More Than Ever – dziewiąty album studyjny zespołu Blood, Sweat & Tears, wydany w lipcu 1976 roku^[1] nakładem Columbia Records^[2].

Album został nagrany po odbyciu przez Blood, Sweat & Tears międzynarodowej trasy koncertowej. W jego realizacji uczestniczył zespół w dziesięcioosobowym składzie (z dawnego pozostali tylko David Clayton-Thomas i Bobby Colomby) z towarzyszeniem 13 muzyków gościnnych oraz 8 wokalistów i wokalistek. Brzmienie było bardziej zorientowane na R&B i mniej rockowe niż w starszym składzie. Styl utworów to płynna mieszanka wpływów R&B, jazzu i gospel^[1]. Album nagrano i zmiksowano w Camp Colomby w Nowym Jorku, a smyczki w Columbia Studio C, również w Nowym Jorku^[2].

Lista i informacje według Discogs^[2]:

Side 1

1.	They (D.C. Thomas – W.D. Smith)	6:26
2.	I Love You More Than Ever (A. Landon – D. Lenier)	5:26
3.	Katy Bell (S.C. Foster aranz. i adapt. Bob James)	4:27
4.	Sweet Sadie The Savior (P. Austin	4:22
		20:41

Side 2

1.	Hollywood (D.C. Thomas – W.D. Smith)	3:34
2.	You’re The One (D.C. Thomas – W.D. Smith)	4:54
3.	Heavy Blue (L. Willis)	5:24
4.	Saved By The Grace Of Your Love (D. Palmer, W. D. Smith)	4:18
		18:10

• David Clayton-Thomas – główny wokal
• Bobby Colomby – perkusja
• Don Alias – instrumenty perkusyjne
• Larry Willis – fortepian elektryczny
• Mike Stern – gitara elektryczna
• Tony Klatka – trąbka
• Forrest Buchtel – trąbka
• Dave Bargeron – puzon, tuba
• Bill Tillman – saksofon tenorowy, flet
• Danny Trifan – gitara basowa

• Bob James – fortepian elektryczny, fortepian, czelesta, klawinet, syntezator ARP
• Richard Tee – fortepian, organy
• Steve Khan – gitara elektryczna
• Hugh McCracken – gitara elektryczna
• Eric Gale – gitara elektryczna
• Eric Weissberg – banjo, dobro
• Jon Faddis – trąbka
• Marvin Stamm – trąbka
• Dave Taylor – puzon
• Arnie Lawrence – saksofon altowy
• Dave Friedman – ksylofon, marimba, wibrafon
• Sid Weinberg – obój
• Patti Austin, Vivian Cherry, Lani Groves, Frank Floyd, William Eaton, Zachary Sanders – wokaliści
• David Nadien, Seymour Barab, Max Ellen, Harry Lookofsky, Harry Glickman, Max Pollikoff, Matthew Raimondi, Emanuel Vardi, Charles McCracken, Harry Cykman, Richard Sortomme, Theodore Israel – smyczki

• Bob James

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[1]
Prog Archives	[3]
The New Rolling Stone Record Guide	[4]

Bruce Eder z magazynu AllMusic uważa, że zespół „brzmi odważnie, entuzjastycznie i w pełni pozytywnie”. Za najważniejsze utwory albumu uznał: „They”, „I Love You More Than Ever”, „You're the One” i „Heavy Blue”. Wprawdzie album nie jest – jego zdaniem – tak dobry jak dwa pierwsze albumy zespołu, ale „to dobre 40 minut słuchania”. Zarazem negatywnie ocenił okładkę albumu: „Szkoda tylko, że dział artystyczny Columbia Records nie potrafił wykrzesać z siebie tyle inspiracji, co muzycy – można się tylko zastanawiać, komu zapłacono za wpadnięcie na »pomysł« wykorzystania powiększonej kopii etykiety albumu jako okładki”^[1].

Zastrzeżenia do okładki wyraził również Easy Livin z Prog Archives: „Projekt okładki jest bardzo nudny, pokazując po prostu przednią i tylną etykietę wersji LP. Być może był to ironiczny sposób Columbii/CBS na pożegnanie się z zespołem, z którym była związana od samego początku”. Natomiast oceniając sam album stwierdził: „Jeśli od razu ustalimy, że nie jest to Blood Sweat and Tears z początku lat 70. i odłożymy to na bok, to jest to w rzeczywistości bardzo udany album. Posiada mile widzianą różnorodność, [a] solidny wybór piosenek jest wzmocniony przez świetną produkcję i aranżację”^[3].