Władysław Stefanik

Władysław Stefanik

podporucznik w stanie spoczynku
Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1922 Żurawica
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 2010 tamże
Przebieg służby
Lata służby	1942–1947
Siły zbrojne	Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	2 Warszawska Brygada Pancerna 6 Pułk Pancerny „Dzieci Lwowskich”
Stanowiska	kierowca Stuarta V, o nazwie własnej „Lucyper”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania włoska
Późniejsza praca	Polskie Koleje Państwowe Żurawianka Żurawica
Odznaczenia

Władysław Stefanik (ur. 16 kwietnia 1922^[1] w Żurawicy, zm. tamże 26 grudnia 2010) – czołgista Polskich Sił Zbrojnych, sybirak, działacz sportowy i społeczny. Honorowy Obywatel Gminy Żurawica.

Dzieciństwo i początek młodości spędził w rodzimej Żurawicy. Tutaj w 1939 r. zastał go wybuch wojny. Nie dostał przydziału w armii z powodu swojej niepełnoletności. Na przełomie 1939/1940 postanowił przedostać się do Rumunii, a następnie do Francji, do tworzącej się tam polskiej armii.

Podczas przekraczania rzeki San został zatrzymany przez wojska radzieckie. Oskarżony i skazany na pobyt na Syberii. Tam katorżniczą pracę przerwała informacja o tworzeniu polskiej armii w ZSRR.

Przez ZSRR, Irak, Palestynę i Egipt przeszedł wraz z polską armią gen. Andersa. Następnie walczył we Włoszech, w szeregach 6 Pułku Pancernego „Dzieci Lwowskich”^[2]. Swój chrzest bojowy przeszedł pod Monte Cassino. W czasie walk pod Bolonią 19 kwietnia 1945 r., został ciężko ranny^[3]. Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych^[2].

Po wojnie stacjonował w Wielkiej Brytanii, skąd w 1947 powrócił do Żurawicy^[4]. Zatrudnienie znalazł w Polskich Kolejach Państwowych.

Przez wiele lat był zawodnikiem Żurawianki Żurawica, jej trenerem i działaczem^[1]. Odznaczony wieloma medalami i orderami. Honorowy obywatel gminy Żurawica^[5].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 9 grudnia 1981 r.
• Krzyż Walecznych – dwukrotnie 6 sierpnia 1944 i 13 czerwca 1945 r.
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino – 5 marca 1945 r.
• Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie – 19 czerwca 1991 r.
• Medal Wojska – 28 października 1946 r.
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 – 6 listopada 1974 r.
• Medal 40-lecia Polski Ludowej – 1984 r.
• Odznaka za Rany i Kontuzje – 20 marca 1946 r.
• Odznaka Pamiątkowa 2 Korpusu – 18 grudnia 1946 r.
• Odznaka 6 Pułku Pancernego „Dzieci Lwowskich”^[6]
• Złota Odznaka „Przodujący Kolejarz” – 11 września 1981 r.
• Srebrna Odznaka „Przodujący Kolejarz” – 8 września 1974 r.
• Odznaka „Za Zasługi Dla Województwa Przemyskiego” – 5 listopada 1986 r.
• Odznaka „Zasłużony Działacz LZS” – 6 grudnia 1998 r.
• Brązowa Odznaka Honorowa PZPN – 20 stycznia 1999 r.
• Złota Odznaka Podkarpackiego ZPN – 10 lutego 2004 r.

• Krzyż Zasługi Wojennej (Włochy) – 30 marca 1946 r.^[7]
• Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania) – 30 czerwca 1946 r.
• Gwiazda Italii (Wielka Brytania) – 30 czerwca 1946 r.
• Medal Obrony (Wielka Brytania)^[7]
• Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) – 7 stycznia 1947 r.

• kapral – 1944 r. (zdegradowany za rozbrojenie żandarmów; później awansowany na starszego szeregowca i ponownie kaprala)^[8]
• starszy kapral – w PRL^[9]
• podporucznik – 6 kwietnia 2000 r.^[10]

• Pułk 6 Pancerny Dzieci Lwowskich 1941 17 X 1945. Włochy: Komitet redakcyjny, 1945.