Bolesław Górnicki

Bolesław Górnicki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1909 Sokołówka na Podolu
Data i miejsce śmierci	27 lipca 1998 Warszawa
profesor nauk medycznych
Specjalność: pediatria
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1939 – pediatria Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	1947 – pediatria Uniwersytet Warszawski
Profesura	1953 (nadzwyczajny), 1960 (zwyczajny)
Odznaczenia

Bolesław Górnicki (ur. 5 stycznia 1909 w Sokołówce^[1], zm. 27 lipca 1998 w Warszawie) – polski profesor nauk medycznych w zakresie pediatrii i historii medycyny^[2], rektor Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie (1956-1959), rektor Akademii Medycznej w Warszawie^[3] (1962-1972)

Bolesław Górnicki urodził się w rodzinie lekarza Eugeniusza^[4] i Wandy Górnickich^[5]. Do 1918 mieszkał w Lipnie, w którym ukończył gimnazjum, a następnie wyjechał do Warszawy, gdzie studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując dyplom lekarza w 1932^[6]. Karierę zawodową rozpoczynał od pracy lekarza domowego i asystenta w Klinice Pediatrycznej macierzystej uczelni. Od 1937 pełnił także funkcję redaktora czasopisma „Młoda Matka.” W 1939 po obronie dysertacji Zagadnienia pediatryczne w dziełach Jędrzeja Śniadeckiego otrzymał stopień doktora nauk medycznych^[4].

Podczas II wojny światowej pracował jako lekarz w Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie, a od 1942 był ordynatorem Oddziału Dziecięcego Szpitala Ubezpieczalni Społecznej^[5]. Brał udział w tajnym nauczaniu i opracował polską bibliografię pediatryczną do 1930. W czasie Powstania Warszawskiego przebywał w Zalesiu pod Warszawą^[5].

W 1947 na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego habilitował się z historii medycyny na podstawie monografii Zarys piśmiennictwa pediatrycznego do roku 1600, a w 1950 zrobił habilitację z pediatrii^[4].

W 1951 wyjechał do Szczecina, gdzie jako profesor Pomorskiej Akademii Medycznej im. gen. Karola Świerczewskiego w Szczecinie stał na czele Katedry i Kliniki Pediatrycznej, w 1953 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego^[2]. W latach 1953–1956 był prorektorem, a w latach 1956–1959 pełnił funkcję rektora Pomorskiej Akademii Medycznej^[5].

W 1960 powrócił do Warszawy, gdzie otrzymał tytuł profesora zwyczajnego^[7]. Od 1962 przez dziesięć lat był rektorem Akademii Medycznej w Warszawie, a następnie od 1973 do 1979 dyrektorem Instytutu Pediatrii tamże. Równocześnie w latach 1960–1969 zajmował stanowisko dyrektora warszawskiego Instytutu Matki i Dziecka. W latach 1970–1979 był prezesem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego i Towarzystwa Planowania Rodziny. W 1982 Bolesław Górnicki został wybrany na członka rzeczywistego Wydziału V Nauk Lekarskich Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, od 1986 pełnił funkcję wiceprezesa, a w latach 1992–1994 prezesa^[8].

Opublikował ponad 250 prac naukowych^[3] z zakresu pediatrii, nefrologii, historii medycyny.

Bolesław Górnicki zmarł w Warszawie i zgodnie jego wolą został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Starym w Płocku^[9].

• Pediatria kliniczna. PZWL Warszawa 1955 (red.)
• Diagnostyka i terapia małego dziecka. PZWL Warszawa 1967
• Żywienie dzieci zdrowych i chorych. PZWL Warszawa 1971
• Vademecum pediatrii. PZWL Warszawa 1972
• Endokrynologia kliniczna wieku rozwojowego. PZWL Warszawa 1974 (wsp. Tadeusz Pawlikowski)
• Pediatria. PZWL Warszawa 1985 (wsp. Barbara Dębiec)

• Polskie Towarzystwo Pediatryczne
• Polskie Towarzystwo Endokrynologiczne
• Polskie Towarzystwo Fizjologiczne
• Polskie Towarzystwo Historii Medycyny
• New York Academy of Science
• Societe Internationale de Pediatrie
• Societe Internationale d'Historie de la Medicine
• Unia Międzynarodowych Towarzystw Pediatrycznych (UNEP-SA) - członek założyciel
• Towarzystwo Naukowe Płockie

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1954) za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej w dziedzinie medycyny)^[11][7]
• Order Sztandaru Pracy I klasy^[6]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej^[6]
• Zasłużony Nauczyciel PRL^[6]
• Zasłużony Lekarz PRL^[6]