Operacja Orle Pióro

wojna w Afganistanie (2001–2021)
Dystrykt Giro (pomarańczowy) na tle prowincji Ghazni
Czas	12–18 czerwca 2009
Miejsce	dystrykt Giro
Terytorium	Afganistan
Przyczyna	zagrożenie ze strony talibów
Wynik	zabezpieczenie dystryktu Giro
Strony konfliktu
ISAF  Polska  Stany Zjednoczone  Afganistan talibowie
Dowódcy
Rajmund Andrzejczak nieznani
Siły
~800 żołnierzy ~100 żołnierzy ~100 żołnierzy nieznane
Straty
3 żołnierzy rannych, 4 pojazdy uszkodzone 29 rebeliantów schwytanych, zniszczone składy amunicji i systemy łączności
brak współrzędnych

Operacja Orle Pióro – operacja wojskowa Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie, przeprowadzona w dniach 12–18 czerwca 2009 w dystrykcie Giro. Była to największa akcja zaczepna połączonych sił afgańsko-amerykańsko-polskich od przejęcia Ghazni przez Polskie Siły Zadaniowe.

Po zimowej przerwie w atakach na siły koalicji w Afganistanie, talibowie i inne grupy rebelianckie przygotowywały wiosenno-letnią ofensywę, której jednym z głównych celów było uniemożliwienie przeprowadzenia wyborów prezydenckich w tym kraju. Aby maksymalnie zapewnić możliwość ich przeprowadzenia, V zmiana PKW w Afganistanie została powiększona do 2000 żołnierzy (z czego większość służyła w jednostkach operacyjnych) i późną wiosną 2009 rozpoczęła szereg operacji, które miały uniemożliwić działania rebeliantom.

• dowódca – płk Rajmund Andrzejczak
  • główne siły bojowe
    • Grupa Bojowa B (18 Batalion Desantowo-Szturmowy)
    • Grupa Rozpoznawcza
    • 2 Kompania 2 Kandaku (batalionu) 3 Brygady 203 Korpusu
  • wsparcie sił bojowych
    • Mi-17 i Mi-24 z Samodzielnej Grupy Powietrznej
    • A-10 Thunderbolt i AH-64 Apache
    • 10 Zespół Oczyszczania Dróg
    • Patrol rozminowania
  • elementy niekinetyczne
    • Grupa Współpracy Cywilno-Wojskowej (CIMIC)
    • Grupa Wsparcia Psychologicznego (PSYOPS)
    • Operacyjny Zespół Doradczo-Łącznikowy (OMLT)
    • Zespół Odbudowy Prowincji Ghazni (PRT Ghazni)

Operacja składała się z 2 faz:

• kinetyczna – sprawdzanie przez polskich i afgańskich żołnierzy obiektów uznawanych za bazy rebeliantów. Polegało to na wysyłaniu żołnierzy w teren w dzień – tak aby talibowie mogli ocenić ich siłę i spodziewany (w rzeczywistości fałszywy) kierunek natarcia – a następnie przerzucanie (z pomocą Mi-17 i Mi-24) części z nich w nocy do ośrodków niespodziewających się takiego ruchu partyzantów. Działania te były wsparte przez Amerykanów zarówno z powietrza (samoloty i śmigłowce szturmowe), jak i z lądu (siły oczyszczania dróg i rozminowania) – ponadto sąsiadujące z Task Force White Eagle Task Force Yukon zablokowały drogi prowadzące do prowincji Paktika.
• niekinetyczna – polegała na rozdawaniu przez CIMIC i PSYOPS pomocy humanitarnej dla ludności cywilnej oraz sprawdzeniu jej potrzeb przez PRT, w celu zaplanowaniu niezbędnych inwestycji.

Operacja zakończyła się sukcesem - schwytano i przekazano Afgańczykom 29 talibów, zarekwirowano broń i amunicję oraz zniszczono systemy łączności z innymi rejonami Afganistanu oraz Pakistanem. Jedyne straty alianckie to 3 polskich żołnierzy rannych w wyniku wjechania MRAP-a na minę.

• MarcinM. Gil MarcinM., „Orle Pióro”' zakończone [online], Ministerstwo Obrony Narodowej RP, 18 czerwca 2009 [dostęp 2009-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-06] .
• MarcinM. Górka MarcinM., Polacy atakują w Afganistanie [online], Wyborcza.pl, 19 czerwca 2009 [dostęp 2009-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-20] .