USS Adams (1799)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia |
Jackson & Sheffield, Brooklyn |
| Położenie stępki |
30 lipca 1798 |
| Wodowanie |
6 sierpnia 1799 |
 US Navy
| |
| Wejście do służby |
wrzesień 1799 |
| Los okrętu |
samozatopiony i spalony by nie dopuścić do zdobycia |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
530 t |
| Długość |
34,44 m |
| Szerokość |
10,36 m |
| Zanurzenie |
5,38 m |
| Napęd | |
| żaglowy | |
| Uzbrojenie | |
| 24 działa 12-funtowe 6 karonad 24-funtowych | |
| Załoga |
220 |
USS „Adams” – amerykańska fregata żaglowa II klasy zbudowana w 1799 roku na nowojorskim Brooklynie. Wodowana 6 sierpnia 1799, a do służby w US Navy przyjęta we wrześniu tego samego roku.
Historia służby
[edytuj | edytuj kod]„Adams” wykonał dwa rejsy podczas quasi-wojny odbijając 12 amerykańskich lub brytyjskich jednostek handlowych z rąk Francuzów oraz zdobywając 2 okręty kaperskie i 5 handlowych[1]. Podczas I i II wojny berberyjskiej od czerwca 1802 roku patrolował Morze Śródziemne w eskadrze komodora Richarda Morrisa[1]. Brał również udział w blokadzie Trypolisu[1]. Powróciwszy do Ameryki w listopadzie 1803 roku pozostał zacumowany do 1805 roku[1].
Od 1805 do 1806 roku patrolował amerykańskie wybrzeże Atlantyku[1]. W 1809 roku zajmował się działaniami związanymi z wdrażaniem Ustawy o embargu[1]. Po 1809 roku cumował w Washington Navy Yard służąc jako hulk pomocniczy[1]. W czerwcu 1812 roku został całkowicie przebudowany – po przecięciu na pół przedłużono go o ponad 4,5 m, a następnie przeklasyfikowano na fregatę 36-działową[1]. Przebudowa okazała się nietrafiona w wyniku czego „przycięto” go (poprzez odcięcie forkasztelu i nadbudówki) do 24-działowego slupu wojennego[1].
Z blokady w zatoce Chesapeake podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej udało się wyjść w styczniu 1814 na pełne morze[1]. W pierwszym rejsie pochwycił 5 brytyjskich statków kupieckich[1]. W maju, podczas drugiego rejsu między Nową Fundlandią a Irlandią zdobył jeszcze 5 pryzów[1]. We wrześniu 1814 roku, w trakcie powrotu został uwięziony w Penobscocie przez Royal Navy i w konsekwencji spalony, aby zapobiec zdobyciu[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark Lardas: American Light and Medium Frigates 1794-1836. Oxford: Osprey Publishing, 2008, s. 48, seria: New Vanguard. (ang.).
