Kościół Saint Pierre de Montmartre

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kościół św. Piotra
na Montmartre w Paryżu

Église Saint-Pierre de Montmartre

nr rej. PA00086741
Państwo	Francja
Miejscowość	Paryż
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Piotra
Historia Data poświęcenia 1147
Dane świątyni Styl gotycki Liczba naw 3
Położenie na mapie Francji Kościół św. Piotra na Montmartre w Paryżu
Położenie na mapie Île-de-France Kościół św. Piotra na Montmartre w Paryżu
Położenie na mapie Paryża Kościół św. Piotra na Montmartre w Paryżu
48°53′12″N 2°20′31″E/48,886667 2,341944
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Saint Pierre de Montmartre (św. Piotra) – gotycki kościół z XII w. na wzgórzu Montmartre w Paryżu.

Według niektórych historyków kościół został wzniesiony przez św. Dionizego, jednak badania archeologiczne wykazały jedynie skromne pozostałości obiektu z tamtych czasów. Najstarszy znany nam z pewnością kościół pochodził z IX wieku i stanowił popularny przystanek dla pielgrzymów udających się do bazyliki Saint-Denis, pod opieką hrabiego Melun.

W 1133 r. grunt i nieruchomość nabył dwór królewski i ufundował na jego terenie klasztor benedyktynów. Sfinansował również zasadniczą przebudowę kościoła, który został ponownie konsekrowany w 1147 przez papieża Eugeniusza III w obecności Bernarda z Clairvaux. Przy budowie nawy głównej wykorzystano wcześniejsze filary.

Benedyktyni przenieśli się do nowego budynku, położonego poza wzgórzem, pod koniec XVII w., pozostawiając kościół bez gospodarza. Zrujnowany w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej, obiekt został częściowo odbudowany w XIX wieku.

Kościół jest trójnawowy, o układzie bazylikowym – nawa środkowa wyższa od pozostałych dwóch. Prezbiterium wyraźnie wyodrębnione, opięte przyporami, wieża od strony północnej utrzymana w stylu neoromańskim. Kościół posiada dwie apsydy. W fasadzie znajduje się wykonany w 1975 r. portal w stylu naśladującym gotyk.

Wnętrze ze sklepieniem krzyżowym, wsparte na filarach o rzymskim rodowodzie przeniesionych z wcześniejszego kościoła. We wnętrzu cztery ołtarze, z czego jeden o rodowodzie dwudziestowiecznym. Pozostałe elementy wyposażenia w wieku tym samym, co cała świątynia.