Tomasz Terlikowski

Tomasz Terlikowski

Tomasz Terlikowski stoi przy Hali BHP Stoczni Gdańskiej podczas Święta Wolności i Praw Obywatelskich w 2023
Data i miejsce urodzenia	10 września 1974 Warszawa
Zawód, zajęcie	publicysta, dziennikarz, filozof
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Tomasz Piotr Terlikowski (ur. 10 września 1974 w Warszawie)^[1] – polski dziennikarz, filozof, publicysta, tłumacz, pisarz i działacz katolicki, doktor nauk humanistycznych. W przeszłości redaktor naczelny, a następnie dyrektor programowy Telewizji Republika.

W 2003 obronił doktorat z filozofii na UKSW. Praca doktorska, napisana pod kierunkiem o. Edmunda Morawca CSsR, nosi tytuł „Lwa Szestowa krytyka europejskiej filozofii racjonalistycznej”^[2]. Pracował w „Newsweeku”, Radiu Plus, redakcji katolickiej TVP („Między Ziemią a Niebem”), dzienniku „Życie” (2004), tygodniku „Ozon” (2005–2006), gdzie był zastępcą redaktora naczelnego, dzienniku „Rzeczpospolita” (do 2008) i tygodniku „Wprost” (2008–2009). Od września 2009 do 2015 był szefem zarządu wydawnictwa „Fronda”. Prowadzi też rozmowy w PR1 (Śniadanie bez polityki) i współpracował z Popołudniem Radia TOK FM. Od 2004 do 15 czerwca 2012 był redaktorem naczelnym Ekumenicznej Agencji Informacyjnej ekumenizm.pl^[3]. W TVP2 współtworzył cykl „Wojna światów”, jest także autorem scenariusza „Kwartetu Teologicznego”. Prowadził również magazyny historyczne w TVP Historia („Dzieje Polaków”, „U źródeł cywilizacji”)^[4].

Publikował także w „Nowym Państwie”, „Więzi”, „Znaku”, „Tygodniku Powszechnym”, „Przeglądzie Powszechnym”, „Myśli Protestanckiej”, „Arcanach”, „Super Expressie” i „Studia Philosophiae Christianae” oraz w Rycerzu Niepokalanej. Jego felietony ukazywały się w portalu Tezeus.pl (2006–2008), a także w „Frondzie”, „Gościu Niedzielnym”, „Przewodniku Katolickim” i „Gazecie Polskiej”. W 2010 zadebiutował jako autor powieści, wydając dystopię Operacja „Chusta”^[5].

W styczniu 2007 badał w archiwach IPN dokumenty dotyczące podejrzeń o współpracę abp. Wielgusa z SB. Wyniki ukazały się w „Rzeczpospolitej”.

W maju 2010 został redaktorem naczelnym portalu fronda.pl współpracującym z kwartalnikiem „Fronda”, którego redaktorem naczelnym był od czerwca 2012 do czerwca 2013^[6].

Od 21 września 2012 do 31 grudnia 2012 był jednym z prowadzących program Rozmównica na kanale Religia.tv^[7]. Współpracował też z telewizją internetową Boska TV^[8]. W latach 2012–2022 był publicystą portalu internetowego niezależna.pl. Był dziennikarzem Telewizji Republika, gdzie stworzył audycje Zderzenie cywilizacji i Kościół, w którym żyjemy. Od 1 lipca 2013 był członkiem zarządu spółki Telewizja Republika S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika^[9]. Od września 2014 do maja 2017 był redaktorem naczelnym stacji Telewizja Republika. 8 maja 2017 na stanowisku zastąpiła go Dorota Kania. Terlikowski pozostał w zarządzie stacji jako dyrektor programowy. Funkcję tę sprawował do końca stycznia 2019, po czym został przeniesiony do działu redakcyjnego stacji. W grudniu 2022 definitywnie zakończył współpracę z Telewizją Republika^{[10][11][12][13][14]}.

31 sierpnia 2016 zakończył współpracę z portalem fronda.pl.

Od 2016 do 2018 prowadził z żoną portal internetowy www.malydziennik.pl oraz nagrywał filmiki umieszczane w serwisie YouTube na kanale Mały Dziennik na kontrze. 25 marca 2018 małżeństwo rozstało się z portalem, a ich udziały przejęła firma Net Media Broker^[15].

W kwietniu 2018 zaczął prowadzić w Polskim Radiu 24 cotygodniową audycję Terlikowski na froncie^[16]. W tym samym roku został ponownie publicystą dziennika Rzeczpospolita. Jego artykuły ukazują się głównie w sobotnio-niedzielnym wydaniu gazety noszącym nazwę „Plus Minus”^[17]. W latach 2020–2023 był publicystą Tygodnika Solidarność^[18][19]. 31 sierpnia 2021 zakończył pracę w Polskim Radiu 24.

Udzielił wywiadu braciom Sekielskim, którego fragmenty ukazały się w filmie Zabawa w chowanego (2020).

Od 2020 roku za pośrednictwem mediów społecznościowych oraz radia, prasy i telewizji, szeroko komentuje przykłady tuszowania przestępstw seksualnych w polskim Kościele katolickim przez biskupów^[20][21][22]. Uhonorowany Nagrodą „Ślad” im. bp. Jana Chrapka^[23].

30 marca 2021 roku powołany przez prowincjała polskiej prowincji Zakonu Kaznodziejskiego na przewodniczącego niezależnej od zakonu komisji, mającej na celu zbadanie działań o. Pawła M., oskarżonego o liczne przestępstwa – w tym seksualne oraz kroków podjętych przez prowincję w tej sprawie na przestrzeni lat^[24][25]. 15 września 2021 opublikowany został 260-stronicowy raport z prac komisji^[26] wraz z jego publiczną prezentacją^[27][28].

Od sierpnia 2021 roku jest stałym felietonistą serwisu Wprost.pl, gdzie publikuje artykuły o tematyce związanej z życiem Kościoła, polityką i sprawami społecznymi.

Od 1 września 2021 jest jednym z prowadzących Popołudniowej rozmowy RMF FM, która nadawana jest od poniedziałku do piątku o godz. 18:02 na antenie RMF FM oraz emitowana w dłuższej wersji w internetowej rozgłośni RMF24 i w formie audio-wideo na portalu rmf24.pl. Terlikowski prowadzi tę audycję w środy. Program nie jest emitowany w okresie wakacyjnym^[29][30]. Również w 2021 wraz z żoną, Małgorzatą prowadzili popołudniowe pasmo w katolickim Radiu Profeto, należącym do Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, potocznie zwanych sercanami^[31].

Od września 2022 do lutego 2023 był gospodarzem informacyjno-publicystycznego pasma nadawanego od poniedziałku do piątku w godzinach od 12:30 do 14:30 na antenie internetowego radia RMF24^[32]. Od marca 2023 roku Terlikowski na tej samej antenie prowadzi pasmo „Popołudnie Radia RMF24” nadawane od poniedziałku do piątku w godzinach między 14:00 a 17:00^[33].

W grudniu 2022 Telewizja Republika zawiesiła z nim współpracę, a z anteny zniknęły prowadzone przez niego programy. Stacja stanęła wówczas w obronie, rzekomo pomówionego przez niego na jednym z portali społecznościowych, ministra edukacji i nauki, Przemysława Czarnka. Taką samą decyzję podjął portal niezależna.pl, na którym publikowane były jego felietony. 30 grudnia tego samego roku Terlikowski ogłosił definitywne zakończenie współpracy ze stacją i portalem^[34][35][36].

W czerwcu 2023 został na czas wakacji jednym z prowadzących Porannej Rozmowy RMF FM, w zastępstwie za Roberta Mazurka. Audycja emitowana jest od poniedziałku do piątku o godz. 8:02 na antenie RMF FM oraz nadawana dłużej w internetowej rozgłośni RMF24 i w formie audio-wideo na portalu rmf24.pl^[37]. Również w okresie letnim w wybrane dni prowadzi naprzemiennie pasma „Przedpołudnie Radia RMF24” lub „Popołudnie Radia RMF24” na antenie internetowej rozgłośni RMF24^[38].

W lipcu 2023 znalazł się w grupie dziewięciu osób nominowanych do otrzymania nagrody Medal Wolności Słowa, przyznawanej przez kapitułę Fundacji Grand Press. Jest ona wręczana w kategoriach: instytucja, media i obywatel/obywatelka. Terlikowski znalazł się w gronie trzech kandydatów w kategorii media. Kapituła doceniła go za obronę swoich przekonań i drogę pod prąd, niezależnie od krytyki swojego środowiska^[39][40][41].

Przez wiele lat publikował felietony dla jezuickiego portalu internetowego deon.pl, dla którego w latach 2021–2024 tworzył również swoje autorskie podcasty pod nazwą Tak myślę. W marcu 2024 portal zablokował ukazanie się jego felietonu dotyczącego Listu biskupów polskich do kapłanów na Wielki Czwartek 2024. Kierownictwo serwisu poinformowało go o tej decyzji drogą mailową. Ojciec Paweł Kosiński SJ, redaktor naczelny portalu, 21 marca tego samego roku wydał w tej sprawie oświadczenie, w którym wyjaśnił, że redakcja miała prawo nie publikować jego tekstu. Jeszcze tego samego dnia, za pośrednictwem swoich mediów społecznościowych, Terlikowski poinformował o całkowitym zakończeniu swojej współpracy z portalem deon.pl^{[42][43][44][45]}. Od kwietnia 2024 współpracuje z internetowym portalem czasopisma „Więź", gdzie publikowane są jego felietony. Są tam również umieszczane jego podcasty w cyklu Wciąż tak myślę^[46].

Od 2024 roku współpracuje także z Kulturą Liberalną oraz Kanałem Zero^[47][48]. Od 2 września 2024 prowadzi od 7:00 do 10:00 poranne pasmo emitowane w internetowej rozgłośni RMF24. Jest tam także gospodarzem programu Rozmowy o 7:00^[49].

Od stycznia 2025 będzie prowadzącym Porannej Rozmowy w RMF FM, nadawanej od poniedziałku do piątku o godzinie 8:02^[50][51].

Z żoną Małgorzatą mają pięcioro dzieci^[52].

Kościołowi Zielonoświątkowemu zarzucił episkopalizację i katolicyzację^[53].

W 2006 roku na łamach „Newsweeka” w artykule Wyznawcy agentury zarzucił ugrupowaniom ewangelikalnym współpracę z bezpieką. Na łamach kwartalnika „Słowo i Życie” zarzucono mu nierzetelność i mijanie się z prawdą. Terlikowskiemu zarzucano nieznajomość środowiska, które krytykował, i popełnianie rażących błędów. Terlikowski utrzymywał, że Stanisław Krakiewicz i Paweł Bajeński przyczynili się do aresztowania Ludwika Szenderowskiego, bo ten nie chciał wejść do ZKE. Tymczasem Szenderowski był głównym twórcą ZKE, natomiast Bajeński przystąpił do ZKE dopiero w roku 1953^[54]. Zauważono, że Bajeński nie został nawet zarejestrowany jako TW^[55].

Po śmierci Mandeli napisał, że „odpowiada za śmierć o wiele większej liczby czarnych niż najwięksi afrykańscy rasiści”, nazwał go także „zwyczajnym komunistą, który doprowadził do upadku kwitnącą gospodarkę RPA”^[56].

W swej książce Koń trojański w mieście Boga. Pół wieku po Soborze… krytykował hierarchię Kościoła katolickiego za zbyt ulgowe traktowanie księży homoseksualistów, których nazywa „homoukładem” i „homositwą”^[57].

• Tęczowe chrześcijaństwo. Homoseksualna herezja w natarciu, Warszawa 2004.
• Bogobójcy czy starsi bracia. Myśliciele rosyjskiego prawosławia wobec judaizmu, Warszawa 2004.
• Szaleńcy, szarlatani i święci. Różnobarwny świat religii, Warszawa 2005.
• Kiedy sól traci smak. Etyka protestancka w kryzysie, Warszawa 2005.
• Nasz Papież z Niemiec. Tajemnice papieskiej pielgrzymki, Kraków 2006.
• Moralny totalitaryzm. Bioetyczne dylematy współczesności, Warszawa 2006.
• Tora między życiem a śmiercią. Bioetyki żydowskie w dialogu, Warszawa 2007.
• Odwaga prawdy. Spór o lustrację w polskim Kościele, Warszawa 2007.
• Kościół (dla) zagubionych, Kraków 2007.
• Prawo do życia. Zdradzona nadzieja, Kraków 2007.
• Męczennicy komunizmu, Kraków 2008.
• „Agata”: anatomia manipulacji – razem z Joanną Najfeld, Warszawa 2008.
• Nowa kultura życia. Apologia bioetyki katolickiej, Warszawa 2009.
• Summa przeciw lewakom, Lublin 2009.
• Rzeczpospolita papieska. Jan Paweł II o Polsce do Polaków, Warszawa 2009.
• Grzechy Kościoła: teraz w Polsce, Warszawa 2010.
• Operacja „Chusta”, Warszawa 2010.
• Bitwa o Madryt (wspólnie z Grzegorzem Górnym), Warszawa 2010.
• Homoseksualista w Kościele, Kraków 2010.
• Robienie dzieci. Terlikowski śmiało o in vitro, 2011.
• Benedykt XVI. Walka o duszę świata, Kraków 2011.
• Raport o stanie wiary w Polsce, wywiad-rzeka wywiad z abp. Józefem Michalikiem, który przeprowadzili Grzegorz Górny i Tomasz Terlikowski, 2011.
• Katol z Warszawy. Z Tomaszem Terlikowskim rozmawia Aleksandra Kasica, 2011.
• Głosowania na śmierć i życie. Przewodnik wyborczy, Radom 2011.
• Chodzi mi tylko o prawdę, wywiad-rzeka z ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim, Warszawa 2012.
• Ślady Boga, Warszawa 2012.
• Koń trojański w mieście Boga. Pół wieku po Soborze, Kraków 2012.
• Jak rozmawiać o zapłodnieniu in vitro, Kraków 2013.
• Faktura na zabijanie. Współczesny przemysł śmierci, Bytom 2013.
• Skazani na siebie, wraz z Małgorzatą Terlikowską, Częstochowa 2013.
• Operacja Franciszek. Sześć medialnych mitów na temat papieża, Warszawa 2014.
• Pojedynki, Warszawa 2014.
• Sprawa profesora Chazana. Kulisy manipulacji, Warszawa 2014.
• Jak rozmawiać o antykoncepcji, Kraków 2014.
• Jak się uprę, to jadę po bandzie, Kraków 2014.
• Nadzieja na dziecko – czyli cała prawda o naprotechnologii, Warszawa 2015.
• Masakra piłą mechaniczną w domu Terlikowskich, wraz z Małgorzatą Terlikowską, Warszawa 2015.
• Herezja kardynałów, Kraków 2015.
• Edmund Bojanowski. Święty na nasze czasy, Warszawa 2015.
• Maksymilian M. Kolbe. Biografia świętego męczennika, Kraków 2017
• Dzisiaj trzeba wybrać. O potędze Maryi, walce duchowej i czasach ostatecznych, wraz z ks. Piotrem Glasem, Kraków 2017
• Dekalog. Prawdziwa droga w czasach zamętu, razem z ks. Piotrem Glasem, Warszawa 2018
• Wenanty Katarzyniec. Polski Szarbel, Warszawa 2018
• Mała droga Wenantego Katarzyńca. Rekolekcje z polskim Szarbelem, Kraków 2018
• Rewolucja Franciszka. Cała prawda o ostatnim pontyfikacie, Warszawa 2018
• Padre Jarek od św. Szarbela. O cudach nawrócenia i Domach Modlitwy św. Szarbela, Warszawa 2018
• Czego księża nie powiedzą Ci o antykoncepcji? Niewygodna prawda Humanae vitae, Poznań 2018
• Akita. Objawienia i przesłania, Kraków 2019
• Atak na Jana Pawła II. Kto i dlaczego niszczy pamięć o Świętym Papieżu – Tomasz P. Terlikowski, Kraków 2019
• Droga krzyżowa i Męka Pana Jezusa z Wenantym Katarzyńcem: nieznane teksty rekolekcji pasyjnych polskiego Szarbela, Kraków 2019
• W szkole Maryi. Różaniec z Wenantym Katarzyńcem, Kraków 2020
• Iskra wyjdzie z Polski: apokaliptyczne objawienia miłosierdzia Bożego, Kraków 2020
• Ursula de Jesus. Cierpienia dusz czyśćcowych w relacji XVII-wiecznej mistyczki z Peru, Kraków 2020
• Franciszek Blachnicki. Ksiądz, który zmienił Polskę, Kraków 2021
• Wygasanie. Zmierzch mojego Kościoła, Kraków 2023
• To ja, Judasz. Biografia apostoła, Wydawnictwo Literackie 2024, ISBN 978-83-08-08375-8

• Sergiusz Bułgakow – Drabina Jakubowa (2005)
• Sergiusz Bułgakow – Cuda Ewangelii (2007)

• Blog we Wprost
• Blog na Fronda.pl
• Blog na salon24.pl
• Blog na areopag21.pl. areopag21.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-24)].
• Dr Tomasz P. Terlikowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-11-07] .