 Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Norberta Barlickiego 2 |
| Data powołania |
14 września 1982 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
ks. Jarosław Ogrodniczak |
| Wspomnienie liturgiczne |
Podwyższenia Krzyża Świętego (14 września), |
Położenie na mapie Katowic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°15′34,0196″N 18°57′58,7848″E/50,259450 18,966329
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego i św. Herberta – parafia rzymskokatolicka w Katowicach, wchodząca w skład dekanatu Katowice-Załęże, w archidiecezji katowickiej. Znajduje się ona w zachodniej części miasta i obejmuje ona swoim zasięgiem dzielnicę Osiedle Witosa. Parafia liczy 13 850 wiernych, a kościół parafialny znajduje się przy ul. N. Barlickiego 2.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstanie parafii
[edytuj | edytuj kod]Zalążkiem osiedla Witosa były tzw. Finy, czyli osiedle domków fińskich, które podlegały parafii świętych Cyryla i Metodego w Załęskiej Hałdzie. Później zostały połączone z os. Obroki – Rewolucjonistów przy KWK Kleofas, które podlegało parafii św. Józefa w Załężu (parafii – matce kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego i Świętego Herberta). W 1976 rozpoczęła się likwidacja domków fińskich i została rozpoczęta budowa nowego osiedla na terenach Załęskiej Hałdy.
W 1977 otwarto punkt katechetyczny w piwnicach bloku przy ówczesnej ul. Rewolucjonistów, gdzie katechizowali księża z parafii w Załężu. Następnie w 1980 w piwnicach przy ul. Krasickiego 9 został otwarty punkt katechetyczny na powstającym Osiedlu Witosa. We wrześniu 1981 władze administracyjne wydały wstępną zgodę na budowę kościoła na tym osiedlu. 13 grudnia 1981 została odprawiona pierwsza msza św. w prowizorycznej kaplicy.
14 września 1982 dekretem ówczesnego ordynariusza diecezji katowickiej księdza biskupa Herberta Bednorza została erygowana parafia pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego. W kwietniu 1984 ukończono budowę domu katechetycznego.
Powstanie kościoła parafialnego
[edytuj | edytuj kod]Architektem kościoła został Janusz Grzegorzak. Budowa świątyni zakończyła się w 1992. Wnętrze zaprojektował Piotr Kłosek. 16 maja 1993 arcybiskup metropolita katowicki Damian Zimoń dokonał poświęcenia górnego kościoła. W ołtarzu zostały złożone relikwie św. męczenników Tymoteusza i Wiktoryny.
W grudniu 1993 biskup pomocniczy archidiecezji katowickiej Gerard Bernacki dokonał poświęcenia dolnego kościoła.
Proboszczowie
[edytuj | edytuj kod]- ks. Leon Połednik (wikariusz z parafii załęskiej kierujący budową: 1981–1982)
- ks. Leonard Bogacki (1982–1987)
- ks. Henryk Wicik (administrator, 1987–1988)
- ks. Władysław Nieszporek (1988–1998)
- ks. Józef Grygier (1998–2023)
- ks. Jarosław Ogrodniczak (od 2023)[1]
Grupy parafialne
[edytuj | edytuj kod]Źródło:[2]
- Ruch Światło-Życie
- Ruch Domowego Kościoła – Oaza Rodzin
- Dzieci Maryi
- Eucharystyczny Ruch Młodych
- Grupa Teatralna na Witosa (GTnW)
- Odnowa w Duchu Świętym
- Parafialny Klub Seniora
- Pomocnicy Maryi Matki Kościoła
- Żywy Różaniec, Zespół Charytatywny
- Ministranci
- Lektorzy
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ T. Wojtal: Zmiany personalne w archidiecezji (aktualizacja). archidiecezjakatowicka.pl, 2023-07-01. [dostęp 2023-07-26]. (pol.).
- ↑ Grupy parafialne – informacje ogólne. parafianawitosa.my.wiara.pl, 2018-11-16. [dostęp 2024-10-25].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Katowice. W 137. rocznicę uzyskania praw miejskich, red. Antoni Barciak, Instytut Górnośląski, Urząd Miasta Katowice, Muzeum Historii Katowic, Katowice 2003, ISBN 83-86053-46-1, s. 209.
