Nić krawiecka

Nić krawiecka, nić szwalnicza – wyrób włókienniczy o strukturze walcowatej, ciągłej. Powstaje etapowo przez skręcenie stosunkowo krótkich włókien lub drobnych włókien ciągłych w procesie przędzenia w półprodukt: przędzę, która następnie skręcana jest w nić. Przędzenie może być wykonywane chałupniczo (ręcznie) lub przemysłowo w przędzalni (mechanicznie). Uważa się, że 95% produkowanych nici krawieckich ma zastosowanie komercyjne albo przemysłowe^[1].

Nici mogą być wykonywane z rozmaitych materiałów, w zależności od zastosowania^[2]:

• bawełna,
• wełna,
• len,
• jedwab,
• sztuczny jedwab,
• nylon (poliamid),
• poliester,
• metal.

Wyróżnia się 6 typów nici krawieckich^[1]:

• bawełniane,
• lniane,
• z poliestru, nylonu,
• jedwabne,
• specjalne,
• hybrydowe.

Nici krawieckie muszą być mocne, gładkie, nie mogą się odbarwiać, kurczyć w trakcie użytkowania wyrobów odzieżowych^[3]. Najważniejszymi parametrami nici są:

• surowiec
• grubość
• wytrzymałość
• stopień nierównomierności
• sprężystość
• skręt – liczba zwojów na jednostkę długości. Odpowiednia liczba zwojów zapewnia należyte scalenie składających się na nić włókien, pożądaną wytrzymałość i sprężystość. Zbyt duży skręt może powodować tworzenie się węzełków, pętelek i zgrubień, uniemożliwiających prawidłowe kształtowanie ściegu
• kierunek skrętu – skręt „S” jest określany jako lewostronny, natomiast skręt „Z” - jako prawostronny. W większości jednoigłowych stębnówek oraz innych maszyn szwalniczych wykorzystuje się nici o kierunku skrętu „Z”. Skręt „S” sprawia, że nici rozwarstwiają się podczas szycia ściegów.