Ogończyki (owady)
| Theclinae | |
| Swainson, 1831 | |
 Samiec zieleńczyka ostrężyńca: widok z wierzchu i od spodu | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
ogończyki |
Ogończyki[1][2] (Theclinae) – podrodzina motyli z rodziny modraszkowatych.
Takson ten bywa również obniżany do rangi plemienia Theclini w obrębie podrodziny Lycaeninae, jednak takie podejście nie jest powszechnie akceptowane przez specjalistów od modraszkowatych[3][4].
Podrodzina kosmopolityczna, głównie tropikalna[4], najliczniej reprezentowana w Ameryce Południowej. Europejscy przedstawiciele są dość ubogo ubarwieni. Ich przednie skrzydła mają w obrysie kształt trójkąta prostokątnego, natomiast tylne są owalne i prawie zawsze wyposażone w krótki ogonek. Na przednich skrzydłach występują 3 żyłki radialne[1]. W Polsce notowanych jest 8 gatunków[5]. (zobacz: modraszkowate Polski)
Według Tree of Life zalicza się tu następujące plemiona[4]:
- Amblypodiini
- Aphnaeini
- Arhopalini
- Catapaecilmatini
- Cheritrini
- Deudorigini
- Eumaeini (m.in. rodzaj Lathecla)
- Horagini
- Hypolycaenini
- Hypotheclini
- Iolaini
- Loxurini
- Luciini
- Oxylidini
- Remelanini
- Theclini
- Tomarini
- Zesiini
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mieczysław Krzywicki: Motyle – Lepidoptera, Modraszki – Lycaenidae, Wieleny – Erycynidae z serii "Klucze do oznaczania owadów Polski", Część XXVII, Nr 31. Kraków: Polski Związek Entomologiczny, PWN, 1959, s. 48-49.
- ↑ Zoltán Mészáros, András Vojnits, Motyle i ćmy, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 285, ISBN 83-01-01078-9.
- ↑ Andrew V.Z. Brower: Lycaenidae. [w:] Tree of Life [on-line]. [dostęp 2016-11-11].
- ↑ a b c Andrew V.Z. Brower: Theclinae. [w:] Tree of Life [on-line]. [dostęp 2016-11-11].
- ↑ Krzysztof Jonko: Lycaenidae Polski. [w:] Motyle Europy [on-line]. [dostęp 2016-11-11].
