Zobacz też: inne znaczenia nazwy Ostrowo.

Ostrowo

wieś
1. Centrum Ostrowa, 2. Plaża, 3. Krzyż i Kaplica Parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, 4. ulica Zabytkowa, 5. Maszoperie niewodowe przy ulicy Zabytkowej
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	pucki
Gmina	Władysławowo
Liczba ludności (2016)	674[2]
Strefa numeracyjna	58
Kod pocztowy	84-105[3]
Tablice rejestracyjne	GPU
SIMC	0935080
Położenie na mapie gminy Władysławowo Ostrowo
Położenie na mapie Polski Ostrowo
Położenie na mapie województwa pomorskiego Ostrowo
Położenie na mapie powiatu puckiego Ostrowo
54°49′30″N 18°14′40″E/54,825000 18,244444[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Ostrowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Òstrowò, niem. Ostrau^[4]) – wieś w Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Władysławowo, nad Morzem Bałtyckim^[5].

Wieś królewska położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego^[6]. W latach 1963–1972 część osiedla Jastrzębia Góra. W latach 1973–2014 część miasta Władysławowo.

Większość zabudowy Ostrowa to prywatne kwatery, pensjonaty i ośrodki wypoczynkowe, powstałe głównie na przełomie XX i XXI wieku.

Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej, należącej do dekanatu Żarnowiec w archidiecezji gdańskiej.

Ostrowo leży na północno-zachodnim krańcu Pobrzeża Kaszubskiego, na Kępie Ostrowskiej w sąsiedztwie pradoliny Czarnej Wody. Zabudowania miejscowości są odległe o około 1 km od Morza Bałtyckiego. Wieś graniczy od wschodniej strony z Jastrzębią Górą, od południa ze Sławoszynem i Mieroszynem oraz od zachodu z Karwią.

W Ostrowie zaczyna się ścieżka dydaktyczna prowadząca do rezerwatów przyrody Bielawskiego Błota.

Badania archeologiczne wykazały, że w epoce mezolitu istniało w Ostrowie obozowisko, a w epoce neolitu otwarta osada. Pierwsze rozpoznanie archeologiczne obszaru Kępy Ostrowskiej przeprowadzone zostało w okresie międzywojennym przez L. Sawickiego i J. Kostrzewskiego. Wynikiem było wydzielenie 25 stanowisk archeologicznych datowanych od mezolitu do neolitu. Dalsze prace badawcze na obszarze Kępy Ostrowskiej prowadzono w 1959 r., w latach 1974–1979 oraz okresie 1981-1983^[7]. W ich efekcie zarejestrowano liczne stanowiska archeologiczne. Po raz pierwszy wymieniane w 1381, a w 1400 posiadało prawo polskie. Jednego zbrojnego na wypadek wojny mieli dostarczać mieszkańcy osady za czasów panowania krzyżackiego. 7 września 1552 król Zygmunt August nadał nowy przywilej dla Ostrowa: prawo połowu ryb w Jeziorze Ostrowskim i w Bałtyku. W późniejszym czasie Ostrowo było wsią starościańską, a po rozbiorze Polski od 1772 w rękach rządu pruskiego. Miało wtedy powierzchnię 10,5 włóki. W pierwszej połowie XIX wieku przeszło na własność 3 czynszowników^[8].

Z dniem 01.01.2015 samorząd Władysławowa utworzył jednostkę pomocniczą – sołectwo „Ostrowo”^[9]. Sołectwo Ostrowo ma największą spośród jednostek pomocniczych Władysławowa powierzchnię i wynosi ona 1025,3 ha^[2].

Przy drodze wojewódzkiej 215 znajdują się dwa kąpieliska nadmorskie^[10]. W 2012 kąpielisko Ostrowo (wejście nr 35) spełniało wytyczne wymogi jakościowe dla wody w kąpielisku Unii Europejskiej^[11].

13 czerwca 2001 ustanowiono parafię rzymskokatolicką pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. W dniu 15 czerwca 2004 rozpoczęto prace ziemne przy budowie kościoła parafialnego. Pierwszą mszę w niewykończonym jeszcze kościele odprawiono 14 czerwca 2009^[12].

Szlaki piesze

• Szlak Nadmorski: Krokowa – Karwia – Ostrowo – Jastrzębia Góra – Rozewie – Władysławowo – Chałupy – Kuźnica – Jastarnia – Jurata

Szlaki rowerowe

• Ostrowo – Karwia – Jastrzębia Góra – Ostrowo

Szlaki konne

• Wejherowo – Lubocino – Żarnowiec – Dębki – Karwia – Ostrowo – Jastrzębia Góra – Mechowo – Wejherowo

Zdjęcia z 2016 roku:

• 
  Ostrowo, plaża
• 
  Struga Czarna Woda, przed ujściem do Bałtyku
• 
  Czarna Woda, ujście do morza
• 
  Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP
• 
  Struga Czarna Woda i droga 215
• 
  Czarna Woda na plaży

• Ostrowo
• Rezerwat przyrody Bielawa
• Rezerwat przyrody Moroszka Bielawskiego Błota
• Rezerwat przyrody Woskownica Bielawskiego Błota

• Ostrowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 727 .