Michał Żywień
| |
| Data urodzenia |
23 stycznia 1927 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 marca 2008 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
| Odznaczenia | |
  
| |
Michał Żywień (ur. 23 stycznia 1927, zm. 19 marca 2008 we Wrocławiu) – dziennikarz wrocławski, przez całe niemal życie związany z dziennikiem „Słowo Polskie” (a przed jego powstaniem, tuż po wojnie z jego poprzednikiem – „Pionierem”).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Egzamin maturalny złożył w roku 1947 w I Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu, będąc już wówczas dziennikarzem „Słowa Polskiego”. Po maturze studiował na Uniwersytecie Wrocławskim; filologię angielską ukończył w 1951, a w 1958 – Wydział Prawa. W latach 1954–1955 uczestniczył w międzynarodowej misji pokojowej w Korei (był tam szefem tłumaczy Międzynarodowej Komisji Rozejmowej), a w latach 1955–1956 – w Laosie (jako sekretarz Polskiej Misji w Międzynarodowej Komisji Rozejmowej)[potrzebny przypis].
Znał biegle pięć języków obcych; w 1975 uzyskał uprawnienia pilota wycieczek zagranicznych (od 1995 sam był wykładowcą na kursach dla pilotów wycieczek zagranicznych) i odwiedził w sumie 60 krajów w około 150 podróżach, relacje z których publikował w swoich książkach i w prasie. Od roku 1960 do 1989 był lektorem Towarzystwa Wiedzy Powszechnej; był też aktywnym działaczem PTTK. Był współzałożycielem Wrocławskiego Klubu Szachowego i współorganizatorem Memoriału Akiby Rubinsteina – Międzynarodowego Turnieju Szachowego w Polanicy Zdroju[potrzebny przypis].
Laureat Nagrody Miasta Wrocławia w dziedzinie dziennikarstwa, był współorganizatorem Towarzystwa Miłośników Wrocławia i autorem kilku książek, m.in. Ze „Słowem Polskim” przez ćwierćwiecze Dolnego Śląska i Spacerkiem po Europie[potrzebny przypis]. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim oraz Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Żona Michała Żywienia, Tamara (zm. 15 listopada 2010), była lekarzem reumatologiem, syn Jarosław jest lekarzem anestezjologiem[1].
