Wille „Palma” w Szczawnicy
 nr rej. A-713 z 18 grudnia 1993 [A-1058/M]
| |
.jpg) Willa „Palma I” | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Park Górny14–15, |
| Typ budynku |
3 połączone wille |
| Architekt |
Ferdynand Olexy |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1885 |
| Ukończenie budowy |
1889 |
| Pierwszy właściciel |
Ferdynand Olexy |
Położenie na mapie Szczawnicy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
Położenie na mapie gminy Szczawnica  | |
 49°25′30,7″N 20°29′13,1″E/49,425194 20,486972
| |
Wille „Palma” w Szczawnicy – zespół trzech zabytkowych, połączonych ze sobą willi w Szczawnicy: „Pod Palmą” („Palma I”), „Pod Polem” i „Pod Magdaleną” („Palma II”) przy ul. Park Górny 14–15 w Parku Górnym.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W drugiej połowie XIX wieku parcela, na której stoją obecne pensjonaty, należała do Łukasza Malinowskiego. Ferdynand Olexy – po sprowadzeniu się do Szczawnicy – nabył parcele przy Paru Górnym. Olexy (wraz z żoną) był właścicielem restauracji w Tarnowie oraz dzierżawił „Hotel Krakowski” należący do Eustachego Sanguszki.
Pensjonaty były budowane w latach 1885–1889[1] (w rejestrze NID pojawiają się daty powstania willi: 1905 dla „Palmy I” i 1890 dla „Magdalenki”, czyli „Palmy II”). Były to pierwsze domy w Szczawnicy, w których zainstalowano system spłukiwania w porcelanowych ustępach: codziennie dostarczano wodę do zbiornika znajdującego się w wieży dachowej, skąd spływała do klozetów.
Budynki zostały połączone w 1927 roku.
W czasie II wojny światowej przez pewien czas działał tu lazaret dla niemieckich lotników i żołnierzy ukraińskich. Po wojnie wille zostały upaństwowione i przejęte przez Fundusz Wczasów Pracowniczych. W 1991 roku spadkobiercy Oleksych odzyskali wille i sprzedali je (podobnie jak wcześniej stało się z nieco niżej położoną willą „Wacław”, wybudowaną w 1910 roku przez syna Oleksych, Józefa)[2][3].
„Palma I” ma adres ul. Park Górny 14, „Palma II” (dawna „Magdalenka”) – ul. Park Górny 15. Trzecia willa nie ma własnego adresu pocztowego.
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Barbara Alina Węglarz: Spacerkiem po starej Szczawnicy i Rusi Szlachtowskiej. Wyd. 3. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2011, s. 184–185. ISBN 978-83-62460-17-5.
- ↑ Góry: Szczawnica. [dostęp 2012-08-15].
- ↑ Barbara Alina Węglarz, op. cit, str. 171–172
