Wessex
| 519–927 | |||||
| |||||
| Ustrój polityczny | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Data powstania |
519 | ||||
| Data likwidacji |
927 | ||||
| Władca | |||||
| Język urzędowy | |||||
| Religia dominująca |
pogaństwo (przed VII w.) chrześcijaństwo | ||||
| |||||
Położenie na mapie świata  | |||||
| 51°12′N 2°00′W/51,200000 -2,000000 | |||||
Wessex (staroang. Ƿestseaxna rīċe, łac. Regnum Occidentalium Saxonum) – jedno z siedmiu państw anglosaskiej heptarchii.
Położone na południowym krańcu Brytanii, graniczyło od wschodu z Susseksem, od północy z Mercją, od południowego zachodu z Kornwalią. Na południu Wessex otaczało morze.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa „Wessex” pochodzi od staroangielskich słów West Seaxe – Sasi zachodni[1] (por. Essex, Sussex, Middlesex).
Historia
[edytuj | edytuj kod]W IX wieku Wessex objął przewodnictwo w heptarchii, zawdzięczając to w dużej mierze inwazji wikingów na państwa anglosaskie. Za panowania króla Alfreda Wielkiego (871–899) Wessex jako jedyny nie został podbity przez najeźdźców duńskich.
Do 1066 Wessex był głównym państwem anglosaskim i Królestwo Wesseksu utożsamiane było z Królestwem Anglii. Dopiero w 1066, po podboju dokonanym przez Wilhelma Zdobywcę, potęga Wessexu została zniszczona, a Królestwo Anglii stało się oficjalną nazwą państwa.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]
