Mięsień oczodołowy, mięsień oczodołowy Müllera (łac. musculus orbitalis) – w anatomii człowieka jeden z mięśni otaczających gałkę oczną. Jest to cienka warstwa mięśni gładkich przebiegająca głównie poprzecznie, wplatając się w błonę oczodołową, która zamyka szczelinę oczodołową dolną[1][2][3].
Mięsień ten jest unerwiony współczulnie przez zwój rzęskowy ze splotu szyjno-tętniczego wewnętrznego. Ma wpływ na położenie gałki ocznej w oczodole – przy pobudzeniu układu współczulnego powoduje lekki wytrzeszcz, a lekkie zapadnięcie przy jego porażeniu[1][2][3].
Nazwa eponimiczna upamiętnia niemieckiego anatoma Heinricha Müllera, podobnie jak również nazywane mięśniami Müllera włókna okrężne mięśnia rzęskowego[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 571, ISBN 978-83-200-3258-1.
- ↑ a b Maria Hanna Niżankowska: Podstawy okulistyki. Wyd. 2. Wrocław: Volumed, 2000, s. 2–12. ISBN 83-87804-14-2.
- ↑ a b Stefan M. Pojda: Okulistyka w kropelce. Wyd. 1. Katowice: Śląska Akademia Medyczna, 2002, s. 12. ISBN 83-87114-69-3.
- ↑ Bogusław Gołąb, Słownik eponimów morfologicznych, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1974, s. 70.
