Michał Kleczkowski
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
dyplomata |
| Rodzice |
Józef Adolf i Julia z d. Sobieska |
| Małżeństwo |
Euphemią Tudor |
| Dzieci |
Euphemia Alice (ur. 1863), Eleonora Delia (ur. 1865), Yvonne Jeanne (1880), Frederic (ur. 1871) |
| Krewni i powinowaci | |
| Odznaczenia | |
| |
Michał Kleczkowski (ur. 27 lutego 1818 w Kleczkowie, zm. 26 marca 1886 w Paryżu) – dyplomata i sinolog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 27 lutego 1818 w rodzinie Józefa Adolfa herbu Cholewa i jego żony Julii z domu Sobieskiej w Kleczkowie. W roku 1820 umarł jego ojciec i w następnym matka. Nie ma informacji o jego dzieciństwie i ukończonych szkołach[1].
W 1840 wyjechał do Francji, gdzie w 1842 i rozpoczął naukę języka chińskiego u Antoine’a Bazina w École nationale des langues orientales vivantes[2]. Po ukończeniu studiów w 1847 wyjechał do Chin jako tłumacz. W 1849 razem z konsulem francuskim Charles’em de Montigny przeżyli napad piratów, dzielnie broniąc siebie, jak i konwoju ośmiu dżonek. Dwa lata później wspólnie w Korei doprowadzili do zwolnienia rozbitków statku wielorybniczego, który został zaaresztowany przez władze lokalne. W 1852 powrócił do Francji i w następnym roku był z powrotem w Chinach i brał udział w negocjacjach wojny opiumowej.
W latach 1861–1863 przebywał w Pekinie jako chargé d’affaires rządu francuskiego. W tym czasie również doprowadził do zawarcia traktatu handlowego między Chinami a Portugalią, za co został odznaczony orderem „Wieży i Miecza”[3].
W 1871 objął katedrę profesora języka chińskiego w École nationale des langues orientales vivantes, którą prowadził do 1883[4].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Żonaty był z amerykanką Euphemią Tudor, dziedziczką fortuny „króla lodu” Frederica Tudora, z którą miał czworo dzieci: Euphemię Alice (ur. 1863), Eleonorę Delię (ur. 1865), Frederica (ur. 1871) i Yvonne Jeanne (1880).
Michał Kleczkowski był kuzynem Cypriana Kamila Norwida, z którym się znał i spotykał. Wspierał go również finansowo i opłacał pobyt poety w Domu św. Kazimierza[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zemanek 2021 ↓, s. 293–294.
- ↑ Zemanek 2021 ↓, s. 294.
- ↑ Lewental Salomon (Red. i wyd.), Kłosy: czasopismo ilustrowane, tygodniowe, poświęcone literaturze, nauce i sztuce, wyd. 1093, t. 42, 29 maja 1886, s. 356.
- ↑ Zemanek 2021 ↓, s. 299.
- ↑ Zemanek 2021 ↓, s. 304.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Zieliński: Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich: podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci – pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni. Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 212. [dostęp 2021-04-04]. (pol.).
- Bogdan Zemanek. Michał Kleczkowski – Kuzyna żywot paralelny. „Studia Norwidiana”. 39/2021, s. 293–310, 2021. DOI: 10.18290/sn2139.15. ISSN 0860-0562. [dostęp 2022-01-08].
