| wieś | |
 Kapliczka w Trębanowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
49[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-440[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TOS |
| SIMC |
0789803[4] |
Położenie na mapie gminy Ćmielów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego  | |
 50°51′06″N 21°29′10″E/50,851667 21,486111[1]
| |
Trębanów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Ćmielów[5][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0789810 | Frankopol | część wsi |
| 0789826 | Kolonia Druga | część wsi |
| 0789832 | Kolonia Dworska | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Właścicielem wsi był Mikołaj Przejuski herbu Sulima potem Chocimowscy (1507 r.) Kacper, Marcin, następnie Małoscy w 1552 r. oraz Stanisław Ramusz w 1593 r. Dziesięcina szła od Sandomierza i Ptkanowa. Między Krzczonowicami i Trębanowem od zachodu, w polu zwraca na siebie widoczny z drogi, oryginalny, spadzisty nasyp. Podanie mówi, że był tu punkt zborny dla myśliwych, polujących kiedyś w tutejszych gęstwinach. Sygnał dawano za pomocą trąbki, stąd nazwa Trębanowa.(Przewodnik po powiecie ostrowieckim - Agencja JP S.C. Kielce 2008 strona 133)
Trębanów to stara wieś rycerska a następnie szlachecka we władaniu Jana Domorata i Marcina Małuskiego (1578). Z Trębanowa pisał się Stanisław Ramusz, który w końcu XVI wieku był także właścicielem m.in. miasta Denkowa, Rudy, Goździelina i Bodzechowa, które sprzedał Tarnowskim i w efekcie znalazły się w składzie klucza grocholickiego zwanego też denkowskim lub bodzechowskim Ostrogskich i Sanguszków a na koniec Małachowskich. Wokół miejscowości znajdują się liczne stanowiska poświadczające osadnictwo z czasów neolitu oraz wpływów rzymskich.
17 czerwca 1944 roku oddział Armii Ludowej im. J. Sowińskiego liczący ponad 60 partyzantów stoczył tu potyczkę z niemiecką żandarmerią. Zginęło 12 aelowców w tym dowódca oddziału ps. „Wrzos”[6].
W samej miejscowości na uwagę zasługuje przydrożna figurka oraz interesujące zabudowania (ulica Spacerowa 17). pf 03.03.2014 r
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 140409
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 8 [dostęp 2022-04-18]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1295 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 715
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ks. Jan Wiśniewski, Monografie kościołów w dekanacie opatowskim, Kielce 2000, ISBN 83-7224-253-0.
- Zbigniew Tyczyński. Przewodnik po powiecie ostrowieckim - Agencja „JP” S.C. Kielce 2008
