Thomasomys eleusis[1] | |||
O. Thomas, 1926 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
andowiak peruwiański | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Andowiak peruwiański[4] (Thomasomys eleusis) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Andowiak peruwiański występuje we wschodnich Andach w północnym Peru[5].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1926 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Thomasomys ischyrus eleusis[2]. Holotyp pochodził z Tambo Jenes, na wysokości 12 000 ft (3658 m), w regionie Amazonas, w Peru[6].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Thomasomys: Oldfield Thomas (1858–1929), brytyjski zoolog, teriolog; gr. μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
- eleusis: etymologia niejasna, Thomas nie wyjaśnił znaczenia nazwy gatunkowej[2].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 126–140 mm, długość ogona 123–148 mm, długość ucha 21 mm, długość tylnej stopy 28–32 mm; brak danych dotyczących masy ciała[8].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Zamieszkuje paramo i las mglisty[3]. Typowymi wysokościami, na jakich można spotkać T. eleusis są 3000–3650 m n.p.m.[3]. Gatunek naziemny i nocny[3]
Populacja
[edytuj | edytuj kod]Gatunek powszechny[3].
Zagrożenia
[edytuj | edytuj kod]Główne zagrożenia to wylesianie, fragmentacja siedliska, i rolnictwo[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Thomasomys eleusis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c O. Thomas. The Godman-Thomas expedition to Peru.—II. On mammals collected by Mr. R. W. Hendee in North Peru between Pacasmayo and Chachapoyas. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth Series. 17, s. 612, 1927. DOI: 10.1080/00222932608633451. (ang.).
- ↑ a b c d e f V. Pacheco & C. Barriga , Thomasomys eleusis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-22] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 256. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 426. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Thomasomys eleusis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-22].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 675, 1904. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 498. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).