Spis treści
Sagowiec
Sagowiec podwinięty (Cycas circinalis) | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina |
sagowcowate |
| Rodzaj |
sagowiec |
| Nazwa systematyczna | |
| Cycas Linnaeus Sp. Pl. 1188. 1 Mai 1753[3] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
C. circinalis Linnaeus[3] | |
Sagowiec, cycas[4] (Cycadaceae Pers.) – rodzaj roślin z monotypowej rodziny sagowcowych Cycadaceae. W obrębie rodzaju wyróżnianych jest 117 gatunków[5], wliczając w to dawniej wyodrębniany rodzaj Epicycas[6]. Nazwa rodzajowa Cycas pochodzi od greckiego słowa Koikas oznaczającego „rodzaj palmy”, ze względu na fizyczne podobieństwo sagowców do palm, mimo braku bliskiego pokrewieństwa.
Pierwsi przedstawiciele sagowcowych wyewoluowali prawdopodobnie z paproci nasiennych 290–265 milionów lat temu. Linie rozwojowe sagowcowatych i zamiowatych rozejść się miały ok. 250 milionów lat temu, choć opublikowano też analizy, z których wynika, że rodziny rozdzieliły się przed ok. 92 milionami lat[7]. W każdym razie rodzaj Cycas stanowi klad bazalny rzędu sagowców, tj. obejmuje prostą linię rozwojową trwającą od początków różnicowania się współczesnych sagowców[7][8]. Badania molekularne sugerują jednak, że współcześni przedstawiciele rodzaju są stosunkowo młodą radiacją, powstałą w późnym miocenie, prawdopodobnie niewiele dawniej niż 12 mln lat temu. Po mającej wówczas miejsce globalnej redywersyfikacji sagowców nastąpiło trwające do dziś spowolnienie ich różnicowania[9]. Wiele gatunków jest rzadkich w naturze i zagrożonych. Są długowieczne, ale rosną wolno[10].
Wnętrze pnia bogate w skrobię u niektórych gatunków bywa spożywane, aczkolwiek ze względu na współwystępujące toksyny wymaga specjalnej obróbki. Jadalne są także nasiona. Niektóre sagowce, zwłaszcza sagowiec odwinięty, są uprawiane jako rośliny ozdobne[10].
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]
Centrum występowania sagowców obejmuje tereny południowo-wschodniej Azji. Poza tym gatunki tego rodzaju spotykane są na niewielkich obszarach w Afryce wschodniej, na Madagaskarze, w południowej części Półwyspu Indyjskiego, na północy Australii i na wyspach Pacyfiku po Nową Kaledonię[7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Przypominające palmy rośliny z podziemnym lub nadziemnym pniem okrytym trwałymi nasadami liści[11][12]. Młode części roślin pokryte są włoskami[12]. Stare okazy osiągają do 10 m wysokości[10].
- Liście
- Skupione w pióropusz na szczycie pędu, pierzasto złożone. Oś liści jest prosta lub nieco odgięta[11], za młodu nie zwija się pastorałowato jak podobne liście u paproci (chociaż poszczególne listki zwinięte są za młodu jak sprężyny ku osi liścia)[12]. Listki mają pojedynczą, grubą i nierozgałęzioną żyłkę centralną[11]. W sumie listków bywa do ok. 100 i wszystkie są sztywne[10], przy czym dolne zwykle zredukowane są do cierni[12].
- Organy zarodnionośne
- Żeńskie liście zarodnionośne (makrosporofile) przypominają liście płonne swą podzieloną blaszką u szczytu, przy czym jednak ich powierzchnia jest zredukowana i pozbawione są chlorofili (nie pełnią funkcji asymilacyjnej). Wyrastają skrętolegle na osi pędu i po przekwitnieniu odpadają osobno, po czym pęd rośnie dalej (pędy tworzące mikrostrobil u cykasów i wszystkich innych sagowcowych po wytworzeniu strobili kończą wzrost)[13][11]. Na ich blaszce rozwijają się dwa lub więcej (do 8) zalążków[12]. Nasiona osiągają do 7 cm długości[10]. Sporofile męskie tworzą szyszkowaty mikrostrobil[13][11][12], z gęsto ułożonymi mikrosporofilami, osiągający do 80 cm wysokości[10].
- Nasiona
- Składają się z zarodka i dwóch liścieni zamkniętych w twardej łupinie nasiennej[13] tworzonej przez wewnętrzną osłonkę i mięsistą warstwę zewnętrzną powstającą z osłonki zewnętrznej[12]. Nasiona nie mają charakteru przetrwalnikowego i kiełkują po dojrzeniu i opadnięciu z rośliny macierzystej[13].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]

- Pozycja systematyczna
Rodzaj sagowiec Cycas jest jedynym współczesnym przedstawicielem rodziny sagowcowatych Cycadaceae Persoon Syn. Pl. 2: 630. Sep 1807[14], będącej siostrzaną względem rodziny zamiowatych Zamiaceae w obrębie rzędu sagowców Cycadales – jedynego wyróżnianego zwykle w obrębie klasy sagowcowych Cycadopsida[6][7][15]. W systemach uwzględniających taksony wymarłe w obrębie sagowcowatych wyróżniany jest jeszcze rodzaj Menucoa Petriella, a bliżej od zamiowatych spokrewnioną rodziną są wymarłe Crossozamiaceae Doweld[16].
Pozycja filogenetyczna rodzaju w obrębie sagowców[17][18]:
| sagowcowe |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- Wykaz gatunków[5]
- Cycas aculeata K.D.Hill & H.T.Nguyen
- Cycas aenigma K.D.Hill & A.Lindstr.
- Cycas angulata R.Br.
- Cycas annaikalensis Rita Singh & P.Radha
- Cycas apoa K.D.Hill
- Cycas arenicola K.D.Hill
- Cycas armstrongii Miq.
- Cycas arnhemica K.D.Hill
- Cycas badensis K.D.Hill
- Cycas balansae Warb.
- Cycas basaltica C.A.Gardner
- Cycas beddomei Dyer
- Cycas bifida (Dyer) K.D.Hill
- Cycas bougainvilleana K.D.Hill
- Cycas brachycantha K.D.Hill, H.T.Nguyen & P.K.Lôc
- Cycas brunnea K.D.Hill
- Cycas cairnsiana F.Muell.
- Cycas calcicola Maconochie
- Cycas campestris K.D.Hill
- Cycas canalis K.D.Hill
- Cycas candida K.D.Hill
- Cycas cantafolia Jutta, K.L.Chew & Saw
- Cycas chamaoensis K.D.Hill
- Cycas changjiangensis N.Liu
- Cycas chenii X.Gong & Wei Zhou
- Cycas chevalieri Leandri
- Cycas circinalis L. – sagowiec podwinięty, s. zwinięty
- Cycas clivicola K.D.Hill
- Cycas collina K.D.Hill, H.T.Nguyen & P.K.Lôc
- Cycas condaoensis K.D.Hill & S.L.Yang
- Cycas conferta Chirgwin
- Cycas couttsiana K.D.Hill
- Cycas cupida P.I.Forst.
- Cycas curranii (J.Schust.) K.D.Hill
- Cycas darshii R.C.Srivast. & Jana
- Cycas debaoensis Y.C.Zhong & C.J.Chen
- Cycas desolata P.I.Forst.
- Cycas dharmrajii L.J.Singh
- Cycas diannanensis Z.T.Guan & G.D.Tao
- Cycas distans P.I.Forst. & B.Gray
- Cycas divyadarshanii Khuraijam & Rita Singh
- Cycas dolichophylla K.D.Hill, H.T.Nguyen & P.K.Lôc
- Cycas edentata de Laub.
- Cycas elephantipes A.Lindstr. & K.D.Hill
- Cycas elongata (Leandri) D.Y.Wang
- Cycas falcata K.D.Hill
- Cycas ferruginea F.N.Wei
- Cycas flabellata Agoo, Madulid & J.R.Callado
- Cycas fugax K.D.Hill, H.T.Nguyen & P.K.Lôc
- Cycas furfuracea W.Fitzg.
- Cycas glauca Miq.
- Cycas guizhouensis K.M.Lan & R.F.Zou
- Cycas hoabinhensis L.K.Phan & H.T.Nguyen
- Cycas hongheensis S.Y.Yang & S.L.Yang
- Cycas indica A.Lindstr. & K.D.Hill
- Cycas inermis Lour.
- Cycas javana (Miq.) de Laub.
- Cycas lacrimans A.Lindstr. & K.D.Hill
- Cycas lane-poolei C.A.Gardner
- Cycas laotica T.H.Nguyên & K.S.Nguyen
- Cycas lindstromii S.L.Yang, K.D.Hill & Hiep
- Cycas × longipetiolula D.Y.Wang
- Cycas maconochiei Chirgwin & K.D.Hill
- Cycas macrocarpa Griff.
- Cycas media R.Br. – sagowiec średni[4]
- Cycas megacarpa K.D.Hill
- Cycas micholitzii Dyer
- Cycas micronesica K.D.Hill
- Cycas mindanaensis Agoo, Madulid & J.R.Callado
- Cycas montana A.Lindstr. & K.D.Hill
- Cycas × multifrondis D.Y.Wang
- Cycas multipinnata C.J.Chen & S.Y.Yang
- Cycas nathorstii J.Schust.
- Cycas nayagarhensis Rita Singh, P.Radha & Khuraijam
- Cycas nitida K.D.Hill & A.Lindstr.
- Cycas nongnoochiae K.D.Hill
- Cycas ophiolitica K.D.Hill
- Cycas orientis K.D.Hill
- Cycas orixensis (Haines) Rita Singh & Khuraijam
- Cycas pachypoda K.D.Hill
- Cycas panzhihuaensis L.Zhou & S.Y.Yang
- Cycas papuana F.Muell.
- Cycas pectinata Buch.-Ham.
- Cycas petraea A.Lindstr. & K.D.Hill
- Cycas platyphylla K.D.Hill
- Cycas pranburiensis S.L.Yang, W.Tang, K.D.Hill & P.Vatcharakorn
- Cycas pruinosa Maconochie
- Cycas pschannae R.C.Srivast. & L.J.Singh
- Cycas revoluta Thunb. – sagowiec odwinięty
- Cycas riuminiana M.Porte ex Regel
- Cycas rumphii Miq.
- Cycas sancti-lasallei Agoo & Madulid
- Cycas saxatilis K.D.Hill & A.Lindstr.
- Cycas schumanniana Lauterb.
- Cycas scratchleyana F.Muell.
- Cycas seemannii A.Braun
- Cycas segmentifida D.Y.Wang & C.Y.Deng
- Cycas semota K.D.Hill
- Cycas seshachalamensis P.V.C.Rao, N.V.S.Prasad, P.M.Babu, K.Prassad & Prasanna
- Cycas sexseminifera F.N.Wei
- Cycas siamensis Miq.
- Cycas silvestris K.D.Hill
- Cycas simplicipinna (Smitinand) K.D.Hill
- Cycas sphaerica Roxb.
- Cycas sundaica Miq. ex A.Lindstr. & K.D.Hill
- Cycas szechuanensis W.C.Cheng & L.K.Fu
- Cycas taiwaniana Carruth.
- Cycas tanqingii D.Y.Wang
- Cycas tansachana K.D.Hill & S.L.Yang
- Cycas terryana P.I.Forst.
- Cycas thouarsii R.Br.
- Cycas tropophylla K.D.Hill & P.K.Lôc
- Cycas tuckeri K.D.Hill
- Cycas vespertilio A.Lindstr. & K.D.Hill
- Cycas wadei Merr.
- Cycas xipholepis K.D.Hill
- Cycas yorkiana K.D.Hill
- Cycas zambalensis Madulid & Agoo
- Cycas zeylanica (J.Schust.) A.Lindstr. & K.D.Hill
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ a b Cycas. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2021-12-03].
- ↑ a b Ludmiła Karpowiczowa (red.): Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1973, s. 94.
- ↑ a b Cycas L., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2025-09-06].
- ↑ a b Michael G. Simpson: Plant Systematics. Amsterdam, Boston, London: Elsevier, 2010, s. 140-144. ISBN 978-0-12-374380-0.
- ↑ a b c d Peter F. Stevens, Lignophytes, and Cycadales in particular, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-11-13] (ang.).
- ↑ David J. de Laubenfels: Cycas Taxonomy. de Laubenfels {dot} com. [dostęp 2011-11-13]. (ang.).
- ↑ N. S. Nagalingum, C. R. Marshall, T. B. Quental, H. S. Rai, D. P. Little, S. Mathews. Recent synchronous radiation of a living fossil. „Science”. 334 (6057), s. 796–799, 2011. DOI: 10.1126/science.1209926.
- ↑ a b c d e f Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 55. ISBN 0-333-73003-8.
- ↑ a b c d e K.U.Kramer, P.S. Green (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. I. Pteridophytes and Gymnosperms. Berlin, Heidelberg, New York, London, Paris, Tokyo, Hongkong, Barcelona: Springer-Verlag, 1990, s. 370. ISBN 0-387-51794-4.
- ↑ a b c d e f g Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 73. ISBN 978-1842466346.
- ↑ a b c d Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika. T. 2. Systematyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 318-319. ISBN 978-83-01-13953-7.
- ↑ James L. Reveal: Indices Nominum Supragenericorum Plantarum Vascularium. University of Maryland. [dostęp 2011-11-13]. (ang.).
- ↑ K. D. Hill, M. W. Chase, D. W. Stevenson, H. G. Hills, B. Schutzman. The Families and Genera of Cycads: A Molecular Phylogenetic Analysis of Cycadophyta Based on Nuclear and Plastid DNA Sequences. „International Journal of Plant Sciences”. 164, s. 933–948, 2003. DOI: 10.1086/378538.
- ↑ Andríj Valeríjovič Novíkov, Beata Barabasz-Krasny, Сучасна систематика рослин. Загальні питання: навчальний посібник, L'vív: Líga-Pres, 2015, s. 58, ISBN 978-966-397-276-3, OCLC 932183714.
- ↑ R.D. Stewart i inni, Species relationships and phylogenetic diversity of the African genus Encephalartos Lehm. (Zamiaceae), „South African Journal of Botany”, 152, 2023, s. 165-173, DOI: 10.1016/j.sajb.2022.12.001 [dostęp 2025-09-06].
- ↑ Aimee Caye G. Chang i inni, The complete chloroplast genome of Microcycas calocoma (Miq.) A. DC. (Zamiaceae, Cycadales) and evolution in Cycadales, „PeerJ”, 2020, 8:e8305, DOI: 10.7717/peerj.8305 [dostęp 2025-09-06].









