Roberto Speranza

Roberto Speranza
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1979 ; Potenza
Zawód, zajęcie	polityk
Stanowisko	minister zdrowia (2019–2022)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Roberto Speranza (ur. 4 stycznia 1979 w Potenzy^[1]) – włoski polityk, parlamentarzysta, lider partii Artykuł 1, od 2019 do 2022 minister zdrowia.

Życiorys

Absolwent nauk politycznych na Uniwersytecie Luiss-Guido Carli w Rzymie, doktoryzował się w zakresie historii. Został działaczem Demokratów Lewicy, był członkiem władz krajowych organizacji młodzieżowej tego ugrupowania. W 2007 dołączył do Partii Demokratycznej. W 2004 uzyskał mandat radnego Potenzy, w 2009 wszedł w skład zarządu miasta jako asesor do spraw urbanistyki. Wkrótce zajął się wyłącznie działalnością partyjną, stając na czele regionalnych struktur PD w Basilicacie^[2].

W ramach partii był bliskim współpracownikiem Piera Luigiego Bersaniego^[2]. W wyborach w 2013 uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XVII kadencji^[1], po czym marcu tegoż roku objął funkcję przewodniczącego klubu poselskiego PD w tej izbie parlamentu^[2]. Ustąpił z niej w marcu 2015 po konflikcie z liderem PD Matteo Renzim^[3]. Stał się jednym z liderów lewicowego skrzydła PD i jednym z głównych krytyków jej przewodniczącego^[4]. W lutym 2017 znalazł się w gronie rozłamowców, którzy powołali nową formację polityczną pod nazwą Artykuł 1 – Ruch Demokratyczny i Postępowy^[5]. Roberto Speranza został koordynatorem krajowym ruchu^[6], a w 2019 sekretarzem tego ugrupowania^[7]. W 2018 i 2022 ponownie wybierano go do niższej izby włoskiego parlamentu^[8]^[9].

We wrześniu 2019 objął stanowisko ministra zdrowia w nowo powołanym drugim rządzie Giuseppe Contego^[10]^[11]. Pozostał na tej funkcji również w utworzonym w lutym 2021 gabinecie Maria Draghiego^[12]. Urząd ten sprawował do października 2022. W 2023 wraz ze swoim ugrupowaniem dołączył do Partii Demokratycznej^[13].

Przypisy

↑ ^a ^b Roberto Speranza na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
↑ ^a ^b ^c Roberto Speranza. ilsole24ore.com. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
↑ Luca Sappino: Italicum, le dimissioni di Roberto Speranza e la vittoria della linea Renzi. lespresso.it, 16 kwietnia 2015. [dostęp 2024-04-21]. (wł.).
↑ La contro-assemblea di Emiliano, Rossi e Speranza: „Insieme sabato a Roma”. La minoranza andrà da Renzi domenica. huffingtonpost.it, 15 lutego 2017. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
↑ Nasce Articolo 1 – Movimento democratici progressisti. Speranza: „Lavoro e giovani prima di tutto”. repubblica.it. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
↑ Speranza: Il Pd di Renzi è il partito dei moderati. articolo1mdp.it, 26 kwietnia 2017. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).
↑ Roberto Speranza neo ministro della Salute. Gli auguri del presidente FNOMCeO Filippo Anelli. messinamedica.it, 4 września 2019. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
↑ Alberto Berlini: Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
↑ Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
↑ Cerimonia di giuramento del Governo Conte. quirinale.it, 5 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
↑ Valeria Forgnone: Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
↑ Napoli, Speranza „Articolo 1 non è più un partito, daremo forza al Pd”. Poi si commuove: „Ho servito il Paese con onore”. repubblica.it, 10 czerwca 2023. [dostęp 2024-04-06]. (wł.).

[camera-1] Roberto Speranza na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).

[bio-2] Roberto Speranza. ilsole24ore.com. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).

[lr-3] Luca Sappino: Italicum, le dimissioni di Roberto Speranza e la vittoria della linea Renzi. lespresso.it, 16 kwietnia 2015. [dostęp 2024-04-21]. (wł.).

[huf-4] La contro-assemblea di Emiliano, Rossi e Speranza: „Insieme sabato a Roma”. La minoranza andrà da Renzi domenica. huffingtonpost.it, 15 lutego 2017. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).

[lr1-5] Nasce Articolo 1 – Movimento democratici progressisti. Speranza: „Lavoro e giovani prima di tutto”. repubblica.it. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).

[mdp-6] Speranza: Il Pd di Renzi è il partito dei moderati. articolo1mdp.it, 26 kwietnia 2017. [dostęp 2017-09-04]. (wł.).

[7] Roberto Speranza neo ministro della Salute. Gli auguri del presidente FNOMCeO Filippo Anelli. messinamedica.it, 4 września 2019. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).

[w2018-8] Alberto Berlini: Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).

[9] Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).

[lr2019-10] Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).

[qu2019-11] Cerimonia di giuramento del Governo Conte. quirinale.it, 5 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).

[lr2021-12] Valeria Forgnone: Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).

[13] Napoli, Speranza „Articolo 1 non è più un partito, daremo forza al Pd”. Poi si commuove: „Ho servito il Paese con onore”. repubblica.it, 10 czerwca 2023. [dostęp 2024-04-06]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]