Konwersja – stosowane w technologii chemicznej określenie procesów jednostkowych, mających na celu zmianę właściwości przekształcanych materiałów w wyniku różnych reakcji chemicznych, prowadzonych w aparatach zwanych konwertorami (zwykle w wysokiej temperaturze, pod wysokim ciśnieniem lub z użyciem katalizatorów). W czasie konwersji zachodzą różne reakcje chemiczne, np.[1][2]:
- takie reakcje podwójnej wymiany, jak zachodzące w czasie produkcji azotanu potasu
- NaNO3 + KCl → KNO3 + NaCl (konwersja azotanu sodu nawozowym chlorkiem potasu),
- reakcja wymiany między tlenkiem węgla i parą wodną (przetwarzanie gazu koksowniczego i gazu wodnego)
- reakcje węglowodorów z parą wodną, np.
Przebieg tych reakcji zależy od sposobu prowadzenia różnych operacji jednostkowych, np. mieszania, krystalizacji, filtrowania, rozdzielania i oczyszczania produktów.
W przemyśle chemicznym największą rolę odgrywają procesy przerobu ropy naftowej w rafineriach, w których surowce naturalne są konwertowane do bardziej użytecznych. Ropa naftowa, zawierająca stosunkowo niewielkie ilości węglowodorów lekkich (składników benzyn), jest poddawana krakingowi lub hydrokrakingowi. W czasie optymalizacji parametrów krakingu i badania przydatności różnych katalizatorów określa się m.in. „procentową konwersję”, jako specyficzną miarę efektywności prowadzonej przemiany[6].
Termin „konwersja” jest w petrochemii stosowany również w odniesieniu do usuwania związków siarki z gazów odlotowych z instalacji odsiarczających (proces Clausa[7]). Odsiarczanie odgazów może polegać np. na konwersji związków siarki do SO2 lub do H2S[8].
W chemii jądrowej pojęcie konwersji określa proces przetwarzania materiału paliworodnego w materiał rozszczepialny[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia techniki; Chemia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo–Techniczne, 1993, s. 359-360, 488. ISBN 83-204-1312-5.
- ↑ a b "Leksykon naukowo-techniczny z suplementem". T. A-O. Warszawa: WNT, 1989, s. 385, 485. ISBN 83-204-0969-1.
- ↑ K. Antoniak: Katalizatory Co-Mo promotorowane alkaliami na nośnikach glinowych i węglowych dla procesów konwersji CO z parą wodną gazów zasiarczonych. [w:] Praca doktorska, promotor: dr hab. Janusz Ryczkowski, prof. UMCS Wydział Chemii, Zakład Technologii Chemicznej, UMCS Lublin, Instytut Nawozów Sztucznych [on-line]. www.rsi.lubelskie.pl. [dostęp 2016-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-23)]. (pol.).
- ↑ a b Monika Maria Jarosińska: Funkcjonalizacja metanu w oleum przy zastosowaniu pierwiastków grupy 17 jako katalizatorów. Szczecin: 2010, s. 4. [dostęp 2016-12-23].
- ↑ a b Eugeniusz Molga, Robert Cherbański. Zintegrowany proces produkcji wodoru przez konwersję metanu parą wodną z równoczesną sorpcją CO2. „Inż. Ap. Chem.”. 49 (3), s. 73–74, 2010. (pol.).
- ↑ Kraking katalityczny. Oznaczanie aktywności katalizatorów metodą UOP. [w:] Skrypt PWr: Podstawowe procesy jednostkowe w technologii chemicznej, ćwiczenie 1 [on-line]. www.nw.pwr.wroc.pl. s. 11. [dostęp 2012-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-21)]. (pol.).
- ↑ Jacek Molenda: Oczyszczanie gazów w instalacjach Clausa. e-bmp.pl, 2010 05 17. [dostęp 2016-12-23]. (pol.).
- ↑ Mariusz Mihułka i wsp.: Charakterystyka technologiczna rafinerii ropy i gazu w Unii Europejskiej. Ministerstwo Środowiska, 2003. [dostęp 2012-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-03)]. (pol.).
