| Wojna w Afganistanie (2001–2021) | |||
| Czas |
2–17 września 2006 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
akcja przeciwko talibom | ||
| Wynik |
taktyczne zwycięstwo koalicji | ||
| Strony konfliktu | |||
|
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Afganistanu | |||
| 31°32′52″N 65°27′15″E/31,547778 65,454167 | |||
Operacja „Meduza” – międzynarodowa operacja wojskowa sił ISAF przeciwko talibom w Afganistanie, prowadzona od 2 do 17 września 2006 roku. Jej celem było rozbicie oddziałów partyzanckich talibów i wyparcie ich z południowych rejonów kraju.
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Od początku operacji siły ISAF dysponowały zdecydowaną przewagą. W pierwszym dniu walk nie odnotowano ofiar cywilnych. W drugim dniu działań, 3 września, zginęło 200 talibskich bojowników. Wojska kanadyjskie straciły 4 żołnierzy, a 9 zostało rannych. Zwiadowcy NATO zlokalizowali w Kandaharze oddział talibów liczący blisko tysiąc partyzantów, a lotnictwo i piechota ISAF przystąpiły do walki.
W wyniku ostrzału moździerzowego ze strony talibów zginęło 14 brytyjskich żołnierzy. W odpowiedzi wysłano amerykańskie samoloty A-10, które, po otrzymaniu błędnych danych, ostrzelały pozycje kanadyjskie, zabijając 8 kanadyjskich żołnierzy. Następnie kanadyjska i holenderska artyleria zabiły co najmniej 51 talibów. 9 września 2006 roku, w bitwie pod Pandżwai, zginęło 94 bojowników.
Według oficjalnych komunikatów NATO, po tygodniu walk w Pandżwai zginęło prawie 300 talibów. W ciągu kolejnych czterech dni walki ustały, gdyż znaczna część talibów zdołała się wycofać. 14 września siły ISAF przejęły talibańskie granaty, amunicję oraz rakiety[2].
Ostatecznie operacja „Meduza” została przeprowadzona w rejonie Kandaharu przez siły liczące około 2000 żołnierzy, skierowane przeciwko mniej więcej 2000 talibów. Zginęło około 500 talibów, a około 140 zostało wziętych do niewoli[3].
Choć oficjalną datą zakończenia operacji jest 17 września, sporadyczne walki w regionie trwały jeszcze przez kilka dni.
Ofiary cywilne
[edytuj | edytuj kod]Według dostępnych danych, podczas operacji zginęło 31 cywilów. 3 stycznia 2007 roku rzecznik NATO poinformował, że sojusz podejmuje działania mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa ludności cywilnej i minimalizację strat wśród niej[4].
Skutki
[edytuj | edytuj kod]Operację oficjalnie zakończono 17 września, osiągając jej główny cel – wyparcie talibów z południowych rejonów Afganistanu. Mimo to w kolejnych miesiącach walki w regionie wybuchły na nowo. W rezultacie długofalowy cel operacji, jakim było całkowite rozbicie partyzantki talibów, nie został w pełni zrealizowany. Pomimo dużych strat, talibowie zwiększyli liczbę zamachów terrorystycznych w tym rejonie.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ O nas – centrumpomocygw [online], wyborcza.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ Nato hails Afghan mission success [online], 17 września 2006 [dostęp 2020-11-17] (ang.).
- ↑ Zygmunt Czarnotta, Zbigniew Moszumański, Operacje i działania bojowe radzieckiej 40. Armii w Afganistanie (1979–1989), „Wiedza Obronna”, 2010, s. 60–91 (pol.).
- ↑ CTV.ca – NATO hopes to lower Afghan civilian deaths – CTV News. [dostęp 2008-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-06)].









