Tommaso Antici

Tommaso Antici
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1731 ; Recanati
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1812 ; Recanati
	Prefekt Kongregacji Soborowej
Okres sprawowania	1795-1798
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	2 lutego 1790
Kreacja kardynalska	30 marca 1789; Pius VI
Kościół tytularny	Santa Maria in Trastevere
Utrata godności kardynalskiej	7 września 1798
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tommaso Antici (ur. 10 maja 1731 w Recanati, zm. 4 stycznia 1812 tamże) – włoski dyplomata w służbie Polski, Bawarii i Kolonii, markiz, opat komendatoryjny paradyski w 1782^[1], chargé d’affaires Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1766, minister pełnomocny Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1768, kardynał w latach 1789–1798^[2].

Życiorys

30 maja 1766 król Stanisław August mianował go na polskiego Chargé d’affaires przy Stolicy Apostolskiej w Rzymie. Antici był typowym włoskim kondotierem dyplomatycznym. Początkowo łączył dyplomatyczne przedstawicielstwo polskie z przedstawicielstwem elektora Bawarii i elektora Kolonii, jednak zrezygnował z tego pod naciskiem Warszawy. 24 marca 1768 awansowany na ministra pełnomocnego. W 1768 roku uzyskał polski indygenat^[3]. Reprezentował Polskę przy Watykanie aż do III Rozbioru (1795).

Na początku panowania Stanisława Augusta nie udało się niczego uzyskać od kurii rzymskiej. Stolica Apostolska niechętnie widziała reformatorskie dążenia w Polsce. Nuncjusz apostolski Angelo Maria Durini przybyły w 1767 do Warszawy poparł na własną rękę konfederatów barskich, choć sam papież nie zdecydował się na jej poparcie. Anticiemu w 1772 udało się załatwić w Rzymie odwołanie Duriniego z Polski. W 1767 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[4]. W 1780 odznaczony Orderem Orła Białego nr 650^[5].

30 marca 1789 papież Pius VI wyniósł go do godności kardynalskiej, a 3 sierpnia tego samego roku został mu przyznany tytuł prezbitera Santa Maria in Trastevere.

W 1798 zrezygnował z godności kardynalskiej i wycofał się do Recanati, gdzie mieszkał aż do śmierci.

Przypisy

↑ Kolęda warszawska na rok 1782, [b.n.s].
↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 143.
↑ Edward Rawicz, Indygenat w Polsce za Stanisława Augusta, w: Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu za rok 1924, Przemyśl 1924, s. 50.
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 179.
↑ Marta Męclewska: Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. Wyd. pierwsze. Warszawa: ARX REGIA Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie, 2008, s. 224. ISBN 978-83-7022-178-2.

Bibliografia

Tommaso Antici [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-07-31] (ang.).
Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN, Warszawa 1982, s. 536-537.
The Cardinals of the Holy Roman Church
BBKL. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-16)].
Maciej Loret, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 135. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0

[1] Kolęda warszawska na rok 1782, [b.n.s].

[2] Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 143.

[3] Edward Rawicz, Indygenat w Polsce za Stanisława Augusta, w: Rocznik Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu za rok 1924, Przemyśl 1924, s. 50.

[4] Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 179.

[5] Marta Męclewska: Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. Wyd. pierwsze. Warszawa: ARX REGIA Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie, 2008, s. 224. ISBN 978-83-7022-178-2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Prefekci Kongregacji Soborowej	Giovanni Girolamo Morone (1564–1575) Francesco Alciati (1575–1580) Antonio Carafa (1580–1591) Girolamo Mattei (1591–1603) Paolo Emilio Zacchia (1603–1605) Francesco Maria Bourbon del Monte (1606–1607) Girolamo Pamphili (1607–1610) Pompeo Arrigoni (1610–1616) Orazio Lancellotti (1616–1620) Roberto Ubaldini (1621–1623) Cosimo de Torres (1623–1626) Bonifacio Bevilacqua (1626–1627) Roberto Ubaldini (1627–1635) Fabrizio Verospi (1636–1639) Giovanni Battista Pamphilj (1639–1644) Francesco Cennini de’ Salamandri (1644–1645) Pietro Luigi Carafa (1645–1655) Francesco Paolucci (1657–1661) Giulio Cesare Sacchetti (1661–1663) Angelo Celsi (1664–1671) Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671–1673 proprefekt) Vincenzo Maria Orsini (1673–1675) Federico Baldeschi Colonna (1675–1691) Galeazzo Marescotti (1691–1696 proprefekt) Giuseppe Sacripante (1696–1700) Bandino Panciatici (1700–1718) Pier Marcellino Corradini (1718–1721) Curzio Origo (1721–1737) Antonio Saverio Gentili (1737–1753) Mario Millini (1753–1756) Giuseppe Spinelli (1756–1757 proprefekt) Giovanni Giacomo Millo (1756–1757) Clemente Argenvilliers (1757–1758) Ferdinando Maria de Rossi (1759–1775) Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1775–1784) Guglielmo Pallotta (1785–1795) Tommaso Antici (1795–1798) Filippo Carandini (1800–1810) Giulio Gabrielli (1814–1820) Emmanuele de Gregorio (1820–1834) Vincenzo Macchi (1834–1841) Paolo Polidori (1841–1847) Pietro Ostini (1847–1849) Angelo Mai (1851–1853) Antonio Maria Cagiano de Azevedo (1853–1860) Prospero Caterini (1860–1881) Lorenzo Nina (1881–1885) Luigi Serafini (1885–1893) Angelo Di Pietro (1893–1902) Vincenzo Vannutelli (1902–1908) Casimiro Gennari (1908–1914) Francesco di Paola Cassetta (1914–1919) Donato Raffaele Sbarretti (1919–1930) Giulio Serafini (1930–1938) Luigi Maglione (1938–1939) Francesco Marmaggi (1939–1949) Giuseppe Bruno (1949–1954) Pietro Ciriaci (1954–1966)
Prefekci Kongregacji ds. Duchowieństwa	Jean Villot (1967–1969) John Joseph Wright (1969–1979) Silvio Oddi (1979–1986) Antonio Innocenti (1986–1991) José Tomás Sánchez (1991–1996) Darío Castrillón Hoyos (1996–1998 proprefekt) Darío Castrillón Hoyos (1998–2006) Cláudio Hummes (2006–2010) Mauro Piacenza (2010–2013) Beniamino Stella (2013–2021) Lazarus You Heung-sik (2021–2022)
Prefekci Dykasterii ds. Duchowieństwa	Lazarus You Heung-sik (od 2022)