XI Balonowy Puchar Gordona Bennetta

Bruksela (1921) Bruksela (1923)
Start balonów.
Data	6 sierpnia 1922
Miejscowość	Genewa
Organizator	FAI
Liczba zawodników	19 załóg
Liczba reprezentacji	7
Zwycięzcy
Belgia	Ernest Demuyter Alexander Veenstra
Multimedia w Wikimedia Commons

XI Puchar Gordona Bennetta – zawody balonów wolnych o Puchar Gordona Bennetta zorganizowane w 1922 w Genewie. Zawody rozpoczęły się 6 sierpnia.

Dzięki zwycięstwu w 1921 roku szwajcarskiej załogi, kolejne zawody mogły odbyć się w Szwajcarii. Oficjalnie odbywały się one w Genewie, ale miejsce startu wyznaczono obok fabryki w Châtelaine niedaleko Vernier. Po wybuchu w 1909 roku gazowni w Genewie, tam właśnie została ona odbudowana.

Zawody poprzedziły imprezy, które rozpoczęły się 1 sierpnia, w dniu święta narodowego Szwajcarii. Zaplanowano 11 imprez. Udział zgłosiło 20 balonów: 3 włoskie, 3 francuskie, 2 hiszpańskie, 2 amerykańskie, 2 angielskie i 6 szwajcarskich (m.in. Helvetia, Geneve, Zurych, Leman, Blitz). 2 sierpnia 6 balonów wzięło udział w konkursie lotu na odległość. Zwyciężył francuski balon La Fernande pilotowany przez Georges Blanchet, któremu towarzyszyła pani L. Clavel. Dotarli oni do Turynu przelatując nad Alpami^[1].

3 sierpnia zorganizowano samochodowy pościg za balonem. „Lisem” był balon Cumulus pilotowany przez księcia de la Vaulx. W pościgu wzięło udział 25 samochodów i 8 balonów. Balon ukryty w wąwozie pierwszy znalazł John Gallay z TCS i major Gerber na balonie l'Azurei. W piątek 4 sierpnia konkurs lotu na i lądowania w wybranym punkcie wygrał włoski major Giuseppe di Valle. Sobota była dniem odpoczynku, a uczestników i organizatorów zaproszono na bankiet^[1].

Szwajcarzy licząc na kolejne zwycięstwo postanowili ufundować nowy balon, który weźmie udział w zawodach w 1922 roku. Powstał komitet, który zbierał na ten cel pieniądze. Balon noszący nazwę Geneve o pojemności 2200 m³ został wykonany przez augsburską firmę Riedinger za 12 000 franków. Właścicielem został genewski oddział Aeroklubu Szwajcarii. W dniu 23 lipca zaplanowano pierwszy lot, ale z powodu złej pogody nie mógł się on odbyć^[2].

Zajęte miejsce	Balon	Pojemność	Załoga pilot pomocnik pilota[3]	Kraj	Czas lotu [h]	Odległość [w km]	Państwo Miejsce lądowania[3]
1.	Belgica		Ernest Demuyter Alexander Veenstra	Belgia	25:49	1372,10	Mołdawia Ocnitza
2.	Uncle Sam		Harry E. Honeywell Jeptha Homer II Wade	Stany Zjednoczone	26:12	1061,90	Węgry Tapiogyorgie
3.	La Picardie		Maurice Bienaimé Georges Ravaine	Francja	19:32	923,30	Moor
4.	Trionfale IX		C. Barbanti Ugo Medori	Włochy	22:38	842,10	Austria Poydsdorf
5.	Bruxelles		kpt Mathieu Labrousse col Dewandre	Belgia	16:22	805,80	Węgry Steinamanger
6.	Army		Oscar Westover Carleton F Bond	Stany Zjednoczone	16:59	790,30	Węgry Csorotnek
7.	Helwetia		kpt. Paul Armbruster lt H. Oertli	Szwajcaria	18:50	789,10	Kirsclag
8.	Trionfale V		Giuseppe di Valle Ferrero	Włochy	15:37	774,40	Austria Waldegg
9.	Aerostiere III		A. Guglielmetti Grassi	Włochy	21:13	675,60	Czechosłowacja Czeskie Budziejowice[3]
10.	La Savoie		Jules Dubois Henri Debray	Francja	16:18	583,90	Niemcy Rossbach
11.	Zurich		R. O. Muller Alex de Quervain	Szwajcaria	18:22	581,20	Austria Zell an Moss
12.	Anjou		Georges Cormier Auger	Francja	17:01	557,80	Austria Eslsbethen
13.	Navy		Lieut. Walter F. Reed Chief Shade	Stany Zjednoczone	19:31	483,70	Niemcy Pappenheim
14.	Margaret		Harold Ernest Allen Arthur Charles Spencer[4]	Wielka Brytania	16:15	459,40	Niemcy Kühlbach
15.	Cité Ardente		George Van Huysse	Belgia	8:15	345,50	Niemcy Kempten
16.	Bee		Griffith Brewer Claude Brabazon[5]	Wielka Brytania	12:36	217,50	Szwajcaria Hedigen
17.	Genève		Louis Ansermier Christian von Grünigen	Szwajcaria	7:26	204,50	Niemcy Lindenberg
18.	Polar		Martinez-Sanz Jose Lopez Tienda	Hiszpania	7:33	189,40	Szwajcaria Sempach
19.	Fernando Duro		Eduardo Magdalena Joaquin de la Llave	Hiszpania	1:22	4,30	Szwajcaria Le Grand-Saconnex

W wyniku losowania ustalono następującą kolejność startu: 1.Fernando Duro (Hiszpania) 2. Helwetia (Szwajcaria) 3. Margaret (Wielka Brytania) 4. Belgica (Begia) 5. Army (USA) 6. Aerostiere III (Włochy) 7. La Picardie (Francja) 8. Polar (Hiszpania) 9. Genève (Szwajcaria) 10. Bee (Wielka Brytania) 11.Bruxelles (Belgia) 12.Uncle Sam (USA) 13. Trionfale V (Włochy) 14. Anjou (Francja) 15. Zurich (Szwajcaria) 16.Cité Ardente (Belgia) 17. Navy (USA) 18. Trionfale IX (Italien) 19. La Savoie (Francja)^[6]. Start balonów zaplanowano w niedzielę 6 sierpnia o godzinie 15:45. Jako pierwszy, przy dźwiękach hymnu, wystartował szwajcarski balon Helvetia. Po niej w odstępach 5 minutowych startowały kolejne załogi. Pogoda była dobra, a start oglądało 50 000 widzów^[1]. Balon Fernando Duro, który miał problemy ze startem wystartował jako ostatni^[6].

Zawody wygrał Ernest Demuyter pokonując o ponad 300 km drugą, amerykańską załogę. Nagrodę za najdłuższy czas lotu otrzymał Honeywell, drugi z amerykańskich pilotów Walter F. Reed zdobył nagrodę za najlepiej prowadzony dziennik^[7].