Znak pokoju

Znak pokoju – znak przekazywany podczas posoborowej liturgii eucharystycznej w czasie mszy. Nie jest on obowiązkową częścią mszy.

Następnie, jeżeli okoliczności za tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi: Przekażcie sobie znak pokoju.

Według przepisów (OWMR 82.) sam znak (czyli jego formę) ustala konferencja episkopatu danego kraju, zgodnie z mentalnością i zwyczajami mieszkańców^[1].

W polskich kościołach przyjmuje on najczęściej formę skłonienia głową lub podania ręki. W liturgii w mniejszych wspólnotach lub pomiędzy kapłanami przekazywany jest w formie starożytnej, tradycyjnie przekazywanej od czasów pierwotnych chrześcijan: jednokrotnego pocałunku w obydwa policzki. Św. Paweł w 2. Liście do Koryntian napisał: "Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem!" (2 Kor 13,12). Obecnie powszechną praktyką jest wypowiedzenie podczas przekazywania znaku słów: "pokój Pański niech zawsze będzie z tobą" lub "Pokój z tobą", zgodnie z przepisami liturgicznymi (OWMR 2002: 154.) Co istotne, aneks polskiego Episkopatu do OWMR odradza stosowania formy "pokój wam wszystkim".

Istnieje także kapłański znak pokoju, symbolizujący znak pocałunku: kapłani chwytają siebie za łokcie i skłaniają głową. Ten znak był stosowany również przed posoborową reformą liturgiczną Pawła VI w zgromadzeniach zakonnych podczas mszy konwentualnych.

Zobacz też

Msza Pojednania

Przypisy

↑ Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: Struktura mszy świętej oraz jej elementy i części. [w:] Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego z trzeciego wydania Mszału Rzymskiego, Rzym 2002 [on-line]. KKBiDS, 6 listopada 2003. [dostęp 2012-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-16)]. (pol.).

[1] Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: Struktura mszy świętej oraz jej elementy i części. [w:] Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego z trzeciego wydania Mszału Rzymskiego, Rzym 2002 [on-line]. KKBiDS, 6 listopada 2003. [dostęp 2012-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-16)]. (pol.).

[1]