Witold Cieślewski

generał brygady w st. spocz.
Data urodzenia	11 kwietnia 1942
Przebieg służby
Lata służby	1960–2002
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• OSŁ, 5pł, WAT, WOW, 9 pł • MON, WSOWŁ, SG WP, NATO
Stanowiska	• d-ca plutonu radiostacji • szef wydziału WOW • s. służb tech.–z-ca d-cy pułku • dowódca pułku łączności • szef oddz. zaopat. tech. MON • z-ca s. Wojsk Łączn. MON • komend. W. Szkoły Oficerskiej • szef Woj. Łącz. i Infor. SG WP • z-ca s. SG WP ds. plan. strat. • asystent szefa sztabu z-cy s. SG WP Dowódz. Sojuszn. Sił Zbrojnych NATO (AFNORTH)
Odznaczenia

Witold Cieślewski (ur. 11 kwietnia 1942) – generał brygady Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

Witold Cieślewski urodził się 11 kwietnia 1942. W 1960 rozpoczął służbę wojskową jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Łączności w Zegrzu. W 1963 promowany na podporucznika. W tym samym roku objął stanowisko dowódcy plutonu radiostacji w 5 pułku łączności^[1].

W latach 1966–1970 studiował w Wojskowej Akademii Technicznej, a po jej ukończeniu do 1977 pełnił służbę w Szefostwie Wojsk Łączności Warszawskiego Okręgu Wojskowego, gdzie był na stanowiskach pomocnika szefa wydziału, oficera wydziału zaopatrzenia, remontów i eksploatacji. W 1977 został wyznaczony na szefa służb technicznych – zastępcy dowódcy pułku, a w 1981 został dowódcą 9 pułku łączności w Białobrzegach. W 1986 został skierowany do Warszawy, gdzie objął stanowisko starszego specjalisty oddziału w Szefostwie Wojsk Łączności MON. Następnie został szefem oddziału zaopatrzenia technicznego. W 1989 powierzono mu obowiązki zastępcy szefa Wojsk Łączności MON. W 1990 został wyznaczony na stanowisko komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności w Zegrzu, którym był do 1993^[1].

9 listopada 1992 był awansowany na stopień generała brygady przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsę^[2]. W latach 1993–1997 był szefem Wojsk Łączności i Informatyki Sztabu Generalnego WP. We wrześniu 1997 objął funkcję zastępcy szefa Sztabu Generalnego WP ds. planowania strategicznego. Od 1997 do 1999 pełnił funkcję asystenta z-cy szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a od grudnia 1999 był asystentem szefa sztabu z-cy Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Dowództwa Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO Europy Północnej (AFNORTH)^[1].

W 2002 zakończył zawodową służbę wojskową^[1].

• podporucznik – 1963
• porucznik – 1968
• kapitan – 1972
• major – 1976
• podpułkownik – 1980
• pułkownik – 1985
• generał brygady – 1992

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)^[3]

• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.