Otton Matuszek

Otton Matuszek

Otto Matuschek

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1888 Skoczów
Przebieg służby
Lata służby	1907–1932
Siły zbrojne	c. i k. Armia Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Pińczów
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Otton Matuszek^[1] vel Otto Matuschek (ur. 4 listopada 1888 w Skoczowie, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 4 listopada 1888 w Skoczowie, w ówczesnym powiecie bielskim Księstwa Górnego i Dolnego Śląska^[2].

Jesienią 1907 rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do Śląsko-Morawskiego pułku piechoty nr 100 w Krakowie^[3]. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913)^[4], a później walczył na frontach I wojny światowej^[5][6][7]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie: kadeta–zastępcy oficera (starszeństwo z 1 września 1917)^[8], chorążego (1908 ze starszeństwem z 1 września 1917)^[9], porucznika (starszeństwo z 1 maja 1910)^[10], nadporucznika (starszeństwo z 1 sierpnia 1914)^[11] i kapitana (starszeństwo z 1 maja 1917)^[12].

3 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 maja 1917 i przydzielony do 6 Dywizji Piechoty^[13]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. W tym czasie nadal służył w dowództwie 6 Dywizji Piechoty^[14].

W maju 1921 został przydzielony z Sekcji Opieki Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego do 3 pułku Strzelców Podhalańskich^[15][16]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 102. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[17]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy 63 pułku piechoty w Toruniu z równoczesnym przeniesieniem z 3 psp^[18][19]. W październiku 1923 został odkomenderowany z 63 pp do Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu^[20], a w następnym miesiącu przydzielony do tej szkoły na stanowisko dowódcy oddziałów oficerskich^[21]. 31 marca 1924 został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[22].

W latach 1924–1926 był słuchaczem kursu normalnego w Wyższej Szkole Wojennej (franc. École supérieure de guerre) w Paryżu^[23][24]. Z dniem 1 stycznia 1927 został przydzielony do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oddziału III Sztabu Generalnego na okres trzech miesięcy^[25]. W kwietniu tego roku został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego^[26], a z dniem 5 maja 1927 wyznaczony w tym oddziale na stanowisko wojskowego inspektora transportowego^[27]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku^[28]. Z dniem 15 lipca 1928 został przeniesiony służbowo na stanowisko delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Katowicach^[29][30]. W marcu 1931 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińczów na stanowisko komendanta^[31][32]. W grudniu tego roku został zwolniony ze stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X^[33], a z dniem 29 lutego 1932 przeniesiony w stan spoczynku^[34]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[35]. Mieszkał w Katowicach przy ul. Wojewódzkiej 7^[36].

W czasie służby w c. i k. armii otrzymał:

• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola,
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[7].

• Polscy absolwenci francuskich wyższych szkół wojskowych

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków. [dostęp 2022-03-07].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.