Ten artykuł od 2016-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Metoda Billingsów (znana także jako ocena śluzu szyjkowego) – metoda naturalnego planowania rodziny, bazująca na obserwacji śluzu szyjki macicy. Jej rozwinięciem jest model Creightona.

Przegląd systematyczny z 2007 roku wykazał, że typowa skuteczność metody Billingsów po 1 roku jej stosowania to 78%, a skuteczność przy przestrzeganiu wszystkich jej zaleceń to 97%^[1].

Wykres

Metoda ta polega na obserwacji śluzu z szyjki macicy, który towarzyszy dojrzewaniu dominującego pęcherzyka jajnikowego i poprzedza wystąpienie jajeczkowania. Śluz jest także konieczny dla poczęcia dziecka, umożliwia bowiem przeżycie plemników i ich transport. W razie jego braku plemniki poruszając się szybko zużywają substancje energetyczne, a po kilku godzinach tracą zdolność ruchu i giną w kwaśnym środowisku pochwy. Obserwacje śluzu polegają na uświadamianiu sobie przez kobietę odczuć w przedsionku pochwy, takich jak suchość czy jej brak, poczucie, że jest wilgotno, mokro, ślisko itp. oraz rozróżnianiu jego konsystencji w zależności od fazy cyklu, a obserwacje powinny być zapisywane na karcie obserwacji.

Płodność zaczyna się w dniu pojawienia się jakiegokolwiek śluzu (w przypadku I podstawowego modelu niepłodności „sucho”) lub jakiejkolwiek zmiany dotychczas niezmieniającej się wydzieliny (II PMN). W celu ułatwienia rozpoznania początku objawu śluzu w pierwszej fazie cyklu, współżycie płciowe może mieć miejsce dopiero po zakończeniu miesiączki, co drugi dzień wieczorem (jest to tzw. reguła pierwszej fazy według Billingsa). W tej metodzie każde krwawienie z dróg rodnych jest traktowane jako okres niewykluczonej płodności. Pod koniec miesiączki, w cyklach krótkich, może rozpocząć się wydzielanie śluzu, które jest maskowane utrzymującym się krwawieniem. Ponadto plamienie, zwykle mało nasilone, może występować w okresie jajeczkowania.

Okres płodności okołoowulacyjnej kończy się czwartego dnia rano po szczycie objawu śluzu. Dzień szczytu objawu śluzu rozpoznaje się wówczas, gdy występuje chociaż jedna cecha śluzu płodnego: odczucie mokrości, śliskości w przedsionku pochwy lub przejrzystość i rozciągliwość śluzu, który jest podobny do surowego białka jaja kurzego.

Pewną trudność sprawia nauczenie się rozpoznawania początku objawu śluzu. Kobieta powinna się tego nauczyć bez podejmowania współżycia w pierwszej fazie cyklu, a bardziej wskazane jest, by zrobiła to przed rozpoczęciem współżycia w ogóle.

Metoda ta jest też częścią metod objawowo-termicznych, polegających na jednoczesnej obserwacji śluzu, temperatury ciała, a także położenia i konsystencji szyjki macicy oraz zapisywaniu wszystkich tych obserwacji na odpowiedniej karcie. Stosowanie metod połączonych pozwala na dalsze obniżenie wskaźnika zawodności oraz ułatwia obserwację.

• John Billings
• Model Creightona
• Naturalne planowanie rodziny - bibliografia