Strzępiak gruszkowonny
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
strzępiak gruszkowonny |
| Nazwa systematyczna | |
| Inocybe pyriodora (Pers.) P. Kumm Führ. Pilzk. (Zerbst): 79 (1871) | |
Strzępiak gruszkowonny (Inocybe pyriodora (Pers.) P. Kumm) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Kapelusz: średnicy 4 do 8 cm, dość mięsisty, początkowo dzwonkowaty, później rozszerza się, w kolorze ochry, w środku ciemniejszy, pokryty włóknami lub ciemniejszymi łuskami, z postrzępionym brzegiem .
Blaszki: karbowane, w młodym wieku kremowe, później brązowo-cynamonowe.
Trzon: Cylindryczny, nieco grubszy u nasady, białawy z małymi czerwonawymi włóknami, z wyjątkiem górnej części, która jest biała i łuszcząca się.
Miąższ: Gruby, białawy, po zetknięciu z powietrzem natychmiast przybiera kolor brudnego różu[2]. Grzyb trujący[3].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Obecną polską nazwę podał Nespiak w 1990[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Występuje Ameryce Północnej i Europie, w tym w Polsce[5][4]. Rośnie na glebach żyznych, wapiennych, w lasach liściastych i iglastych, na ściółce, na ziemi[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-03-09] (ang.).
- ↑ Mil setas ibericas, Diputacion foral de vizcaya, 1985, s. 236, ISBN 84-505-1806-7.
- ↑ Aktualne stanowiska Inocybe pyriodora w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-11] (pol.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 356, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Występowanie Inocybe pyriodora na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-11] (ang.).
