Wilhelm Weißbrodt

Wilhelm Weißbrodt
	; Wilhelm Weißbrodt
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1836 ; Sayn
Data i miejsce śmierci	9 listopada 1917 ; Braniewo
	Specjalność: filologia klasyczna
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilhelm Weißbrodt (ur. 1 maja 1836 w Sayn w Nadrenii, zm. 9 listopada 1917 w Braniewie w Prusach Wschodnich) – niemiecki filolog klasyczny, twórca jednego z najstarszych muzeów w Prusach Wschodnich.

Życiorys

Wilhelm Weißbrodt uczęszczał do gimnazjum w Trewirze do roku 1857, a następnie studiował teologię katolicką. Od 1863 roku studiował filologię klasyczną w Teologicznej Akademii Pedagogicznej w Münster, na której w 1869 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy o teorii rozwoju geminant (podwojonych spółgłosek) w języku łacińskim. We wrześniu 1869 roku został profesorem nadzwyczajnym filologii na wydziale filozofii Liceum Hosianum w Braniewie, od 1873 był profesorem zwyczajnym.

W epoce wilhelmiańskiej Weißbrodt był integralną częścią życia kulturalnego i społecznego Braniewa i był uważany za najpopularniejszą osobowość w mieście. Przez długi czas był członkiem zarządu Towarzystwa Politechnicznego (Polytechnischer Verein). Promował działalność charytatywną, działając aktywnie w organizacji Czerwonego Krzyża, w Stowarzyszeniu św. Wincentego i Patriotycznym Stowarzyszeniu Kobiet, gdzie przez 38 lat pełnił funkcję sekretarza. Za swoje zasługi otrzymał w 1892 tytuł Tajnego Radcy oraz liczne medale i nagrody^[1].

Profesor Weißbrodt nigdy nie ożenił się^[1].

Utworzenie muzeum sztuki antycznej

Przy braniewskim Liceum Hosianum Wilhelm Weißbrodt utworzył w 1880 jedno z najstarszych muzeów w Prusach Wschodnich Das Antik-Archäologische Kabinett am Lyceum Hosianum in Braunsberg. Pierwotnym zamysłem autora było stworzenie sali historycznej stanowiącej bazę dydaktyczną dla studentów uczelni, lecz dzięki gorliwości profesora z początkowo niewielkiego zbioru gipsowych odlewów powstało pokaźne muzeum sztuki antycznej. Wśród eksponatów zgromadził w nim oprócz odlewów wiele zabytkowych inskrypcji oraz znalezisk archeologicznych. Pod koniec życia profesora Weißbrodta katalog zbiorów liczył 1250 pozycji, z czego około połowa zbiorów była oryginałami^[2]. Jednym z najcenniejszych eksponatów, pozyskanym w 1900 przez prof. Weißbrodta do muzeum, była Biblia. Testamentum Novum cum prologis z VIII w., przechowywana obecnie w Bibliotece Narodowej^[3].

Muzeum istniało aż do II wojny światowej. Po wojnie zbiory uległy rozproszeniu.

Kontynuacja tradycji muzealnych w mieście nastąpiła dopiero w 2016 roku, gdy w pierwszej lokalizacji muzeum utworzone zostało Muzeum Ziemi Braniewskiej.

Przypisy

↑ ^a ^b Altpreußische Biographie herausgegeben im Auftrage der Historischen Kommission für ost- und westpreußische Landesforschung von Klaus Bürger Husum, Band V 2. Lieferung, 2007, s. 1983
↑ Weronika Wojnowska Braniewskie muzealia do 1945 roku. nimoz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-07)]., s. 27.
↑ Nowy Testament. W: Nad złoto droższe. Skarby Biblioteki Narodowej (wersja elektroniczna). Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2003. ISBN 83-7009-433-3

Literatura

Berliner Beiträge zum Nachleben der Antike, Zeszyt 2, rok 2000. Das Antik-Archäologische Kabinett am Lyceum Hosianum in Braunsberg (Braniewo)

[:0-1] Altpreußische Biographie herausgegeben im Auftrage der Historischen Kommission für ost- und westpreußische Landesforschung von Klaus Bürger Husum, Band V 2. Lieferung, 2007, s. 1983

[2] Weronika Wojnowska Braniewskie muzealia do 1945 roku. nimoz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-07)]., s. 27.

[3] Nowy Testament. W: Nad złoto droższe. Skarby Biblioteki Narodowej (wersja elektroniczna). Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2003. ISBN 83-7009-433-3

[1]

[2]

[3]