Rzeźba hellenistyczna

Ten artykuł należy dopracować:

od 2011-05 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rzeźba hellenistyczna. Jej dzieła pełne są dynamiki i ekspresji. Tematem są sceny wesołe, pogodne, a także pełne bólu, okrucieństwa, cierpienia. W rzeźbie hellenistycznej występuje bogactwo form.

Przykłady rzeźb hellenistycznych:

• Umierający Gal,
• Afrodyta z Melos (in. Wenus z Milo),
• Afrodyta z Kyreny,
• Chłopiec z gęsią,
• Wielki Ołtarz Zeusa (pergameński ołtarz);
• Nike z Samotraki
• Byk Farnezyjski
• Gigantomachia
• Chłopiec wyciągający cierń z nogi
• Grupa Laokoona
• Faun Barberini

Okres hellenistyczny rozbudował zagadnienie ruchu. Cechuje je nieznany dotychczas rozmach, efektowność, duża swoboda twórcza, nowatorstwo. Dawne motywy religijne poddane są ujęciu świeckiemu, sugerują różne stany uczuciowe; nastrój poetyckości dramatycznej ekspresji, lub stają się po prostu dekoracją. Kompozycja działa bardzo silnie - jest dynamiczna. Artystów nie tyle interesował mechanizm ruchu, co jego wyraz, ekspresja. W rzeźbach hellenistycznych uczucia są wyrażone poprzez ruch, nie twarz. Ich wyraz jest zazwyczaj uniwersalny.

• Boetos - Chłopiec z gęsią, Artysta specjalizuje się w akcie dziecięcym.
• Doidales - Atena
• Apollonios - Pięściarz

Sztuka grecka w okresie hellenistycznym