Kościół św. Michała Archanioła w Cieszynie

Kościół Świętego Michała Archanioła

nr rej. 525 z 31.12.1990[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Cieszyn
Adres	ul. Kościelna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Michała Archanioła w Cieszynie
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Wspomnienie liturgiczne	21 września
Historia Data zakończenia budowy przed 1699 Data poświęcenia 1696
Dane świątyni Styl barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 4 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Sośnie Kościół Świętego Michała Archanioła
Położenie na mapie Polski Kościół Świętego Michała Archanioła
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół Świętego Michała Archanioła
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego Kościół Świętego Michała Archanioła
51°24′58,9″N 17°34′05,2″E/51,416361 17,568111
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół świętego Michała Archanioła w Cieszynie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Twardogóra diecezji kaliskiej).

Jest to świątynia wybudowana przed 1699 rokiem. Zapewne w tym czasie została również erygowana parafia. Kościół został konsekrowany dopiero w 1696 roku, w drugą niedzielę po św. Michale. Konsekracji dokonał biskup wrocławski. Budowla jest murowana, wzniesiona z cegieł i otynkowany. Charakteryzuje się barokowym kształtem architektonicznym. Nakryta jest dwuspadowym dachem, pokrytym dachówką ceramiczną. Od strony elewacji frontowej do nawy dobudowana jest czterokondygnacyjna, czworokątna wieża, zwieńczona blaszanym dachem hełmowym z ażurową latarnią i iglicą z kulą i krzyżem. Umieszczony się tam także dzwon, który został odlany w 1460 roku.

Wnętrze kościoła tworzy jedna nawa zbudowana na planie prostokąta, do której przylega węższe i niższe od niej prezbiterium, zamknięte półkolistą apsydą. Znajduje się przy nim zakrystia, nad którą umieszczona jest loża kolatorska, otwarta od wewnątrz arkadą z ozdobnym obramowaniem z końca XVII wieku. Nad nią na ścianie jest umieszczona namalowana scena Wniebowstąpienia Pańskiego. W zakrystii Znajduje się zachowany napis. Jest to modlitwa napisana w języku łacińskim. Pod nią po obu stronach krzyża są umieszczone dwa malowidła w formie medalionów, przedstawiające scenę z ukrzyżowania Chrystusa, gdzie widać jak żołnierz przebija włócznią bok Syna Bożego. Po przeciwnej stronie znajduje się postać Świętego trzymającego w objęciach małe Dziecko. Poniżej jest umieszczona Święta Rodzina, gdzie mały Jezus trzyma nad głową swej Matki wianek z kwiatów.

Prezbiterium nakryte jest sklepieniem kolebkowym z lunetami. W centralnej części prezbiterium znajduje się ołtarz główny. Ołtarz został przeniesiony do tego kościoła razem z dwoma ołtarzami bocznymi, z kościoła Świętego Krzyża we Wrocławiu. Ten zabytkowy, barokowy ołtarz główny ufundowany został przez Kaspra Henryka V, oberkanonika katedralnego i dziekana Świętego Krzyża. Został odnowiony i częściowo zrekonstruowany po pożarze jego lewej części w 1942 roku. Umieszczone są w nim, pomiędzy kolumnami podpierającymi belkowanie, rzeźby świętych i aniołów. W polach bocznych z kolei znajdują się płaskorzeźby czterech Ewangelistów. W centrum tego ołtarza znajduje się obraz pochodzący z 1661 roku przedstawiający walkę św. Michała Archanioła (patrona świątyni i parafii) z szatanem. W zwieńczeniu tego ołtarza jest umieszczony obraz św. Józefa trzymającego na ręku Dzieciątko Jezus. Świątynia posiada również dwa ołtarze boczne pochodzące z 2. połowy XVII wieku, które także zostały przywiezione z wrocławskiej świątyni. I tak po lewej stronie jest umieszczony ołtarz z rzeźbą Matki Bożej Niepokalanej z 1700 roku. Postać Maryi nakryta jest granatowym płaszczem ze złotą oblamówką. Maryja ma złożone ręce, pochyloną głowę, na głowie ma koronę z gwiazd. Po bokach Matki Bożej, a właściwie nad jej głową, są umieszczone dwa aniołki. Kolejne dwa usytuowane są po bokach obrazu. Natomiast po prawej stronie świątyni w nawie południowej jest umieszczony ołtarz boczny św. Jana Chrzciciela w formie późnogotyckiej płaskorzeźby „Święty Jan Chrzciciel na puszczy” z datą 1499 roku, w stylu niderlandzkim^[2].