Odznaka dywizji | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca |
Kresowa |
Patron | |
Tradycje | |
Rodowód |
5 Kresowa Dywizja Piechoty |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk dypl. Zbigniew Jabłoński |
Ostatni |
po płk dypl. Lech Kamiński |
Organizacja | |
Numer |
JW 1606[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
5 Kresowa Dywizja Zmechanizowana im. Króla Bolesława Chrobrego – związek taktyczny Sił Zbrojnych RP okresu transformacji ustrojowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1990, w wyniku zmian restrukturyzacyjnych w Wojsku Polskim, 5 Saską Dywizję Pancerną przeformowano na zmechanizowany związek taktyczny.
Rozwiązano 23 pułk czołgów średnich ze Słubic, a pozostałe pułki ogólnowojskowe przekształcono w pułki zmechanizowane (zunifikowane). Dywizja przyjęła nazwę 5 Dywizja Zmechanizowana.
Z 4 Dywizji Zmechanizowanej przejęto 22 pułk artylerii[3], 24 dywizjon rakiet taktycznych, 97 dywizjon artylerii przeciwpancernej i 5 batalion saperów. W zamian za to przekazano jednostki garnizonu kostrzyńskiego.
11 października 1996 roku w ramach kontroli stopnia realizacji przedsięwzięć organizacyjnych związanych z powstaniem i funkcjonowaniem MSS (Miejsce Składowania Sprzętu) gościł w Gubinie dowódca ŚOW gen. dyw. Janusz Ornatowski, któremu towarzyszył pełniący obowiązki dowódcy 5 KDZ płk Lech Kamiński[4].
24 września 1998 roku przebywał z wizytą w mieście ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski. Gościa podjął ostatni dowódca 5 KDZ płk Lech Kamiński. Odbyło się spotkanie z kadrą sztabu dywizji podczas którego prezydent interesował się losami żołnierzy po rozwiązaniu dywizji[5].
30 grudnia 1998 roku płk Lech Kamiński złożył meldunek zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego gen. Aleksandrowi Topczakowi o rozwiązaniu 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Bolesława Chrobrego[6].
W 1998 w wyniku zmniejszania liczebności wojsk III RP dywizję rozformowano, a na bazie oddziałów stacjonujących w Gubinie sformowano 5 Kresową Brygadę Zmechanizowaną. Brygada funkcjonowała do 2001 r.
Tradycje
[edytuj | edytuj kod]15 września 1993 dywizja przyjęła dziedzictwo tradycji Dywizji Wojska Polskiego oznaczonych cyfrą "5", nadano jej nazwę wyróżniającą "Kresowa" i imię Króla Bolesława Chrobrego. Z tej okazji przed budynkiem sztabu odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą pamięci żołnierzy wszystkich piątych dywizji piechoty WP[7]. Gościem honorowym na uroczystości była żona gen. Andersa - Irena Anders, zaś replikę sztandaru 5 Kresowej Dywizji Piechoty przekazał dowódcy 5 DZ ppłk Walter Szczepański, prezes Związku Żołnierzy 5 Kresowej Dywizji Piechoty[8]. Symbolem dywizji został szarżujący żubr. Nowe tradycje przyjęły również podporządkowane 5 KDZ oddziały: 5 pułk artylerii przeciwlotniczej w Gubinie, 13 pułk zmechanizowany w Kożuchowie i 5 pułk artylerii w Sulechowie[7].
Były to:
- Dywizja Polska 1808 - 1813
- 5 Dywizja Piechoty 1831
- 5 Lwowska Dywizja Piechoty 1918 - 1939
- 5 Lwowska Dywizja Piechoty AK 1944
- 5 Wileńska Dywizja Piechoty 1941 - 1943
- 6 Lwowska Dywizja Piechoty 1941 - 1943
- 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1943 - 1946
- Odznaka dywizyjna
Odznakę wykonano w kształcie krzyża kawalerskiego ze srebrnymi krawędziami i z kulkami na końcach ramion. Na ramionach pokrytych granatową emalią napis 5 KDZ. Między ramionami krzyża oksydowane orły Księstwa Krośnieńskiego mające na piersi półksiężyc i krzyż. W centrum odznaki tarcza herbowa o czarnym obramowaniu, wypełniona żółtą emalią, na którą nałożono sylwetkę żubra w kolorze brązowym.
Odznaka o wymiarach 42x42 mm, zaprojektował Zbigniew Góralewicz, Zbigniew Matuszczyk i Jeremiasz Sliwiec. Wykonana w pracowni grawerskiej Andrzeja Panasiuka w Warszawie. Pierwsze odznaki wręczono 15 września 1993.
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- dowództwo i sztab - Komorów 2
- 73 pułk zmechanizowany Ułanów Karpackich - Gubin
- 89 pułk zmechanizowany / 102 pułk zmechanizowany - Komorów 1, potem Opole i dalej w składzie 10 DZ
- 13 pułk zmechanizowany - Kożuchów
- 5 pułk artylerii - Sulechów
- 5 Kresowy pułk artylerii przeciwlotniczej - Komorów 3
- 6 Kresowy batalion rozpoznawczy - Komorów 1
- 5 Kresowy batalion saperów - Krosno Odrzańskie
- 5 batalion dowodzenia - Komorów 2
- 5 batalion zaopatrzenia - Komorów 3
- 5 batalion remontowy - Komorów 2
- 5 batalion medyczny - Komorów 1
- 60 kompania przeciwchemiczna w Gubinie[a]
- orkiestra dywizyjna - Komorów 2
Żołnierze dywizji
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy dywizji[10] :
- płk dypl. Zbigniew Jabłoński (1990 – 1992)
- płk dypl. Antoni Tkacz (1992 – 1993)
- gen. bryg. Zbigniew Jabłoński (1993 – 1996)
- płk dypl. Mieczysław Stachowiak (1996 – 1997)
- p.o. płk dypl. Lech Kamiński (1997 – 1998)
Przekształcenia
[edytuj | edytuj kod]19 Dywizja Zmechanizowana → 19 Dywizja Pancerna → 5 Saska Dywizja Pancerna → 5 Kresowa Dywizja Zmechanizowana → 5 Kresowa Brygada Zmechanizowana
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 60 kompania przeciwchemiczna w Gubinie, funkcjonująca w oparciu o etat wojenno-pokojowy Nr 30/331/0 wraz z wykazem dodatkowym Nr 2 (numer poczty polowej P-7068), została rozformowana i skreślona z zaopatrzenia gospodarczego 59 bł w terminie do 31 marca 1995 na podstawie zarządzenia szefa Sztabu Generalnego WP Nr 055/Org. z 1 sierpnia 1994 i zarządzenia zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowej – szefa sztabu Nr Pf 85/Org. z 5 września 1994 w sprawie reoganizacji batalionów rozpoznawczych 4, 5 oraz 11 DKPanc.[9]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ W czasie stacjonowania dywizji w Gubinie tablica znajdowała się przed wejściem do jej sztabu, a obecnie została zamontowana na ścianie Ratusza
- ↑ Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP nr 15/Org z 4 czerwca 1993 roku zmienił nazwę na 5 pułk artylerii
- ↑ „Nasza Kresowa” miesięcznik 5 KDZ Nr 59 (89) październik–listopad 1996 s. 2
- ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 303
- ↑ Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 305
- ↑ a b Kalendarium Gubina 1945-2009 s. 269
- ↑ Janusz Gajda: Kalendarium 1945-2009. Rok 1993. gazeta.gubin.pl. [dostęp 2017-06-23].
- ↑ Zarządzenie zastępcy dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowej – szefa sztabu Nr Pf 85/Org. z 5 września 1994, jawne.
- ↑ Mąsior 2005 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego : czas przemian. Warszawa: "Bellona", 1997.
- Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Gubińskiej, Gubińskie Towarzystwo Kultury czerwiec 2010 - Kalendarium Gubina 1945-2009 ISBN 978-83-927655-6-1
- Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].