Państwo Kościelne

Patrimonium Sancti Petri

756–1870 (z przerwami)
Herb Flaga
Hymn: Gran Marcia Trionfale (1857–1870)[1] (Wielki Marsz Triumfalny)
Ustrój polityczny	monarchia elekcyjna
Stolica	Rzym
Data powstania	756
Data likwidacji	1870
Papież	Pius IX
Język urzędowy	łacina
Religia dominująca	katolicyzm
Położenie na mapie Państwo Kościelne w 1815 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Państwo Kościelne (łac. Patrimonium Sancti Petri^[2], ojcowizna po świętym Piotrze) – państwo istniejące w okresie od 755 (lub 754 albo 756) do 1870 roku^[3] (zajęcie Rzymu po zjednoczeniu Włoch) i rządzone przez papieży jako świeckich monarchów^[2]. Państwo było siedzibą Stolicy Apostolskiej i znajdowało się na terenie obecnych środkowych Włoch.

Zostało założone przez Pepina Krótkiego, króla Franków. Nadał on prawo do władania państwem papieżowi Stefanowi II. Państwo utworzono na terytoriach zdobytych podczas wojen z Longobardami^[3].

Wielokrotnie bywało podbijane, na przykład w 1527 roku (tak zwane sacco di Roma). W latach 1809–1815 stało się częścią Francji napoleońskiej. W okresie zjednoczenia Włoch w roku 1860 utraciło terytoria wokół Bolonii, Rawenny, Ankony i Ferrary.

Powszechnie uważa się, że pozostałością po Państwie Kościelnym jest Watykan, ale w sensie międzynarodowo-prawnym są to dwa odrębne podmioty, które łączy jedynie osobowość międzynarodowo-prawna Stolicy Apostolskiej, czyli – ogólnie rzecz biorąc – osoba biskupa Rzymu.

 Osobny artykuł: Ofensywa włoska w Państwie Kościelnym.

Państwo Kościelne zostało zlikwidowane w 1870 roku po 1114 latach istnienia, wieńcząc proces zjednoczenia Włoch. Co znamienne, stołeczny Rzym stał się stolicą Włoch – kraju, który zlikwidował Państwo Kościelne.

• Watykan
• Stolica Apostolska

• The Oxford Illustrated History of Christianity. John MaManners (red.). Oxford, New York: 1990. ISBN 0-19-822928-3. Brak numerów stron w książce