Spis treści
Blue box

Blue box (inaczej green box) – technika cyfrowej obróbki obrazu, polegająca na zamianie tła o w miarę jednolitym kolorze (pierwotnie niebieskim lub zielonym, stąd nazwa) na dowolny obraz[1].
Szeroko stosowana w telewizji (najczęściej podczas prezentacji prognozy pogody i w programach informacyjnych) oraz w filmie (do umieszczania aktorów w komputerowo generowanym środowisku). Kolor tła to zazwyczaj niebieski lub zielony, ponieważ są one uważane za najmniej podobne do koloru skóry i najrzadziej pojawiają się w kostiumach i rekwizytach.
Działanie
[edytuj | edytuj kod]W cyfrowym nagraniu wideo kolor jest przedstawiany przez trzy liczby, oznaczające jasność składowych barw (RGB). Efekt blue box jest uzyskiwany poprzez proste porównanie wartości tych liczb w poszczególnych punktach w nagraniu z kolorem tła. Jeśli kolor się zgadza (dokładnie lub z pewną rozbieżnością), to w tym punkcie nagranie jest zastępowane przez alternatywne tło.
Ubrania
[edytuj | edytuj kod]Osoba, która bierze udział w nagraniu z użyciem blue boksa, nie może mieć ubrań w podobnym kolorze, co tło, ponieważ zostaną one zastąpione przez alternatywny obraz. Nie może też trzymać przedmiotów w takim kolorze. Można to wykorzystać do zrobienia efektu niewidzialnej postaci, np. noszącej czapkę niewidkę lub pelerynę–niewidkę .
Zastosowanie w telewizji
[edytuj | edytuj kod]W niektórych telewizjach w Polsce (np. TVP, TVN Meteo) blue box służy do prezentowania prognozy pogody. Telewizja publiczna w latach 1990–1992 wykorzystywała blue box w Wiadomościach w celu wygenerowania jednolitego niebieskiego tła i prezentowania animacji obok prezentera. W latach 1997–2002 w tym samym programie wykorzystywała blue box do generowania obrazu newsroomu za plecami prezentera. Blue box był używany w latach 90. w Łódzkich Wiadomościach Dnia.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leksykon terminów medialnych: A-L, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2024, s. 90, ISBN 978-83-8180-650-3 .