Barkidzi
Barkidzi – wpływowy ród punicki w starożytnej Kartaginie. Jego głównymi przedstawicielami byli:
- Hamilkar Barkas (280–229 p.n.e.) – wódz kartagiński, niepokonany przez Rzymian w I wojnie punickiej na Sycylii; walczył w Hiszpanii, zginął w bitwie pod Helike;
- Hazdrubal Starszy, zięć Hamilkara (?–221 p.n.e.) – kontynuował rządy w Hiszpanii, gdzie zginął zamordowany;
- Hannibal Barkas (246–183 p.n.e.) – syn Hamilkara, najsłynniejszy wódz kartagiński, walczył z Rzymianami w II wojnie punickiej;
- Hazdrubal Barkas (245–207 p.n.e.) – brat Hannibala, zginął w Italii w bitwie nad rzeką Metaurus, idąc z odsieczą Hannibalowi.
W kartagińskiej polityce należeli do tzw. stronnictwa demokratycznego, cieszącego się poparciem ludu[1][2], kupców[1] i żołnierzy[3], w opozycji do stronnictwa arystokratycznego, któremu przewodził Hannon Wielki. W okresie między I i II wojną punicką dążyli do odbudowy potęgi państwa kartagińskiego poprzez rozszerzenie posiadłości w Hiszpanii[1]. Tam założyli miasta Alicante[4] i Kartagena (Nową Kartaginę) jako stolicę prowincji, według części historyków uzyskując znaczną niezależność od władz kartagińskich[3].
Genealogia
[edytuj | edytuj kod]| Hannibal | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Hamilkar Barkas (280?–229 p.n.e.) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Hannibal (247–183 p.n.e.) | Imilce | Hazdrubal (245–207 p.n.e.) | Magon (243–203? p.n.e.) | Hazdrubal Starszy | NN córka | Narawas książę numidyjski | NN córka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Jaczynowska 1982 ↓, s. 87.
- ↑ А.Л. Смышляев, ГАСДРУБА́Л, [w:] Большая российская энциклопедия [online] (ros.).
- ↑ a b Jaczynowska 1982 ↓, s. 88.
- ↑ Kęciek 2007 ↓, s. 182.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Maria Jaczynowska, Historia starożytnego Rzymu, wyd. czwarte, Warszawa: PWN, 1982, s. 87–88.
- Maria Jaczynowska, Danuta Musiał, Marek Stępień, Historia starożytna, Warszawa: Trio, 1999, s. 443.
- Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, wyd. drugie, Warszawa: Attyka, 2007.
