Kitaby (z arab. kitāb – księga) – zbiory tekstów zawierających zasady religii muzułmańskiej, opowieści moralistyczne związane z treścią Koranu i hadis, przepisy rytualne, legendy z życia proroków, apokryfy, tłumaczenia lub oryginały modlitw.

Cechą charakterystyczną kitabów jest to, że zostały one zapisane w języku starobiałoruskim (od XVI–XVII w.) lub w polskim (XVIII–XIX w.)^[1], ale pismem arabskim. Twórcami kitabów są Tatarzy Wielkiego Księstwa Litewskiego, którzy zostali osiedleni na Podlasiu w XIV–XV w. w celu ochrony granicy przed Krzyżakami. Tatarzy litewscy pochodzili ze Złotej Ordy. Część z nich była przymusowo osiedlona, ale większość osiedliła się dobrowolnie.

Nauka zajmująca się badaniem kitabów to kitabistyka(inne języki)^[1]. Wśród prekursorów tej subdyscypliny naukowej, obchodzącej w 2018 r. swoje 50-lecie^[2], wymienia się m.in. Antona Antonowicza(inne języki)^[3] oraz Jewfimija Karskiego, Iwana Łuckiewicza, Jana Stankiewicza, Witala Wolskiego(inne języki), Antoniego Muchlińskiego i Ignatija Kraczkowskiego. W Polsce głównym ośrodkiem tej dziedziny wiedzy jest Centrum Badań Kitabistycznych działające w ramach Wydziału Filologicznego UMK^[4].

• alfabet białoruski (arabski)
• Tefsir miński
• chamaił

• Maxime Seveleu-Dubrovnik (red. nauk.): Trzeci alfabet języka białoruskiego. arabica.fias.fr. [dostęp 2019-08-10].
• Joanna Kulwicka-Kamińska, Czesław Łapicz (red. nauk.): Tefsir Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego. tefsir.umk.pl. [dostęp 2019-02-15].
• Galina Miszkinene: Litewscy Tatarzy. Etnologia.pl. [dostęp 2019-02-15].
• Елена Иосифовна Титовец: На стыке двух культур: Рукописные книги белорусских татар. knizhkult.narod.ru. [dostęp 2019-02-15]. (ros.).
• В. І. Несьцяровіч: Кітабы — унікальная зьява ў беларускай мове. knizhkult.narod.ru. [dostęp 2019-02-15]. (ros.).