41 Pułk Piechoty (Imperium Rosyjskie)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Nazwa wyróżniająca |
Selengiński |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
41 Selengiński pułk piechoty (ros. 41-й пехо́тный Селенги́нский полк) – oddział piechoty okresu Imperium Rosyjskiego.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Sformowany w 1796. Stacjonował między innymi w Dubnie. Nazwa wyróżniająca od m. Selengińsk[1].
W przededniu I wojny światowej pułk etatowo posiadał cztery bataliony po cztery kompanie oraz kompanię tyłową. Kompania piechoty czasu wojny liczyła około 240 żołnierzy i 4–5 oficerów. Na szczeblu pułku występował także pododdział karabinów maszynowych (8 km), łączności (w tym 14 konnych gońców i 21 telefonistów) i zwiadowczy (64 zwiadowców, w tym 4 kolarzy). W sumie pułk liczył około 4000 żołnierzy[2].
Rozformowany w 1918.
Podporządkowanie
[edytuj | edytuj kod]- Lipiec 1914[3]:
- 11 Korpus Armijny – Równe[4]
- 11 Dywizja Piechoty – Łuck
- 1 Brygada Piechoty – Krzemieniec
- 41 Selengiński pułk piechoty – Dubno
- 1 Brygada Piechoty – Krzemieniec
- 11 Dywizja Piechoty – Łuck
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Elżbieta Kaczyńska, Syberia - największe więzienie świata: 1815-1914, „Archiwum Czesława Miłosza”, 1991, ISBN 83-85209-05-0.
- ↑ Cornish 2016 ↓, s. 14.
- ↑ The Russian Army 1914 ↓, Divisions.
- ↑ The Russian Army 1914 ↓, Corps.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mark Conrad: The Russian Army, 1914. 2001. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).
- Nik Cornish: Armia rosyjska 1914 – 1918. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2016. ISBN 978-83-65746-00-9.
