Vincent-Marie Viénot de Vaublanc

Vincent-Marie Viénot de Vaublanc
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1756 ; Fort Dauphin
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1845 ; Paryż
Narodowość	francuska
Język	francuski
Dziedzina sztuki	literatura
	Multimedia w Wikimedia Commons

Vincent-Marie Viénot de Vaublanc, hrabia de Vaublanc (ur. 2 marca 1756 w Fort Dauphin, obecne Fort-Liberté, w Haiti, zm. 21 sierpnia 1845 w Paryżu) – francuski polityk i pisarz, katolik o poglądach monarchistycznych.

Jego kariera polityczna rozwijała się u boku, kolejno, Ludwika XVI, Barrasa, Napoleona Bonaparte, księcia d'Artois (przyszłego Karola X Burbona) i w końcu Ludwika XVIII. Skazany i poszukiwany czterokrotnie przez różne rządy unikał aresztowania i za każdym razem zostawał ułaskawiony. Podczas swojej długiej i burzliwej kariery był kolejno deputowanym z ramienia rojalistów w czasach rewolucji francuskiej oraz za rządów Dyrektoriatu, skazanym podczas terroru jakobinów, prefektem za czasów Napoleona, ministrem spraw wewnętrznych Ludwika XVIII, a ostatecznie deputowanym ze stronnictwa ultrarojalistów. Był znany ze swojego talentu oratorskiego. Zasłynął wskutek kontrowersyjnej reformy Akademii Francuskiej, którą przeprowadził w roku 1816 jako minister spraw wewnętrznych.

Odznaczony przez hrabiego Prowansji, późniejszego Ludwika XVIII, Orderem Św.Łazarza, przez Napoleona Bonaparte Komandorią Legii Honorowej i dziedzicznym tytułem barona de Vaublanc (19 grudnia 1809), od 17 czerwca 1810 z prawem majoratu w królestwie Hanoweru. W 1813 otrzymał tytuł dożywotni hrabiego cesarstwa.

Był postacią drugoplanową, jednak jego obecność silnie zaznaczyła się w tym okresie historii Francji. Człowiek o charakterze uporządkowanym i stanowczym, umiarkowany zwolennik przemian z roku 1789 stał się pod koniec swej kariery politycznej za czasów Restauracji zaciekłym przeciwnikiem rewolucji.

Publikacje

1792 Rapport sur les honneurs et récompenses militaires, 28 stycznia 1792, napisany w Assemblée nationale, w imieniu Comité d'instruction publique. Wersja elektroniczna tekstu: [1]
1795 Réflexions sur les bases d'une constitution par le citoyen *** (pod pseudonimem Louis-Philippe de Segur). Paris Imprimerie nationale, Prairial an III (70 stron)
1808 Rivalité de la France et de l'Angleterre
1818 Tables synchroniques de l'histoire de France
1819 Le dernier des Césars ou la chute de l'Empire romain d'Orient (poemat)
1822 Du commerce de la France en 1820 et 1821, Paris, chez J-C Trouvé et chez Goujon
1828 Des administrations provinciales et municipales. Wersja elektroniczna tekstu: [2]
1833 Mémoires sur la Révolution de France et recherches sur les causes qui ont amené la Révolution de 1789 et celles qui l'ont suivie (4 volumes). Wersja elektroniczna tekstu: [3], [4] i [5]
1833 Essai sur l'instruction et l'éducation d'un prince au XIXeme siècle, destiné au duc de Bordeaux.
1838 Fastes mémorables de la France
1839 Souvenirs (en 2 volumes), Paris, chez Ponce Lebas et Cie
1839 Soliman II, Attila, Aristomène.(zbiór tragedii wydany w 200 egzemplarzach)
1843 De la navigation des colonies
Un an sur la grand'route chez Montsouris
Le courage des françaises