Bonifacy Jagmin

Ten artykuł od 2023-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bonifacy Jagmin

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	3 listopada 1780 Bartniki
Data i miejsce śmierci	1840 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Księstwa Warszawskiego Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
Jednostki	1 Pułk Strzelców Pieszych
Główne wojny i bitwy	Wojny napoleońskie powstanie listopadowe
Odznaczenia

Bonifacy Franciszek Jagmin (ur. 3 listopada 1780 w Bartnikach, zm. 1840 w Warszawie) – generał brygady.

Był synem Józefa i Gertrudy Rybińskiej. Od 5 listopada 1799 r. w armii pruskiej. Walczył w kampanii napoleońskiej 1806–1807 pod Iławą, Królewcem. W 1809 wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. W kampaniach 1809, 1812–1814 walczył pod Walutyna górą, Możajskiem (Borodino), Czirikowem, Tarutinem, Brien. W 1815 wstąpił do armii Królestwa Polskiego i służył w 1 Pułku Strzelców Pieszych.

W powstaniu listopadowym walczył pod Wawrem, Grochowem, Białołęką, Kałuszynem, Mińskiem. Potem został dowódcą brygady w korpusie Umińskiego i walczył przeciw generałowi M. Murawiewowi, a następnie został inspektorem kawalerii. Wziął następnie urlop, a po upadku powstania zesłany do Permu, wrócił w 1833 do kraju.

• Złoty Krzyż Virtuti Militari (15 marca 1831 nr 805)^[1]
• Kawaler Legii Honorowej (Francja)
• Order św. Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie)

• 5 Pułk Strzelców Konnych Królestwa Kongresowego