Moronihah (deseret rozmaicie, chociażby jako 𐐣𐐄𐐡𐐄𐐤𐐌𐐐𐐂^[1], 𐐣𐐃𐐡𐐄𐐤𐐌𐐐𐐂^[1], 𐐣𐐃𐐡𐐃𐐤𐐌𐐐𐐂^[1] czy 𐐣𐐄𐐡𐐃𐐤𐐌𐐐𐐂)^[1] – w wierzeniach ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów) neficki wojskowy żyjący w IV^[1] wieku n.e. Jeden z dowódców w bitwie na wzgórzu Kumorah z 385, poległ w niej wraz ze wszystkimi swymi podkomendnymi. Jest obiektem spekulacji mormońskich teologów. Przewija się w publikacjach krytycznych wobec mormonizmu, wykorzystywany bywa też przez apologetów tej tradycji religijnej. Imię Moronihah pojawia się jednocześnie w psychologicznych analizach Josepha Smitha, pierwszego mormońskiego przywódcy.

Wymowa tego imienia wzbudzała pewne zainteresowanie mormońskich badaczy. Została ona zresztą ujęta w przewodniku po wymowie, dołączanym do każdego egzemplarza anglojęzycznej wersji Księgi Mormona od 1981^[2]. Źródła wskazują generalnie niemniej na znaczną różnicę między wymową preferowaną i powszechną współcześnie, a tą z wczesnego okresu kolonizacji terytorium^[3], jeżeli chodzi o wiele nazw i imion z Księgi Mormona. Nie ma takiej różnicy wszelako w przypadku Moronihaha^[4]. Pierwotna wymowa, zwłaszcza ta stosowana przez Josepha Smitha, ma pewne znaczenie w badaniach nazw własnych występujących w Księdze Mormona, choć, na gruncie mormońskiej teologii, nie jest w nich czynnikiem decydującym. Do ustalenia wymowy używanej przez Smitha wykorzystuje się między innymi wydanie Księgi Mormona w alfabecie deseret z 1869^[5].

Na kartach Księgi Mormona pojawia się wyłącznie^[6][7] w wersie czternastym szóstego rozdziału Księgi Mormona^[8] w kontekście rozstrzygającej bitwy konfliktu neficko-lamanickiego, mianowicie bitwy na wzgórzu Kumorah (385)^[9]. Przez komentatorów uznawany za generała^[10][6], we wspomnianym starciu dowodził dziesięcioma tysiącami ludźmi^[11]. Poległ w niej wraz ze wszystkimi swymi podkomendnymi^[12][9]. Wzmiankowany pośrednio również w oszacowaniach liczby ofiar śmiertelnych tejże bitwy^[13][14].

Nie powinien być mylony z Moronihahem, nefickim generałem i prorokiem z I wieku p.n.e., ani też z nefickim miastem prawdopodobnie nazwanym po nim właśnie^[1]. Z drugiej strony nie wyklucza się, że mógł zostać zarówno nazwany na cześć wspomnianego wojskowego, jak i w istocie być jego potomkiem^[15][16].

Istnienie Moronihaha nie znalazło potwierdzenia w źródłach zewnętrznych. Językoznawcy związani z Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich rozważali etymologię imienia tego wojskowego, wskazując generalnie jej semickie pochodzenie^[17], z aramejskim jako jednym z mniej prawdopodobnych języków źródłowych^[1]. W ściśle teologicznym kontekście zaznacza się częściowo jeredyckie pochodzenie tego imienia, co, jak podnoszą komentujący, nie powinno być w zasadzie zaskakujące^[6]. Badania nad etymologią jeredyckich nazw własnych pozostają w sferze spekulacji. Osiąga się w tym zakresie niemniej pewne rezultaty, zwłaszcza jeżeli przyjmie się, iż niektóre zostały przetłumaczone na język używany przez Nefitów^[17].

Imię tego nefickiego żołnierza pojawiało się w badaniach nieortodoksyjnych praktyk nazewniczych obecnych na kartach Księgi Mormona^[18] i wykorzystywane w ten sposób było w dowodzeniu autentyczności mormońskiej świętej księgi^[19][20]. Przewijało się także w krytycznych analizach tego tekstu, w kontekście rzekomego zaczerpnięcia go, po dokonaniu odpowiednich modyfikacji, zasadniczo z Biblii^[21], jak również w psychologicznych analizach pierwszego mormońskiego przywódcy, Josepha Smitha^[22].

Imię Moronihah (w zapisie Moroniha) występuje wśród wyznających mormonizm Maorysów^[23].

• Sharon Black, Brad Wilcox. 188 Unexplainable Names: Book of Mormon Names No Fiction Writer Would Choose. „Religious Educator Perspectives on the Restored Gospel”. 12 (2), s. 119–133, 2011. Brigham Young University. ISSN 1536-4720. 
• Walter Franklin Prince. Psychological Tests for the Authorship of the Book of Mormon. „The American Journal of Psychology”. 28 (3), s. 373-389, 1917. University of Illinois Press. ISSN 1939-8298. 
• Brad Wilcox, Bruce L. Brown, Wendy Baker-Smemoe, Sharon Black i inni. Comparing Phonemic Patterns in Book of Mormon Personal Names with Fictional and Authentic Sources: An Exploratory Study. „Interpreter: A Journal of Latter-day Saint Faith and Scholarship”. 33, s. 105-122, 2019. The Interpreter Foundation. ISSN 2372-126X. 
• Frederick M. Huchel. The Deseret Alphabet as an Aid in Pronouncing Book of Mormon Names. „Journal of Book of Mormon Studies”. 9 (1), s. 58–59, 79, 2000. Brigham Young University. ISSN 2168-3158. 
• Loren Blake Spendlove. Say Now Shibboleth, or Maybe Cumorah. „Interpreter: A Journal of Mormon Scripture”. 15, s. 33-63, 2015. The Interpreter Foundation. ISSN 2372-126X. 
• Mary Jane Woodger. How the Guide to English Pronunciation of Book of Mormon Names Came About. „Journal of Book of Mormon Studies”. 9 (1), s. 52–57, 79, 2000. Brigham Young University. ISSN 2168-3158.