Autor | |
---|---|
Tematyka |
kryminalna |
Typ utworu | |
Wydanie oryginalne | |
Miejsce wydania | |
Język | |
Data wydania |
1955 |
Wydawca |
Zły – wielowątkowa powieść kryminalna Leopolda Tyrmanda, której akcja toczy się w Warszawie na początku lat 50. XX wieku.
Tytułowy „Zły” to tajemniczy bohater samozwańczo walczący w obronie słabszych z warszawskimi chuliganami i półświatkiem stolicy.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Akcja „Złego” toczy się w wielu punktach Warszawy, w tym bardzo charakterystycznych dla okresu powojennego – ruinach Śródmieścia i „Dzikiego Zachodu” Woli, gruzach północnego Muranowa, odbudowywanym Starym Mieście, okaleczonych przez wojnę kamienicach, w Centralnym Domu Towarowym, na Torwarze, w hali na Koszykach, na bazarze Różyckiego, w gmachu Sądów na Lesznie, a także na placach budów, komisariatach milicji, na dworcach kolejowych, w tramwajach, trolejbusach i autobusach, pociągach podmiejskich, parkach, podejrzanych mordowniach, barach mlecznych, kawiarniach i restauracjach. Wiele opisanych w książce zdarzeń autor umieścił w najbliższej okolicy swego miejsca zamieszkania (gmach YMCA przy ul. Marii Konopnickiej 6) m.in. placu Trzech Krzyży, ulicach: Wiejskiej, Frascati, Hożej i Rozbrat oraz Centralnym Parku Kultury.
Obszerna, prawie 700-stronicowa[1] powieść jest napisana żywym językiem, niekiedy naśladującym reportaż, z użyciem w niektórych dialogach słów i zwrotów pochodzących z gwary warszawskiej. Tyrmand opisał w niej środowiska m.in. dziennikarzy, chuliganów, koników, handlarzy, cwaniaków i robotników.
Na początku książki Leopold Tyrmand umieścił dedykację: Mojemu miastu rodzinnemu – Warszawie. Powieść została bardzo dobrze przyjęta przez czytelników, wzbudziła za to konsternację wśród krytyków, gdyż opisywała pomijany w ówczesnej literaturze półświatek i przestępcze podziemie stolicy[2]. Nie miała jednak problemów z cenzurą[3].
Książka została wydana po raz pierwszy w grudniu 1955 przez Spółdzielnię Wydawniczą „Czytelnik”, która złożyła u Tyrmanda zamówienie na jej napisanie[4]. Została również przetłumaczona na inne języki[5].
Za powieść Leopold Tyrmand otrzymał talon na samochód[6], a Komenda Główna MO zaprosiła go na cykl wykładów o chuligaństwie[7].
Bohaterowie powieści
[edytuj | edytuj kod]Tyrmand ukazał w „Złym” szeroką panoramę społeczeństwa powojennej Warszawy[8]:
- Zły – wł. Henryk Nowak, tytułowy bohater powieści. Dorastał w twardych warunkach warszawskiej Pragi, w atmosferze uwielbienia dla siły pięści, z wiecznie pijanym ojcem. Niezwykle sprawny fizycznie, od dziecka przejawiał niespotykany talent do bicia się. Niegdyś najbliższy współpracownik i członek bandy Władysława Buchowicza. Cudem uszedł z życiem podczas przestępczych porachunków ze swoim szefem, który postanowił go zabić. Dręczony wyrzutami sumienia m.in. za okrutne morderstwo popełnione na inwalidzie wojennym w pociągu podmiejskim w drodze do Karczewa, rozpoczął samotną walkę z warszawskimi chuliganami. Niepozorny, 32-letni mieszkaniec Anina. Jego znakiem rozpoznawczym są białe, jarzące się oczy.
- Filip Merynos – wł. Władysław Buchowicz, prezes Spółdzielni Pracy „Woreczek”, będącej przykrywką dla największej organizacji przestępczej w Warszawie. Gwałtowny i bezwzględny, był człowiekiem o wielkich ambicjach i wyjątkowym talencie organizacyjnym. W młodości cechowała go wielka uroda i ponadprzeciętna tężyzna erotyczna. Działalność przestępczą rozpoczął przed wojną m.in. jako właściciel domu publicznego, organizował także drobne wymuszenia i ściągał haracze. W czasie obrony Warszawy w 1939 uciekł przed bombardowaniami na peryferyjne Siekierki, po wojnie działał na Pradze, jednak apogeum jego przestępczej działalności miało miejsce w Śródmieściu. Śmiertelny wróg Złego, przyczynił się do ujęcia go przez Dziarskiego. Stworzył mit Obywatela Kudłatego i wymyślił przydomek „Zły”.
- Michał Dziarski – porucznik Stołecznej Komendy Milicji Obywatelskiej, pełnomocnik do spraw walki z chuligaństwem na terenie stolicy, sekretarz Warszawskiego Towarzystwa Filatelistycznego. Prowadzi śledztwo w sprawie Złego.
- Marta Majewska – sekretarka w Muzeum Narodowym, historyk sztuki. Narzeczona najpierw Zenona–hokeisty, później doktora Halskiego. Zakup leków dla chorej matki w aptece na placu Trzech Krzyży 10, ich zniszczenie przez Mechcińskiego i interwencja Złego rozpoczynają powieść. Przyjaciółka kioskarza Juliusza Kalodonta.
- Juliusz Kalodont − wł. Juliusz Kwiatek, energiczny staruszek-kioskarz z placu Trzech Krzyży, sympatyzujący z wymierzonymi w warszawskich chuliganów działaniami „Złego”. Później czynnie go wspiera. Bohater wojenny.
- Edwin Kolanko – redaktor „Expresu Wieczornego”. Jest literackim sobowtórem Leopolda Tyrmanda[7].
- Witold Halski – lekarz stołecznego pogotowia ratunkowego przy ul. Hożej 56. Wraz z redaktorem Kolanko próbował rozwikłać tajemnicę Złego. Kocha Martę, sam natomiast pozostaje obiektem nieodwzajemnionych uczuć Olimpii Szuwar.
- Olimpia Szuwar – kobieta przed „40”, zamożna i przedsiębiorcza właścicielka sklepu z konfekcją. „Olimpia” to używane przez znajomych i przyjaciół imię redaktorki „Złego” w „Czytelniku”, Adeli Grochowskiej, które spodobało się Tyrmandowi[3].
- Albert Wilga – inżynier, właściciel warsztatu samochodowego na ul. Krochmalnej, współpracujący z Merynosem. Znany z niezwykłej odporności na alkohol. Jego specjalnością było wyciąganie cennych informacji poprzez upijanie swoich rozmówców do nieprzytomności.
- Jerzy Meteor – podwładny Merynosa. Przystojny warszawski cwaniak, konik i bikiniarz.
- Robert Kruszyna – były utalentowany bokser, zmuszony do zakończenia kariery przez nieszczęśliwy wypadek. Stacza się do roli człowieka od mokrej roboty w bandzie Merynosa.
- Obywatel Kudłaty – wł. Jan Chaberek, rzekomy herszt warszawskiego półświatka. Były mąż Anieli. Merynos przetrzymuje go w jednej z piwnic w magazynach spółdzielni „Woreczek” przy ul. Bagno, w której Kudłaty nabrał zwierzęcych cech. W jego pokoju dokonywane były „sądy” nad przeciwnikami Merynosa. Morderca Jakuba Wirusa.
- Jakub (Kubuś) Wirus − młody dziennikarz, protegowany redaktora Kolanko w „Expressie Wieczornym”. W ramach dziennikarskiego śledztwa infiltruje szajkę Merynosa. Umiera z ręki Kudłatego, po tym gdy przestępcy odkrywają jego prawdziwą tożsamość.
- Aniela – upadła „Królowa Siekierek”, na początku wspólniczka, następnie krótko kochanka, a później służąca Merynosa. Była żona Jana Chaberka.
- Jonasz Drobniak – buchalter i detektyw amator. Rozwiązał tajemnicę Złego, chociaż początkowo był podejrzewany, że to on jest Złym. Jeździł przedwojennym samochodem-czółenkiem, nosił melonik, parasol i atrapę pistoletu.
- Eugeniusz Śmigło – odważny pracownik Miejskich Zakładów Autobusowych. Doskonały kierowca. Pomaga Złemu w walce z chuliganami.
- Lowa Zylbersztajn – działacz sportowy, rzutki przestępca młodego pokolenia, pomaga Merynosowi w rozprowadzeniu 30 tys. podrobionych biletów na mecz Polska-Węgry na Stadionie Wojska Polskiego.
- Wiesław Mechciński – łobuz i chuligan, ginie pod kołami pociągu na Dworcu Wschodnim.
- Józef Siupka – kolejarz, świadek śmierci Mechcińskiego.
- Hawajka – urodziwa bufetowa z baru IV kategorii Warszawskich Zakładów Gastronomicznych „Słodycz” znajdującego się na rogu ulic Żelaznej i Krochmalnej.
- Mefistofeles Dziura – jąkający się fryzjer z problemami uczuciowymi.
- Zofia Chwała – sędzia.
- Antoni Pająk – wolski listonosz.
- Franciszek Życzliwy – ogrodnik, członek zarządu spółdzielni „Mazowiecka Poziomka”.
- Fryderyk Kompot – cukiernik. Pomaga Złemu w walce z chuliganami.
Adaptacje sceniczne i radiowe[9]
[edytuj | edytuj kod]- Teatr Polskiego Radia – słuchowisko (5 odcinków, reżyseria Janusz Kukuła, adaptacja Bogumiła Prządka, emisja luty–marzec 1995)[10]
- Centrum Sztuki – Teatr Dramatyczny w Legnicy (reżyseria Jacek Głomb, premiera 5 maja 1996)[11]
- Teatr Powszechny w Warszawie (reżyseria Jan Buchwald, adaptacja Wojciech Tomczyk, premiera 22 października 2010)[12]
- Teatr Muzyczny im. Danuty Baduszkowej w Gdyni – musical (reżyseria Wojciech Kościelniak, muzyka Piotr Dziubek, teksty piosenek Rafał Dziwisz, premiera 4 września 2015)[13]
- Teatr Polski w Bielsku-Białej (reżyseria Piotr Ratajczak, adaptacja Joanna Kowalska, premiera 3 października 2020)[14]
- Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (reżyseria i adaptacja Radosław Rychcik, premiera 16 grudnia 2022)[15]
Inne informacje
[edytuj | edytuj kod]- Do tytułu powieści nawiązuje nazwa warszawskiego klubu sportowego AKS Zły[16].
- W 2017 na bocznej ścianie budynku Instytutu Głuchoniemych przy placu Trzech Krzyży 4/6 odsłonięto mural przedstawiający tytułowego bohatera powieści[17].
- Do powieści nawiązał polski raper Pezet w utworze „Tyrmand i Hłasko” z albumu Muzyka komercyjna (2022).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zły. (Book, 1955) [online], worldcat.org [dostęp 2021-10-20] (ang.), Pierwsze wydanie miało dokładnie 678 stron.
- ↑ Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 201, ISBN 83-01-14363-0 .
- ↑ a b Mariusz Urbanek , Zły Tyrmand, Warszawa: Wydawnictwo Słowo, 1992, s. 181, ISBN 83-900182-8-4 .
- ↑ Krystyna Dąbrowska , Leopold Tyrmand [online], culture.pl, grudzień 2010 [dostęp 2021-10-20] (pol.).
- ↑ Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 909, ISBN 83-01-08836-2 .
- ↑ Mariusz Urbanek , Zły Tyrmand, Warszawa: Wydawnictwo Słowo, 1992, s. 74, ISBN 83-900182-8-4 .
- ↑ a b Mariusz Urbanek , Zły Tyrmand, Warszawa: Wydawnictwo Słowo, 1992, s. 156, ISBN 83-900182-8-4 .
- ↑ Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 908, ISBN 83-01-08836-2 .
- ↑ Zły – wszystkie realizacje [online], encyklopediateatru.pl [dostęp 2021-10-20] (pol.).
- ↑ Zły (część 1), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2021-10-20] .
- ↑ Zły, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2021-10-21] .
- ↑ Zły, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2021-10-20] .
- ↑ Katarzyna Wysocka , Gazeta Świętojańska: Mroczne uroki bikiniarskiej Warszawy. "Zły" w Teatrze Muzycznym w Gdyni [online], gazetaswietojanska.org, 7 września 2015 [dostęp 2021-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-21] (pol.).
- ↑ Zły, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2021-10-21] .
- ↑ ZŁY [online], TBK [dostęp 2024-04-29] (pol.).
- ↑ Marcin Kołodziejczyk , Dobre Złego początki, „Polityka”, 41/2018 (3181), 10 października 2018, s. 102, ISSN 0032-3500 .
- ↑ Marcin Kalicki , Ma grzywę lwa. No i oczy. Świetliste, jarzące się, przerażające., „Skarpa Warszawska”, 11/2020 (139), listopad 2020, s. 55, ISSN 2084-4220 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Leopold Tyrmand: Zły. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik, 1990. ISBN 83-07-01982-6.