Krupianka (dopływ Grajcarka)
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok 4 rzędu | |
| Ujście | |
| Recypient | Grajcarek |
| Wysokość |
535,1 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Krupianka (Sztolnia[2]) – potok, lewy dopływ Grajcarka[3].
Krupianka ma liczne źródłowe cieki na północno-wschodnich stokach Wysokiego Wierchu w grzbiecie Małych Pienin. Spływa w północno-wschodnim kierunku i w Szlachtowej uchodzi do Grajcarka na wysokości około 535 m[1]. Orograficznie lewe zbocza doliny Krupianki tworzy grzbiet Huściawy i Uboczy (zwanej też Opalańczykiem), prawe grzbiet Krupianki i Sołtysie Skały[1].
Na niektórych mapach ma nazwę Sztolnia, zaś nazwę Krupianka przypisano następnemu na wschód potokowi Czerszla[4]. Ujścia Krupianki i Czerszli do Grajcarka znajdują się bardzo blisko siebie – w odległości około 120 m[1].
W górnej części potoku w 1918 r. znaleziono sztolnię świadcząca o wydobywaniu tutaj rud metali w dawnych czasach. Obecnie jest zasypana[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Krupianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej [online], Główny Geodeta Kraju [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Krupianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za: Mapa topograficzna w skali 1:10 000; Protokół z posiedzenia KNMiOF w dniach 14–15 marca 2005 [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 127, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
- ↑ Tomasz Bartuś, Tomasz Kuś, Szlachtowski obszar eksploatacji kruszców jako element projektowanego geoparku „Pieniny”, „Geoturystyka”, 21 (2), 2010, s. 35–58.
