| Capra | |||||
| Linnaeus, 1758[1] | |||||
 Markur śruborogi (C. falconeri) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Plemię | |||||
| Rodzaj |
koziorożec | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Capra hircus Linnaeus, 1758 | |||||
| |||||
| Gatunki | |||||
| |||||
Koziorożec[16] (Capra) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w górach Eurazji od Półwyspu Pirenejskiego po Syberię oraz w Arabii, Egipcie i Etiopii[17][18][19]. Koza domowa została udomowiona ok. 10 tys. lat temu.
Cechy charakterystyczne
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała samic 55–164 cm, samców 108–196 cm, długość ogona 6–29 cm, wysokość w kłębie 55–110 cm; masa ciała samic 25–71 kg, samców 45–155 kg[18][20]. Zwierzęta zaliczane do tego rodzaju charakteryzują się obecnością u samców brody i długich rogów, w różnym stopniu spłaszczonych, uniesionych wysoko ponad głową i odchylonych do tyłu. Broda i rogi występują czasem również u samic, ale są zdecydowanie krótsze niż u samców. Na spodniej stronie ogona występują gruczoły zapachowe. Samice mają jedną parę sutków. Samce nazywane są capami lub kozłami.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10 wydaniu swojej publikacji dotyczącej systematyki zwierząt[1]. Linneusz wymienił kilka gatunków – Capra cervicapra Linnaeus, 1758, Capra dorcas Linnaeus, 1758, Capra pygmea Linnaeus, 1758, Capra hircus Linnaeus, 1758, Capra depressa Linnaeus, 1758 (= Capra hircus Linnaeus, 1758), Capra mambrica Linnaeus, 1758 (Capra hircus Linnaeus, 1758), Capra reversa Linnaeus, 1758 (= Capra hircus Linnaeus, 1758), Capra ibex Linnaeus, 1758, Capra ammon Linnaeus, 1758, Capra rupicapra Linnaeus, 1758, Capra grimmia Linnaeus, 1758 i Capra gazella Linnaeus, 1758 – nie wskazując gatunku typowego; w 1837 roku irlandzki zoolog William Ogilby na typ nomenklatoryczny (Linneuszowska tautonimia) wyznaczył Capra hircus Linnaeus, 1758[21].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Capra: łac. capra ‘koza’[22].
- Ibex: łac. ibex ‘jakiś rodzaj kozy’[23]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Ibex sibiricus Pallas, 1776.
- Hircus: łac. hircus ‘cap, kozioł’[24]. Gatunek typowy (absolutna tautonimia): Capra hircus Linnaeus, 1758.
- Tragus: gr. τραγος tragos ‘kozioł’[25]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Capra aegagrus Erxleben, 1777.
- Aegoceros (Oegoceros, Aegocerus): gr. αιξ aix, αιγος aigos ‘koza, kozioł’; κερας keras, κερατος keratos ‘róg’[26]. Gatunek typowy: Pallas wymienił kilka gatunków – Capra aegagrus Erxleben, 1777, Aegoceros ammon Pallas, 1811 (= Capra caucasica Güldenstädt & Pallas, 1783), Capra hircus Linnaeus, 1758, Capra ibex Linnaeus, 1758, Ovis argali Boddaert, 1785 (= Capra ammon Linnaeus, 1758), Aegoceros ovis Pallas, 1811 (= Ovis aries Linnaeus, 1758) i Aegoceros musimon Pallas, 1811 (= Ovis gmelinii Blyth, 1841) – z których gatunkiem typowym jest Capra hircus Linnaeus, 1758.
- Mamcapraus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[27].
- Orthaegoceros: gr ορθος orthos ‘prosty’[28]; αιξ aix, αιγος aigos ‘koza, kozioł’[29]; κερας keras, κερατος keratos ‘róg’[30]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Capra falconeri J.A. Wagner, 1839.
- Eucapra: gr. ευ eu ‘dobry, ładny, typowy’[31]; rodzaj Capra Linnaeus, 1758. Gatunek typowy: Camerano wymienił kilka gatunków – Capra aegagrus Erxleben, 1777, Capra caucasica Güldenstädt & Pallas, 1783, Capra severtzowi[e] Menzbier, 1888, Aegoceros (Capra) falconeri J.A. Wagner, 1839 i Ibex sibiricus Pallas, 1776 – z których gatunkiem typowym jest Ibex sibirica Pallas, 1776.
- Euibex: gr. ευ eu ‘dobry, ładny, typowy’[31]; rodzaj Ibex Pallas, 1776. Gatunek typowy: Camerano wymienił kilka gatunków – Capra ibex Linnaeus, 1758, Capra nubiana F. Cuvier, 1825, Capra pyrenaica Schinz, 1838, Capra hispanica Schimper, 1848 (= Capra pyrenaica Schinz, 1838) i Capra walie Rüppell, 1835 – z których gatunkiem typowym jest Capra ibex Linnaeus, 1758.
- Turus: zlatynizowana, niemiecka nazwa „die Ture” dla koziorożca kaukaskiego[13]. Gatunek typowy: Hilzheimer nie wskazał gatunku typowego; typ nomenklatoryczny (późniejsze oznaczenie) Capra caucasica Güldenstädt & Pallas, 1783.
- Turocapra: zbitka wyrazowa nazw rodzajów Turus Hilzheimer, 1916 oraz Capra Linnaeus, 1758[14]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Capra pyrenaica Schinz, 1838.
- Hilzheimeria: Max Hilzheimer (1877–1946), niemiecki zoolog[15].
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Wśród naukowców zajmujących się badaniem relacji pokrewieństwa koziorożców (Caprini) nie ma zgody co do liczby gatunków i podgatunków zaliczanych do rodzaju Capra. Systematyka rodzaju opierała się na podobieństwie cech morfologicznych zwierząt, zwłaszcza w budowie rogów.
W zależności od przyjętych kryteriów badacze zaliczają do Capra od dwóch do dziewięciu gatunków oraz liczne podgatunki. Poniższa klasyfikacja obejmująca współcześnie żyjące gatunki za Illustrated Checklist of the Mammals of the World (2020), Mammals Diversity Database i All the Mammals of the World (2023)[32][20][33][17]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[16] | Podgatunki[18][17][20] | Rozmieszczenie geograficzne[18][17][20] | Podstawowe wymiary[18][20][f] | Status IUCN[34] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) |
Capra aegagrus | Erxleben, 1777 | koza bezoarowa | gatunek monotypowyk | Turcja, południowa Rosja (Dagestan i Czeczenia), północno-wschodnia Gruzja, Armenia, Azerbejdżan, Iran, Turkmenistan, Afganistan i południowo-zachodni Pakistan; introdukowany do Stanów Zjednoczonych (południowo-środkowy Nowy Meksyk) | DC: 129–152 cm DO: 11–13 cm MC: 25–90 kg |
NT |
 |
Capra hircus | Linnaeus, 1758 | koza domowa | gatunek monotypowy | udomowione na całym świecie, z dzikimi populacjami w wielu regionach, w tym na wyspach Morza Śródziemnego (Majorka i Kreta) | DC: 68–100 cm DO: 11–13 cm MC: 9–113 kg |
GU |
 |
Capra falconeri | (J.A. Wagner, 1839) | markur śruborogi | 3 podgatunki | południowy Uzbekistan, południowo-wschodni Turkmenistan, południowy Tadżykistan, północny i północno-wschodni Afganistan, północny i środkowy Pakistan oraz północne Indie (południowo-zachodnie Dżammu i Kaszmir) | DC: 155–170 cm DO: 10–20 cm MC: 32–108 kg |
NT |
 |
Capra pyrenaica | Schinz, 1838 | koziorożec pirenejski | 2 podgatunki | Hiszpania, wymarły w Portugalii, Andorze i Francjo (Pireneje) ale teraz ponownie reintrodukowany i rozszerzający zasięg | DC: 97–155 cm DO: 12–13 cm MC: 31–90 kg |
LC |
 |
Capra nubiana | F. Cuvier, 1825 | koziorożec nubijski | gatunek monotypowy | Egipt na wschód od rzeki Nil, północno-wschodni Sudan, Izrael, zachodnia Jordania, Arabia Saudyjska, południowo-wschodni Jemen oraz południowo-zachodni Oman; niepotwierdzony w Erytrei | DC: 90–160 cm DO: 6–17 cm MC: 28–85 kg |
VU |
 |
Capra walie | Rüppell, 1835 | koziorożec abisyński | gatunek monotypowy | Etiopia (głównie Park Narodowy Simien wzdłuż 25 km północnego zbocza | DC: 175–196 cm DO: 22–25 cm MC: 100–125 kg |
VU |
 |
Capra ibex | Linnaeus, 1758 | koziorożec alpejski | gatunek monotypowy | Alpy w Szwajcarii, południowych Niemczech, Liechtensteinu, Austrii, północnych Włoszech i południowo-wschodniej Francji; introdukowany do północno-zachodniej Słowenii i Bułgarii | DC: 55–135 cm DO: 15–29 cm MC: 40–120 kg |
LC |
 |
Capra sibirica | (Pallas, 1776) | koziorożec syberyjski | 4 podgatunki | środkowy i północny Afganistan, północny Pakistan, północno-zachodnie Indie, Tadżykistan, Kirgistan, północno-wschodni Uzekistan (zachodnie Tienszan), południowy i wschodni Kazachstan, zachodnia i północna Chińska Republika Ludowa, zachodnia i środkowa Mongolia i Rosja (Syberia) | DC: 85–132 cm DO: 13–22 cm MC: 30–130 kg |
NT |
 |
Capra caucasica | Güldenstädt & Pallas, 1783 | koziorożec kaukaski | gatunek monotypowy | zachodni Wielki Kaukaz (Gruzja i Rosja) | DC: 136–196 cm DO: 8–17 cm MC: 58–155 kg |
EN |
 |
Capra cylindricornis | (Blyth, 1841) | koziorożec walcorogi | gatunek monotypowy | wschodni Kaukaz rozciągający się na długości około 500 km w Gruzji, Azerbejdżanie i Rosji, na zachód do rzeki Czeriek Bezengi, na wschód do gór Babadağ | DC: 135–192 cm DO: 11–15 cm MC: 48–143 kg |
NT |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, NT – gatunek bliski zagrożenia, VU – gatunek narażony, EN – gatunek zagrożony; GU – gatunek udomowiony, nie podlega ocenie przez IUCN.
Opisano również gatunki wymarłe:
- Capra baetica Arribas & Garrido, 2008[35] (Hiszpania; wczesny pliocen).
- Capra bohlini Ozansoy, 1965[36] (Turcja; fanerozoik).
- Capra camburgensis Toepfer, 1934[37] (Niemcy; plejstocen).
- Capra carpathorum (Koch, 1891)[38] (Rumunia; plejstocen).
- Capra dalii Bukhsianidze & Vekua, 2006[39] (Gruzja; późny pliocen–wczesny plejstocen).
- Capra libanotica Kretzoi, 1942[40] (Liban; plejstocen).
- Capra primaeva Arambourg, 1979[41] (Tunezja; późny pliocen).
- Capra wodaramoya Bibi, Vrba & Fack, 2012[42] (Etiopia; wczesny plejstocen).
Inne ujęcia
[edytuj | edytuj kod]Badania materiałów kopalnych sugerują, że w plejstocenie wytworzyły się dwie linie ewolucyjne: jedna prowadząca do C. ibex i druga łącząca C. caucasica, C. cylindricornis i C. pyrenaica. Badania chromosomu Y wskazują na bliskie pokrewieństwo kozy bezoarowej z kozą domową i kozą śruborogą, które tworzą klad. Pozostałe gatunki Capra tworzą drugi klad[47].
C. aegagrus i C. hircus
[edytuj | edytuj kod]
Koza domowa została opisana przez Linneusza w 1758 jako Capra hircus, natomiast koza dzika – przez Erxlebena w 1777 jako Capra aegagrus. Badania wykazały, że koza domowa jest udomowioną formą kozy dzikiej i zgodnie z zasadami nomenklatury zoologicznej powinna być opisywana pod nazwą Capra aegagrus f. hircus[43]. Ponieważ nazwa C. hircus została już powszechnie zaakceptowana Międzynarodowa Komisja Nomenklatury Zoologicznej dopuściła w 2003 (BZN Volume 60, Part 1, 31 March 2003 OPINION 2027, Case 3010) stosowanie nazwy Capra hircus dla kozy domowej[48]. Obecnie w literaturze spotykane są obydwie nazwy C. hircus i C. aegagrus stosowane zamiennie zarówno dla kozy dzikiej jak i domowej.
Mieszańce
[edytuj | edytuj kod]Wszystkie gatunki Capra mogą się ze sobą krzyżować dając płodne potomstwo.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Publikacja Brissona została uznana za nieważną (poza kilkoma wyjątkami) ze względu na niekonsekwentne stosowanie nazewnictwa binominalnego, na mocy uprawnień ICZN[2].
- ↑ Wariant pisowni Aegoceros Pallas, 1811.
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Aegoceros Pallas, 1811.
- ↑ Nazwa zastępcza dla Turus Hilzheimer, 1916.
- ↑ Podgatunek C. caucasica.
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b C. Linnaeus: Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 68. (łac.).
- ↑ ICZN. Regnum Animale ..., Ed. 2 (M.J. Brisson, 1762): rejected for nomenciatural purposes, with the conservation of the mammalian generic names Philander (Marsupialia), Pteropus (Chiroptera), Glis, Cuniculus and Hydrochoerus (Rodentia), Meles, Lutra and Hyaena (Carnivora), Tapirus (Perissodactyla), Tragulus and Giraffa (Artiodactyla). „The Bulletin of zoological nomenclature”. 55 (1), s. 64–71, 1998. (ang.).
- ↑ M.J.Brisson: Regnum animale in classes IX. distributum, sive, Synopsis methodica, sistens generalem animalium distributionem in classes IX, & duarum primarum classium, quadrupedum scilicet & cetaceorum, particularem divisionem in ordines, sectiones, genera & species, cum brevi cujusque speciei descriptione, citationibus auctorum de iis tractantium, nominibus eis ab ipsis & nationibus impositis, nominibusque vulgaribus. Wyd. Editio altera auctior. Lugduni Batavorum: Apud Theodorum Haak, 1762, s. 12, 38. (łac.).
- ↑ P.S. Pallas: Spicilegia zoologica: quibus novae imprimis et obscurae animalium species iconibus, descriptionibus atque commentariis illustrantur. Cz. 11. Berolini: Prostant apud Gottl. August. Lange, 1776, s. 31. (łac.).
- ↑ P. Boddaert: Elenchus animalium, volumen I: sistens quadrupedia huc usque nota, eorumque varietates: ad ductum naturae, quantum fieri potuit disposita. Roterodami: Apud C.R. Hake, 1784, s. 50. (łac.).
- ↑ F. de P. von Schrank: Fauna Boica: durchgedachte Geschichte der in Baiern einheimischen und zahmen Thiere. T. 1. Nürnberg: in der Stein’schen Buchhandlung, 1798, s. 78. (niem.).
- ↑ P.S. Pallas: Zoographia Rosso-Asiatica: sistens omnium animalium in extenso Imperio Rossico, et adjacentibus maribus observatorum recensionem, domicilia, mores et descriptiones, anatomen atque icones plurimorum. T. 1. Petropoli: Ex Officina caes. Academiae Scientiarum, 1811, s. 224. (łac.).
- ↑ R.-P. Lesson: Manuel de mammalogie, ou histoire naturelle des mammiferes. Paris: J. B. Bailliere, 1827, s. 399. (ang.).
- ↑ Mammalia. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 1. (łac.).
- ↑ A. L. Herrera: Sinonimia vulgar y cientifica de los principales vertebrados mexicanos. Mexico: Officina Tipografica de la Secretan’a de Foment, 1899, s. 8. (hiszp.).
- ↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Quinquennale supplementum. Wyd. 2. Berolini: Friedländer, 1904–105, s. 738. (łac.).
- ↑ a b L. Camerano. Della posizione dei “ fori palatini „ nella partizione del genere “ Capra „ Linn. „Atti della Reale Accademia delle scienze di Torino”. 51, s. 570, 1915–1916. (wł.).
- ↑ a b M. Hilzheimer & L. Heck: Die Säugetiere. W: A. von Brehm: Brehms Tierleben. Allgemeine kunde des Tierreichs. Wyd. 4. Leipzig: Bibliographisches Institut, 1922, s. 273. (niem.).
- ↑ a b O. de Beaux. Separazione sottogenerica degli stambecchi iberici: Turocapra subg. nov.. „Atti della Società Italiana di Scienze Naturali e del Museo Civico di Storia Naturale in Milano”. 88, s. 17, 1949. (wł.).
- ↑ a b M. Kretzoi & M. Kretzoi. Index generum et subgenerum mammalium. „Fossilium Catalogus I: Animalia”. 137 (1), s. 148, 2000. (łac.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 181–182. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 360. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b c d e C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 719–725. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Capra. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 619–620. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 137, 1836. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 158.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 346.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 328.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 685.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 81.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 25.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 177.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 8.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 51.
- ↑ a b Jaeger 1959 ↓, s. 98.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).
- ↑ Appendix 2: Domestic species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 712. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-29]. (ang.).
- ↑ A. Arribas & G. Garrido. Los representantes más antiguos del género Capra (Bovidae, Artiodactyla, Mammalia) en el registro euroasiático (Fonelas P-1, Cuenca de Guadix, España). „Cuadernos del Museo Geominero”. 10, s. 462, 2008. (hiszp.).
- ↑ F. Ozansoy. Études des gisements continentaux et des mamifères du Cénozoïque de Turquie. „Mémoires de la Société Géologique de France”. 44 (1), s. 72, 1965. (fr.).
- ↑ V. Toepfer. Ein diluviales Steinbockgehörn aus Thüringen. „Paläontologische Zeitschrift”. 16 (3–4), s. 279, 1934. DOI: 10.1007/BF03042689. (niem.).
- ↑ A. Koch: Értesitő az erd. Cluj: Múzeum orvos-természettud. Szakoszt., 1891, s. 75. (węg.).
- ↑ M. Bukhsianidze & A. Vekua. Capra dalii nov. sp. (Caprinae, Bovidae, Mammalia) at the limit of Plio-Pleistocene from Dmanisi (Georgia). „Courier Forschungsinstitut Senckenberg”. 256, s. 160, 2006. (ang.).
- ↑ M. Kretzoi. Präokkupierte und durch ältere zu ersetzende Säugetiernamen. „Földtani Közlöny”. 72 (1), s. 345, 1941. (węg.).
- ↑ C. Arambourg: Vertébrés villafranchiens d’Afrique du Nord (artiodactyles, carnivores, primates, reptiles, oiseaux). Paris: Fondation Singer-Polignac, 1979, s. 49. ISBN 978-29-00-92704-5. (fr.).
- ↑ F. Bibi, E.S. Vrba & F. Fack. A new African fossil caprin and a combined molecular and morphological bayesian phylogenetic analysis of Caprini (Mammalia: Bovidae). „Journal of Evolutionary Biology”. 25 (9), s. 1844, 2012. DOI: 10.1111/j.1420-9101.2012.02572.x. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Komosińska i Podsiadło, 2002
- ↑ a b c d e f g h i j k l Kowalski, 1971
- ↑ a b Nazwa nieskodyfikowana
- ↑ a b Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ Pidancier, N., S. Jordan, G. Luikart and P. Taberlet. 2006. Evolutionary history of the genus Capra (Mammalia, Artiodactyla): Discordance between mitochondrial DNA and Y-chromosome phylogenies. Molecular Phylogenetics and Evolution 40(3):739-749.
- ↑ Nazwa uznana decyzją Międzynarodowej Komisji Nomenklatury Zoologicznej, 2003 (zob. Zasady tworzenia nazw systematycznych)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.): Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.). Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2008-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 lutego 2009)]. (ang.).
