| wieś | |
 Kościół Wszystkich Świętych | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
495[2] |
| Strefa numeracyjna |
43 |
| Kod pocztowy |
98-335[3] |
| Tablice rejestracyjne |
EWI |
| SIMC |
0709550 |
Położenie na mapie gminy Pątnów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu wieluńskiego  | |
 51°09′15″N 18°34′22″E/51,154167 18,572778[1]
| |
Popowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Pątnów. Znajduje się w odległości 6 km od Wielunia w kierunku południowym.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość historycznie należy do ziemi wieluńskiej oraz pierwotnie związana była z Wielkopolską. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIII wieku. Wymieniona pierwszy raz w dokumencie zapisanym po łacinie w latach 1236-49 jako "villa filiorum Splotovic et Woyslaus", a później w 1459 jako "Popowycze"[4].
Miejscowość została odnotowana w historycznych dokumentach własnościowych, prawnych i podatkowych. W latach 1236-46 Jan, prepozyt z Rudy, nadał kościołowi św. Wojciecha w Rudzie wieś utożsamianą z Popowicami, którą kupił od synów Splotovica i Wojsława. W 1459 jeden z dokumentów wymienia imiennie sołtysa Popowic Bartłomieja. W 1477 arcybiskup zatwierdził ugodę sołtysów w Popowicach. W latach 1511–1518 wieś liczyła 13 łanów i znajdowała się w powiecie wieluńskim. W 1520 przynależała do parafii Kadłub. Sołtys popowicki płacił plebanowi 1,5 grzywny w ramach dziesięciny. W tym okresie była wsią kanonii kolegiaty wieluńskiej zwaną popowicką, miała 13 kmieci, siedzących na jednym lub dwóch łanach, którzy płacili z każdego łanu po 1,5 grzywny i 9 groszy, co w sumie dawało 21 grzywien. W miejscowości byli także zagrodnicy i chałupnicy. W 1552 wieś była własnością kanoników wieluńskich i gospodarowało w niej 14 kmieci, a 1,5 łana należało do sołtysa. W 1553 miejscowość liczyła 7 łany[4].
W średniowieczu należała do kolegiaty rudzko-wieluńskiej. Pierwsze pisane wzmianki o niej pochodzą z XIII wieku.
Na cmentarzu przykościelnym pochowany został jeden z bohaterów powieści Gąsiorowskiego Huragan – Maciej Żubr. Mogiła nie zachowała się do dzisiejszych czasów. Akt zgonu znajduje się w księgach parafii Kadłub.
Podczas II wojny światowej Popowice zostały spalone przez żołnierzy niemieckich.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]
Pośrodku wsi stoi drewniany kościółek filialny typu wieluńskiego pw. Wszystkich Świętych, zbudowany około 1520.
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]Obok kościoła rosną drzewa tak stare jak kościół: lipy o obw. 495 cm i 419 cm oraz wiąz o obw. 350 cm
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 108278
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 968 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Rosin 1963 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Rosin: Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, hasło: „Popowice”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 136.
- A. Ruszkowski: Sieradz i okolice. Sieradz, 2000
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Popowice w „Słowniku historyczno-geograficznym ziemi wieluńskiej w średniowieczu”
- Popowice na Portalu Turystyki Aktywnej Ziemi Wieluńskiej
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonia | |
| Osady | |
| Części wsi |
|
