![]() Zbigniew Zamachowski (2024) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód |
aktor, kompozytor, lektor |
Współmałżonek |
1. Anna Komornicka (rozwód) |
Lata aktywności |
od 1981 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Narodowy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Zbigniew Zamachowski (ur. 17 lipca 1961 w Brzezinach) – polski aktor filmowy, teatralny i dubbingowy, lektor, piosenkarz, kompozytor muzyki do etiud filmowych oraz autor muzyki i tekstów piosenek.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Rodzina i edukacja
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Brzezinach[1]. Jest synem Saturnina Zamachowskiego (–1979) i Józefy z domu Lewandowskiej (1939–)[2]. Ma starszą o trzy lata siostrę, Jolantę[3]. Kiedy miał 18 lat, jego ojciec popełnił samobójstwo[4].
W maju 1980 zdał maturę w liceum ekonomicznym w Zespole Szkół Zawodowych w Brzezinach, ukończył także naukę w szkole muzycznej w klasie fortepianu[5]. W 1985 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTiT w Łodzi[6]; za rolę Pianisty w przedstawieniu Syn marnotrawny otrzymał nagrodę na 3. Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych w Łodzi.
Kariera muzyczna
[edytuj | edytuj kod]W dzieciństwie kilkukrotnie zwyciężał w konkursie wokalnym „Tomaszowska Wiosna” w Tomaszowie Mazowieckim[7]. W szkole średniej udzielał się w kabarecie, w którym pisał teksty do skeczy[8]. Jako nastolatek był organistą w zespole klezmerskim swojego kuzyna i w Urzędzie Stanu Cywilnego w Brzezinach[9].
Wziął udział w Przeglądzie Piosenki Młodzieżowej w Żyrardowie[10]. W 1980 znalazł się wśród laureatów Ogólnopolskiego Młodzieżowego Przeglądu Piosenki w Toruniu, dzięki czemu wystąpił w konkursie „Debiuty” podczas 18. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, na którym zajął drugie miejsce po wykonaniu utworów „Apogeum” i „Kołysanka”[11]. Po festiwalu wydał, nakładem wytwórni Tonpress, swój debiutancki singiel z piosenką „Kołysanka”[12]. W tym samym roku odbył trasę koncertową z orkiestrą Zbigniewa Górnego i wystąpił na Ogólnopolskiej Turystycznej Giełdzie Piosenki Studenckiej w Szklarskiej Porębie[13].
W 1982 nawiązał współpracę artystyczną z Zenkiem Laskowikiem, z którym organizował Festiwal Piosenki Umundurowanej w Łazach i napisał kilkadziesiąt piosenek[14].
W 1987 zaśpiewał „Czy te oczy mogą kłamać” w duecie z Adrianną Biedrzyńską podczas koncertu monograficznego Agnieszki Osieckiej w ramach 8. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu[15]. W tym samym roku wystąpił premierowo w spektaklu muzycznym Sen Leo Ferre w Teatrze „Scena Prezentacje” w Warszawie[15]. W 1989 pojawił się w przedstawieniu Zimy żal na 10. PPA we Wrocławiu, a w 1992 premierowo wystąpił w docenionym przez krytykę spektaklu muzycznym Big Zbig Show (reż. Magda Umer) w Teatrze Rampa w Warszawie[16].
Kariera filmowa
[edytuj | edytuj kod]Dzięki występowi na festiwalu w Opolu został dostrzeżony przez Krzysztofa Rogulskiego i został obsadzony w roli Ryśka w jego filmie Wielka majówka (1981)[17]. Następnie miał zagrać Józusia Garstkę, głównego bohatera serialu Popielec, ale nie uzyskał na to zgody od dyrekcji szkoły filmowej; w produkcji wystąpił jedynie w epizodycznej roli Lataca[18]. W trakcie studiów zagrał m.in. młodego jurystę w miniserialu kostiumowym Tadeusza Junaka Rycerze i rabusie (1984) i epizodyczną rolę w filmie obyczajowym Grzegorza Królikiewicza Zabicie ciotki (1985)[19]. Zagrał główne role m.in. w filmie obyczajowym Tomasza Szadkowskiego Ucieczka (1986) i komediodramacie Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog X (1989), drugoplanową rolę w filmie muzycznym Jerzego Gruzy Pierścień i róża (1987) oraz epizody w filmie przygodowym Wojciecha Jerzego Hasa Niezwykła podróż Baltazara Kobera (1988) i dramacie psychologicznym Andrzeja Wajdy Biesy (Les possédés, 1988)[20]. W 1989 został laureatem Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za „osiągnięcia aktorskie w teatrze i filmie”.
Wystąpił w drugoplanowej roli Icka Szulca, wychowanka tytułowego bohatera (Wojciech Pszoniak) biograficznego dramatu wojennego Andrzeja Wajdy Korczak (1990)[21]. W 1990 zagrał w szwajcarsko-amerykańskim filmie Dietera Meiera The Lightmaker (2001)[22]. Za rolę asystenta cenzora Rabkiewicza (Janusz Gajos) w komediodramacie Wojciecha Marczewskiego Ucieczka z kina „Wolność” (1990) otrzymał nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej dla najlepszego europejskiego aktora drugoplanowego, dzięki czemu został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej[23]. Następnie zagrał Marka, głównego bohatera komediodramatu Jacka Gąsiorowskiego Tak tak (1991), i parobka Walka polsko-francusko-brytyjskim dramacie Jerzego Skolimowskiego Ferdydurke (30 Door Key, 1991) na podstawie powieści Witolda Gombrowicza o tym samym tytule[24]. Zagrał w filmie obyczajowym Jean-Louisa Bertuccellego Na czarno (Le clandestin, 1993)[25].
Popularność przyniosła mu również rola Karola Karola w polsko-francusko-szwajcarskiej trylogii Krzysztofa Kieślowskiego: Trzy kolory. Niebieski (1993), Trzy kolory. Biały (1994) i Trzy kolory. Czerwony (1994), przy czym za występ w pierwszoplanowej roli w Białym uzyskał przychylne recenzje w światowej prasie i otrzymał w 1995 Złotą Kaczkę dla najlepszego aktora[26]. Został bohaterem filmu dokumentalnego Renaty Czarnkowskiej-Listoś Wszystko się może zdarzyć (1993) zrealizowanym dla Telewizji Polskiej[27]. W tym 1993 otrzymał nagrodę Wiktora. Zdobył pochwalne recenzje i nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na 19. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za rolę Tomasza Siwka w komediodramacie Zawrócony (1994) Kazimierza Kutza, u którego w pierwszej połowie lat 90. zagrał także inżyniera Wertera w Strasznym śnie Dzidziusia Górkiewicza (1994), i „porucznika UB Dudeckiego” w Pułkowniku Kwiatkowskim (1995)[28]. W 1995 wygrał Złotą Kaczkę za najlepszą rolę aktorską w plebiscycie czytelników czasopisma „Film”[29]. W 1996 i 1997 otrzymał kolejne dwie nagrody Wiktora.

Wcielił się w postać Michała Wołodyjowskiego w filmie historycznym Jerzego Hoffmanna Ogniem i mieczem (1999) na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem[30]. Zagrał epizodyczną rolę kierowcy Terry’ego Thorne’a (Russell Crowe) w amerykańskim filmie sensacyjnym Taylora Hackforda Dowód życia (Proof of Live, 2001) i Żyda kupującego monety w dramacie wojennym Romana Polańskiego Pianista (2002)[31]. W 2001 za występ w roli dozorcy Edzia w filmie psychologicznym Roberta Glińskiego Cześć Tereska (2001) otrzymał Polską Nagrodę Filmową za najlepszą główną rolę męską na 4. gali wręczenia Orłów[32]. Wcielił się w postać Jaskra w filmie fantasy Marka Brodzkiego Wiedźmin (2001), będącym adaptacją opowiadań Andrzeja Sapkowskiego[33]. Wystąpił w roli Gutka w polsko-niemiecko-francuskim dramacie Marceline Loridan-Ivens Polana pośród brzeziny (La petite prairie aux bouleaux, 2003) z Anouk Aimée[34]. W 2004 za rolę Jaśka w komediodramacie Andrzeja Jakimowskiego Zmruż oczy (2003) otrzymał Orła dla najlepszego aktora na 6. ceremonii wręczenia Polskich Nagród Filmowych[35], na której był nominowany także do zdobycia statuetki za najlepszą drugoplanową rolę męską za występ w dramacie Ryszarda Brylskiego Żurek (2003). W 2006 za rolę Mariana w telewizyjnym komediodramacie Sylwestra Chęcińskiego Przybyli ułani (2006) otrzymał nagrodę za główną rolę męską na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni[36]. Wystąpił w roli Pana Marka, pracodawcy tytułowego bohatera (Krzysztof Kiersznowski) dramatu Rafała Kapelińskiego Ballada o Piotrowskim (2007)[37].
Zagrał Bogdana, głównego bohatera polsko-niemieckiego filmu Radosława Węgrzyna Święta krowa (Sommer auf dem Land, 2011)[38]. Wystąpił w roli Avrahama Goehnera, bogatego Żyda mieszkającego w Kownie w czasie okupacji Litwy przez Armię Czerwoną, w japońskim filmie historyczno-biograficznym Cellina Glucka Ambasador nadziei (杉原千畝 スギハラチウネ, 2015)[39]. Powrócił do roli Jaskra w filmie fantasy Jakuba Nurzyńskiego Pół wieku poezji później (2019)[40]. Zagrał Fryderyka, partnera Basi (Aleksandra Konieczna) w polsko-szwedzkim komediodramacie Magnusa von Horna Sweat (2021)[41].
Od 1994 zajmuje się dubbingiem[42]. Podłożył swój głos m.in. w filmach: Prowincjonalne życie (1994), Brzdąc w opałach (1994), Nawiedzony dwór (2003) i Łotr 1. Gwiezdne wojny – historie (2016)[43]. Zdubbingował tytułowego bohatera filmu animowanego Stuart Malutki (1999) i Shreka w serii filmów o ogrze[44].
Kariera teatralna
[edytuj | edytuj kod]
1 kwietnia 1985 został zatrudniony w Teatrze Studio w Warszawie, w którym zadebiutował rolą Filcha w spektaklu Opera za trzy grosze, następnie – przez osiem sezonów – występował w sztuce Powolne ciemnienie malowideł, poza tym zagrał m.in. w spektaklach Usta milczą, dusza śpiewa (1988)[45] i Wujaszek Wania (1993), za którą w 1993 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza.
Pod koniec 1985 został członkiem Kabaretu Pod Okiem[46].
W 1997 przeszedł z Teatru Studio do Teatru Narodowego w Warszawie[47]. W tym teatrze zagrał m.in. Ojca w Ślubie (premiera w 1998; reż. Jerzy Grzegorzewski), Bohatera w Kartotece (1999; reż. Kazimierz Kutz) czy Goga w Czekając na Godota (2006; reż. Antoni Libera)[48]. Odszedł z teatru w 2017[47]. W 2018 premierowo zagrał Mazurkiewicza w farsie Żołnierz królowej Madagaskaru (reż. Krzysztof Jasiński) w Teatrze Polskim w Warszawie[49].
Pozostałe przedsięwzięcia
[edytuj | edytuj kod]W latach 80. został wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie jako prowadzący zajęcia z interpretacji piosenki aktorskiej[50]. W 1996 opublikował tomik wierszy Półkrople, ćwierćkrople[51]. W kwietniu 2008 został członkiem Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej.
W listopadzie 1998 razem z Markiem Kondratem, Bogusławem Lindą i Wojciechem Malajkatem otworzył restaurację franczyzową „Prohibicja”, która została zamknięta po siedmiu latach działalności[52].
W 2004 wziął udział w kampanii reklamowej Radia Zet[53]. W 2012 był jurorem w drugiej edycji programu rozrywkowego Bitwa na głosy w TVP2. W 2013 współprowadził piątkowe wydania porannego programu Pytanie na śniadanie w TVP2. W 2020 zaczął prowadzić audycję radiową Zamach na dziesiątą muzę w Radiu Nowy Świat, w którym jest także członkiem redakcji muzycznej[54].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]
Jego pierwszą żoną była Anna Komornicka, z którą miał syna, Jana (ur. i zm. 1991)[55]. Następnie ożenił się z Aleksandrą Justą, z którą ma czwórkę dzieci: Marię (ur. 1994), Antoniego (ur. 1997), Tadeusza (ur. 26 sierpnia 1999) i Bronisławę (ur. 2001)[56]. 3 maja 2014 poślubił prezenterkę telewizyjną Moniką Richardson, z którą rozstał się w marcu 2021[57], a rozwiódł we wrześniu 2023[58]. Od 2021 jest związany z aktorką Gabrielą Muskałą[59].
Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[60].
Jest honorowym obywatelem miasta Brzeziny. Ma swoją gwiazdę przed Szkołą Podstawową nr 2 w Brzezinach. Od 2009 jest patronem tytularnym autorskiego wydarzenia muzycznego „Koncert u Zbyszka na podwórku” organizowanego przez Muzeum Regionalne w Brzezinach, w którego budynku od maja 2011 działa także kawiarenka „U Zbyszka”[61].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Jako aktor
[edytuj | edytuj kod]- 1981: Wielka majówka jako Rysiek
- 1982: Popielec jako Latac
- 1983: Oko w oko
- 1984:
- Rycerze i rabusie jako młody jurysta
- Kuracja
- Domokrążca
- 1985:
- Mosty nieznane
- Dach nad głową
- 1986:
- Pierścień i róża jako książę Bulbo
- Zmiennicy jako brat Henia
- Ucieczka jako chłopak
- Boczny tor jako Marek
- Prywatne śledztwo jako robotnik w ciężarówce
- 1987:
- Zabij mnie glino jako Seweryn
- Zad wielkiego wieloryba jako Wiciu
- Ludożerca jako król
- 1988:
- Niezwykła podróż Baltazara Kobera jako Mathias
- Dotknięci jako Piotr
- Dekalog X jako Artur
- Biesy (Les Possédés) jako Liamszyn
- Mistrz i Małgorzata jako Behemot/Riuchin
- 1989:
- Bal na dworcu w Koluszkach jako Andrzej Roszak
- Kto zabił moją mamę?
- Sztuka kochania jako doktor Zebro
- 1990:
- Ucieczka z kina „Wolność” jako asystent cenzora
- Korczak jako Szulc
- Seszele jako Stefek
- Plus minus nieskończoność
- 1991:
- Ferdydurke (30 Door Key) jako parobek
- Tak tak jako Marek
- 1992:
- Naprawdę krótki film o miłości, zabijaniu i jeszcze jednym przykazaniu jako Zbyszek
- Sauna jako Jussi
- 1993:
- Trzy kolory. Niebieski
- Na czarno (Le clandestin)
- Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza jako inżynier Werter
- Taranthriller jako portier
- Trzy kolory. Biały jako Karol
- 1994:
- Zawrócony jako Tomasz Siwek
- Trzy kolory. Czerwony jako Karol
- 1995:
- Pułkownik Kwiatkowski jako Dudek
- Pestka jako dramaturg
- 1996:
- Odwiedź mnie we śnie jako Janusz
- Opowieść o Józefie Szwejku i jego najjaśniejszej epoce jako porucznik Dub
- 1997:
- Sława i chwała jako Franciszek Gołąbek
- Kochaj i rób co chcesz jako Ryszka
- Darmozjad polski jako Szwed
- Szczęśliwego Nowego Jorku jako Potejto
- Słoneczny zegar (dubbing)
- Pułapka jako „Bobek”
- 1998:
- 23 (23 – Nichts ist so wie es scheint) jako Sergej
- Demony wojny według Goi jako Houdini
- 13 posterunek jako dróżnik
- 1999:
- Sto minut wakacji jako operator „Pigi”, kolega taty Piotrka
- Ogniem i mieczem jako Michał Wołodyjowski
- Przygody dobrego wojaka Szwejka jako podporucznik Dub
- Pierwszy milion (serial) jako policjant Rafał
- 2000:
- Weiser jako Kołota
- Nar nettene blir lange
- Pierwszy milion jako policjant Rafał „Teflon”
- Dowód życia (Proof of Life) jako kierowca Terry’ego w Czeczenii
- Prymas. Trzy lata z tysiąca jako ksiądz Stanisław Skorodecki
- 2001:
- Lightmaker jako Rumo Ranieri
- Wiedźmin jako Jaskier
- Stacja jako Dymecki
- Cześć Tereska jako Edek
- 2002:
- 2003:
- Zróbmy sobie wnuka jako Gustaw Mytnik
- Ciało jako Dizel
- Marcinelle jako Delanoi
- Zmruż oczy jako Jasiek
- Światła (Lichter) jako Antoni
- Rodzinka jako Przemysław Przepiórka
- Bao-Bab, czyli zielono mi jako bosman Tomasz Cumel
- Żurek jako Matuszek
- Polana pośród brzeziny (La petite prairie aux bouleaux) jako Gutek
- Defekt jako jasnowidz Walczak
- 2005:
- Wróżby kumaka jako ksiądz Bieroński
- Czas surferów jako Klama
- Skazany na bluesa jako pan Henio, woźny w szkole
- Diabeł jako kumpel Franka
- Niania odc.18 jako Jakub, kierowca Joanny
- 2006:
- Przybyli ułani jako Marian
- Dublerzy jako Stanisław Góraj
- Dublerzy (serial) jako Stanisław Góraj
- Nadzieja jako Sopel, inspektor policji
- 2007: Ballada o Piotrowskim jako pan Marek
- 2008:
- Wichry Kołymy (Within the Whirlwind) jako strażnik
- Boisko bezdomnych jako dziennikarz sportowy Andrzej Zakrzewski
- 2009:
- Randka w ciemno jako kamerzysta
- Projekt dziecko, czyli ojciec potrzebny od zaraz jako Piotr
- Naznaczony jako Aleksander Drawski (odcinek 6)
- Operacja Dunaj jako kapitan Czesław Grążel
- Popiełuszko. Wolność jest w nas jako Ireneusz
- Fundacja Kultura jako pan Marek, prezes Fundacji Kultura
- Popiełuszko. Wolność jest w nas (serial) jako Ireneusz (2009–2013)
- 2010: Święta krowa jako Bogdan
- 2012:
- Pokłosie jako policjant
- Do dzwonka Cafe jako tata Zbycha
- 2013:
- Wałęsa. Człowiek z nadziei jako Nawiślak
- Stacja Warszawa jako Dariusz
- Biegnij, chłopcze, biegnij (Lauf, Junge, lauf) jako Hersch Fridman, ojciec Srulika
- Gabriel jako ojciec
- 2014:
- Bogowie jako Stanisław Pasyk
- Jack Strong jako pułkownik Gendera
- Kochanie, chyba cię zabiłem jako Jan Pokojski
- Ojciec Mateusz jako ksiądz Antoni Waluś
- Na dobre i na złe jako Jarosław Górski
- 2015:
- Ambasador nadziei jako Ganor
- Droga do Rzymu jako kardynał
- 2016:
- Kolekcja sukienek jako Sokrates
- True Crimes jako Łukasz
- Bez paniki, z odrobiną histerii jako Mirosław Gunder
- 7 rzeczy, których nie wiecie o facetach jako Ryszard „Ricky” Poprawa
- 2017–2018: W rytmie serca jako Bogdan Gancarz (od odc. 6)
- 2017:
- Listy do M. 3 jako policjant Boguś
- Czuwaj jako inspektor
- 2018:
- Wiedźmin - Pół wieku poezji później jako Jaskier
- Podatek od miłości jako ojciec Klary
- Pitbull. Ostatni pies jako Gawełek
- 2019:
- Jaś i Małgosia – rodzeństwo, które przeżyło! (short Grupy Filmowej Darwin) jako narrator
- Kurier jako pułkownik Antoni Chruściel „Monter”
- Polityka jako Tadeusz Rydzyk
- Pół wieku poezji później jako Jaskier
- 2020:
- 2021:
- Sexify jako dziekan
- Monday um zehn jako Ryszard
- 2023: Sami swoi. Początek – Kacper Pawlak, ojciec Kazimierza
- 2024:
- Gang Zielonej Rękawiczki jako komendant Mirek
- Treasure jako taksówkarz Stefan
Jako kompozytor
[edytuj | edytuj kod]- 1987: Ludożerca
Polski dubbing
[edytuj | edytuj kod]- 1994: Prowincjonalne życie jako Max
- 1994: Brzdąc w opałach jako ojciec
- 1999: Stuart Malutki jako Stuart Malutki
- 2001: Shrek jako Shrek
- 2002: Lilo i Stich jako Stich
- 2002: Stuart Malutki 2 jako Stuart Malutki
- 2003: Nawiedzony dwór jako Jim
- 2003: Shrek 3-D jako Shrek
- 2003: Stich: Misja jako Stich
- 2003: Fałszywa dwunastka jako Tom Baker
- 2004: Rogate ranczo
- 2004: Shrek 2 jako Shrek
- 2005: Jan Paweł II jako Stanisław Dziwisz
- 2006: Karol. Papież, który pozostał człowiekiem jako Don Thomas
- 2006: Garfield 2 jako Garfield
- 2007: Pada Shrek jako Shrek
- 2007: Ratatuj jako Remy
- 2007: Shrek Trzeci jako Shrek
- 2009: Esterhazy jako ojciec polskiej rodziny
- 2010: Shrek ma wielkie oczy jako Shrek
- 2010: Podróże Guliwera jako Guliwer
- 2010: Shrek Forever jako Shrek
- 2011: Miś Yogi jako Bubu
- 2012: Muminki w pogoni za kometą jako narrator
- 2013: Mambo, Lula i piraci
- 2012: Jaś i Małgosia jako Tatuś Jasia i Małgosi
- 2014: Wielka szóstka jako Baymax
- 2016: Gdzie jest Dory? jako Koja
- 2016: Łotr 1. Gwiezdne wojny – historie jako K-2SO
- 2018: Mowgli: Legenda dżungli jako Bagheera
- 1999: Randka z diabłem jako Wiesio
- 2007: Kryptonim Gracz (scen. i reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska) jako szermierz Jerzy Pawłowski
- 2010: Czarnobyl. Cztery dni w kwietniu jako Zbigniew Jaworowski
- 2013: Nikt mnie nie zna Major Sławnicki
- 2014: Rewizor jako Piotr Iwanowicz Dobczyński
- 2015: Zaręczyny jako Henryk
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- 2009: Grzegorz Turnau, Do zobaczenia – duet w utworze „Naprawdę nie dzieje się nic”
- 2011: Grupa MoCarta, Zamach na Mocarta
Skomponowane piosenki
[edytuj | edytuj kod]- „Kocham cię, idioto” (słowa: Zenon Laskowik, z repertuaru Ady Biedrzyńskiej)
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2015)[62]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)[63]
- Złoty Krzyż Zasługi (2005)[64]
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1996)
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda indywidualna i nagroda dziennikarzy na III Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych za rolę pianisty w spektaklu Syn marnotrawny Stanisława Trembeckiego w reż. Adama Hanuszkiewicza w PWSFTViT w Łodzi (1985)
- Nagroda na V Festiwalu „Młode kino polskie '87” w Gdańsku za kreacje aktorskie w filmach Ludożercy w reż. Łukasza Wylężałka i Zad wielkiego wieloryba w reż. Mariusza Trelińskiego (1988)
- Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego za role: Piotra w filmie Dotknięci, Seweryna w Zabij mnie, glino, Króla w filmie Ludożerca oraz Wicia w filmie Zad wielkiego wieloryba i Artura Janickiego w Dekalogu (1989)
- Nagroda Artystyczna Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie w teatrze, filmie i na estradzie (1989)
- Nagroda Akademii Telewizyjnej „Wiktor” – trzykrotnie (1992, 1993, 1997)
- Metronom'92 – nagroda redakcji „Sztandaru Młodych” za przedstawienie Big Zbig Show (1993)
- Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza za rolę Wojnickiego w Wujaszku Wani w Teatrze Studio w Warszawie i rolę tytułową w Płatonowie Antoniego Czechowa w Teatrze Telewizji
- Nagroda na XIX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za rolę Tomasza w filmie Zawrócony w reż. Kazimierza Kutza (1994)
- Złota Kaczka – nagroda przyznawana przez miesięcznik „Film” (1995)
- Nagroda im. prof. Aleksandra Bardiniego na XVIII Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1997)
- Polska Nagroda Filmowa „Orzeł” w kategorii najlepsza rola męska za rolę Edzia w filmie Cześć Tereska w reż. Roberta Glińskiego (2002)
- Złota Kaczka – nagroda czytelników miesięcznika „Film” za rolę Edzia w filmie Cześć Tereska i rolę Dymeckiego, właściciela stacji w filmie Stacja (2002)
- Polska Nagroda Filmowa „Orzeł” za rolę Jaśka w filmie Zmruż oczy (2004)
- Nagroda na XXXI Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za rolę w filmie Przybyli ułani w reż. Sylwestra Chęcińskiego (2006)
- Nagroda na VI Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji „Dwa teatry” w Sopocie za rolę Onego II w spektaklu Piaskownica Michała Walczaka (2006)
- Statuetka „Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka” na Festiwal Piosenki Zaczarowanej w Krakowie – nagroda dla przyjaciela ogólnopolskiego festiwalu dla osób niepełnosprawnych uzdolnionych wokalnie (2006)
- Nagroda na VIII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji „Dwa teatry” w Sopocie za rolę Roberta w spektaklu Ballada o kluczu w reż. Waldemara Krzystka (2008)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 11.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 21, 23, 28, 325.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 14, 372.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 35.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 50–51, 56, 332.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 80–81.
- ↑ Cezary Pazura: Byłbym zapomniał... Helion, 2018, s. 67–68. ISBN 978-83-283-3001-6.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 36.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 131–133.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 134.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 59–60, 64–66.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 67.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 67–68.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 100–102.
- ↑ a b Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 297.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 303–305.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 66.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 83, 90–91.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 137, 245.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 137, 142, 165, 215, 298.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 215, 218.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 189.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 158–159, 162.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 191–192.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 178.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 165, 169, 178.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 182.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 180, 228–236.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 240–241.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 196, 249–251.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 195, 201.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 269–271.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 267.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 201–202.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 272–277.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 279–280.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 289–290.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 205.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 220–222.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 268.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 284.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 309.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 309, 311.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 310–313, 317.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 79, 141–144, 299.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 107–109.
- ↑ a b Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 321.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 323.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 325.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 300.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 37.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 206–213.
- ↑ Bartłomiej Marcinkowski , Madonna zamówiła taksówkę u Zamachowskiego. A Polacy byli rozczarowani [online], gazeta.pl, 7 czerwca 2024 .
- ↑ Zbigniew Zamachowski [online], Radio Nowy Świat [dostęp 2020-07-30] (pol.).
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 129, 180, 357.
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 350–351.
- ↑ Monika Zamachowska przerywa milczenie! Ujawniła prawdę o rozwodzie i zdradzie męża. viva.pl. [dostęp 2021-05-06].
- ↑ Monika Richardson i Zbigniew Zamachowski się rozwiedli. Zdjęcie z sądu wywołało poruszenie [online], Fakt24.pl, 12 września 2023 .
- ↑ Są razem od dwóch lat. To dzięki Zbigniewowi Zamachowskiemu zmieniła swoje życie. viva.pl. [dostęp 2023-12-08].
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego [online], onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-20] .
- ↑ Nowicka i Zamachowski 2021 ↓, s. 22, 288.
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 27 – pkt 7.
- ↑ Wręczenie medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. mkidn.gov.pl, 2015-10-05. [dostęp 2016-02-20].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1019 – pkt 7.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Beata Nowicka, Zbigniew Zamachowski: Zbyszek przez przypadki. Wydawnictwo Znak, 2021. ISBN 978-83-240-6197-6.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Zamachowski w bazie filmpolski.pl
- Zbigniew Zamachowski w bazie Filmweb
- Zbigniew Zamachowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
- Zbigniew Zamachowski w bazie IMDb (ang.)
- Zbigniew Zamachowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”