Staw kowadełkowo-młoteczkowy (łac. articulatio incudomallearis) – w anatomii człowieka połączenie pomiędzy kosteczkami słuchowymi ucha środkowego. Określane jest jako staw siodełkowy, staw śrubowy lub staw hamulcowy (zwany także zaporowym), ma jednak bardziej formę chrząstkozrostu niż stawu[1].
Połączenie to występuje pomiędzy tylną stroną głowy młoteczka, a przednią stroną trzonu kowadełka[2]. Pomiędzy nimi może istnieć szczelinowata jama stawowa, ale nie jest to regułą. Powierzchnie stawowe są zmienne w kształcie (stąd pochodzi podana wyżej niejednoznaczna klasyfikacja stawu), najczęściej raczej eliptyczne; mogą występować zęby zaporowe, czyli drobne wypukłe nierówności utrudniające wykonywanie ruchów. Poza tym w stawie może występować łąkotka (meniscus), dzieląca jamę stawową i mogąca zrastać się z chrząstkami stawowymi[1].
Zakres ruchu wynosi do 5°[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 418.
- ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 415–416.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3258-1 .