| wieś | |
_ID_591110.jpg) Kościół św. Marcina w Sicinach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
102 m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
599[2] |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
56-215[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DGR |
| SIMC |
0373646 |
Położenie na mapie gminy Niechlów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu górowskiego  | |
 51°43′38″N 16°25′40″E/51,727222 16,427778[1]
| |
| Strona internetowa | |
Siciny (niem. Seitsch) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie górowskim, w gminie Niechlów.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]_ID_591111.jpg)
.jpg)
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 305.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość została wymieniona w staropolskiej formie Sydcz w 1327 roku w łacińskim dokumencie wydanym w Górze[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka osady Sezesco pochodzi z roku 1155. Od roku 1309 własność Opactwa cysterskiego w Lubiążu, którzy zbudowali w XVIII w. pałac - dziś zabytek klasy I. Tutejszy kościół Św. Marcina wzniesiony w latach 1736–1740 w stylu późnego baroku o jednonawowym założeniu z kopułą w centrum, ma bogato zdobione wnętrze. Są w nim ołtarze - dzieło rzeźbiarza F. Mangolda oraz freski pędzla uczniów Filipa Bentuma - Antona Feldera i Ignaz Axtera. Architektura kościoła podobna jest do kościoła św Mikołaja w Pradze (twórca - Kilian Ignaz Drezinhoffer), kościoła św Walentego w Lubiążu (tam też freski tych samych twórców) oraz kościoła Krzyża w Lesznie. Architektem kościoła w Sicinach oraz wieży kościoła Krzyża w Lesznie jest Martin Frantz.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1945–54 w Sicinach była siedziba gminy Siciny. Od 1954 roku do 1972 roku funkcjonowała Gromadzka Rada Narodowa w Sicinach. W 1973 roku wieś straciła swój status administracyjny i weszła w skład nowej gminy Niechlów. Do 1975 roku Siciny przynależały do województwa wrocławskiego. W latach 1975–1998 należy do województwa leszczyńskiego, by 1 stycznia 1999 wrócić do Dolnego Śląska.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[5]:
- kościół parafialny pw. Św. Marcina, barokowy, z lat 1736-1742, z wieżą z 1777 r. i bogatym wyposażeniem[6]
- ogrodzenie cmentarza kościelnego, mur z bramą i wnękami Drogi Krzyżowej z połowy XVIII w.
- pałac, barokowy, opacki, z lat 1710-1760 - z połowy XVIII w.
- wiatrak z XVIII w.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121706
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1153 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Colmar Grünhagen 1854 ↓, s. 1.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 26. [dostęp 2012-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 428.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.22 Regesten zur schlesischen Geschichte 1327-1333. Breslau: E. Wohlfarth's Buchhandlung, 1903.
