wieś | |
Budynek OSP w Budach Rządowych | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) | |
Strefa numeracyjna |
29 |
Kod pocztowy |
06-323[4] |
Tablice rejestracyjne |
WPZ |
SIMC |
0510474[5] |
Położenie na mapie gminy Jednorożec | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu przasnyskiego | |
53°09′07″N 21°07′36″E/53,151944 21,126667[1] | |
Strona internetowa |
Budy Rządowe – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie przasnyskim, w gminie Jednorożec[5][6].
W skład sołectwa Budy Rządowe wchodzi także osada Budziska i wieś Nakieł[7].
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Określeniem budy nazywano prymitywne domy robotników leśnych, którzy pracowali przy wytopie smoły, pozyskiwaniu węgla drzewnego i drewna. Pierwotnie Budy mogły być osadą zamieszkaną przez takich ludzi. Budami nazywano też stanowiska, w których bartnicy stawiali swoje schrony. Do bud, wymienianych w lustracjach dób królewskich, przynależały bory bartników. Budy budowali też strzelcy (osocznicy)[8].
Nazwa Budy Przysieki jest określeniem kulturowym związanym ze wzmocnieniami obronnymi, zasiekami. Może oznaczać miejsce, gdzie wycięto drzewa w lesie. Notowane w II połowie XVIII wieku określenie Budy Popielarskie kieruje do wniosku, że w tym miejscu karczowano oraz wypalano las. Początkowo całą osadę zwano Budami Przysiekami, lecz w miarę rozwoju osadnictwa zaczęto rozróżniać Budy Rządowe (osada robotników leśnych) i Budy Prywatne (należące do Krasińskich pierwotne Budy Przysieki)[9].
Zmiany administracyjne
[edytuj | edytuj kod]W 1815 wieś należała do dóbr Krasińskich w gminie Krasnosielc[10]. Po powstaniu Księstwa Warszawskiego Budy Przysieki były częścią departamentu płockiego i powiatu przasnyskiego. W Królestwie Polskim włączono je do województwa płockiego, obwodu przasnyskiego i powiatu przasnyskiego. W 1837 województwa przemianowano na gubernie, w 1842 obwody na powiaty, a powiaty na okręgi sądowe. Od 1867 Budy znalazły się w gminie Jednorożec, powiecie przasnyskim i guberni płockiej. Od 1919 wieś należała do powiatu przasnyskiego w województwie warszawskim. W 1933 utworzono gromady. Budy Rządowe należały do gromady Budy Rządowe (wraz z Budziskami i Nakłem). Z dniem 1 listopada 1939 do III Rzeszy wcielono północną część województwa warszawskiego, w tym powiat przasnyski i wieś Budy Rządowe jako część Rejencji Ciechanowskiej w prowincji Prusy Wschodnie. Gdy w 1944 przywrócono przedwojenną administrację, Budy Rządowe należały do powiatu przasnyskiego i województwa warszawskiego. W 1954 zlikwidowano gminy i zastąpiono je gromadami. W 1973 przywrócono istnienie gminy Jednorożec, do której ponownie należały Budy Rządowe. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ostrołęckiego. Od 1999 Budy Rządowe znajdują się w gminie Jednorożec w powiecie przasnyskim i województwie mazowieckim[11].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W granicach administracyjnych wsi odnaleziono ślady osadnictwa neolitycznego (kultura ceramiki sznurowej), z epoki brązu i średniowiecza, jak również osady z epoki kamienia, epoki brązu oraz prawdopodobne cmentarzysko z epoki brązu[12].
W spisie podatku podymnego z 1775 pojawia się osada Budy Popielarskie licząca 3 dymy. Wieś Budy przysieki notowana jest w wizytacji parafii Krasnosielc w 1783[9]. W lustracji dóbr królewskich z 1789 zapisano, że wieś istniała od około 15 lat, musiała więc powstać około 1774. W 1789 mieszkało tu 4 gospodarzy, z których każdy co roku odrabiał 3 dni pańszczyzny w żniwa i corocznie oferował 2 podwody. Pańszczyzna warta była 18 złotych polskich, dodatkowo czynsz ze wsi wynosił 40 złotych polskich. Miejscowość określono w lustracji jako nova colonia[13]. Obraz statystyczny powiatu przasnyskiego z 1815 podaje, że we wsi Budy Przysieki było 12 domów z 74 mieszkańcami (33 mężczyzn i 41 kobiet)[10], dwa lata później – 75 osób[9]. W 1816 w pobliżu wsi Przysieki otwarto kopalnię bursztynu[14]. W 1827 w Budach Przysiekach istniało 16 domów, w których żyło 100 mieszkańców. Część wsi była rządowa, a część prywatna (Krasińskich)[15]. Na mapie kwatermistrzostwa, która dla omawianego terenu powstała przed powstaniem listopadowym[16], widzimy osadę Budy Przysieki przeciętą drogą, złożoną z czterech części i kilkunastu domów[17].
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wydany w 1882 wspomina, że istniały Budy Przysieki rządowe i prywatne[18]. W dwa lata starszym opisie wsi Budy Przysieki czytamy, że obok znajdowała się rządowa osada leśnej straży Budy Przysieki ze smolarnią, 1 domem i 5 mieszkańcami[19]. W 1889 w Budach Rządowych mieszkało 4 Żydów[20]. W końcu XIX wieku w Budach Przysiekach notowano jedną z 4 w gminie Jednorożec fabrykę smoły[21].
W okresie powstania styczniowego między Dynakiem, Budami Rządowymi a Cierpiętami odbyła się bitwa powstańców z Rosjanami. Określa się ją mianem bitwy pod Cierpiętami i datuje na 17 sierpnia 1863[22].
Od 1898 osoby z Bud Rządowych uszczęszczały do kościoła w Jednorożcu, który od 1889 był filią parafii Chorzele. W 1905 wieś Budy Rządowe dołączono do filii. W 1916, kiedy powstała parafia Jednorożec, Budy Rządowe włączono w jej granice[9].
W czasie I wojny światowej w pobliżu wsi przebiegał front wschodni. W lesie koło Bud Rządowych do dziś widoczne są umocnienia wojenne (okopy, ziemianki itp.), a także ślady po kolejce wąskotorowej[12]. W wyniku działań wojennych wieś została zniszczona w 100%[23]. Część mieszkańców udała się w bieżeństwo[9]. W 1915 we wsi założono cmentarz wojenny, na którym pochowano żołnierzy z armii rosyjskiej i niemieckiej[24].
Osobny artykuł:Według spisu powszechnego z 1921 Budy Rządowe liczyły 16 budynków mieszkalnych i 2 o innym przeznaczeniu. Mieszkało tu 97 osób: 49 mężczyzn i 48 kobiet[25]. Rolnictwem zajmowała się część mieszkańców, pozostali pracowali w lesie, na kolei lub w tartaku[9]. We wsi działała jednoklasowa szkoła powszechna[26].
W 1943 w ramach Ośrodka II „Liwiec” w Jednorożcu z siedzibą w Małowidzu powstał Pluton IV Budy Rządowe. Dowódcą jednostki Armii Krajowej z Bud Rządowych był Edmund Czaplicki ps. Kolba[27].
Na dzień 1 września 1939 we wsi mieszkało 150 osób. W dniu 1 stycznia 1945 liczebność mieszkańców określono na 265 osób[11]. W 1947 wieś zajmowała powierzchnię 268,27 ha i liczyła 310 osób[11].
Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” w Jednorożcu otworzyła w Budach Rządowych sklep. Istniał tu jeden z punktów katechetycznych w parafii Jednorożec[9]. W 1962 powstała Ochotnicza Straż Pożarna w Budach Rządowych[28]. Remizę zbudowano w latach 80. XX wieku[29].
W 1961 w Nakle postawiono murowany budynek szkolny (tysiąclatkę), który rok później oddano do użytku. Placówka funkcjonowała jako szkoła podstawowa w Budach Rządowych, choć budynek znajdował się w sąsiednej wsi[30]. W roku szkolnym 1973/1974 ośmioklasowa szkoła w Budach Rządowych kształciła 108 osób[11]. W 2001 szkołę zlikwidowano z powodu małej liczby dzieci[30].
W latach 80. XX wieku Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk organizował we wsi obozy gwaroznawcze. Projektem kierowała Barbara Falińska[31].
Współcześnie
[edytuj | edytuj kod]Na dzień 25 listopada 2011 we wsi notowano 95 osób: 54 kobiety i 41 mężczyzn[11]. Na dzień 31 grudnia 2014 wieś zamieszkiwały 14 osób w wieku przedprodukcyjnym, 55 w wieku produkcyjnym i 21 w wieku poprodukcyjnym, łącznie 90 osób[32]. Cztery lata później w Budach Rządowych mieszkały 92 osoby, a w 2019 – 99[9].
Sołtysem sołectwa Budy Rządowe (Budy Rządowe, Nakieł, Budziska) jest Tomasz Płocharczyk[33].
We wsi zachowało się kilka drewnianych domów z międzywojnia, które są wpisane do gminnej ewidencji zabytków[12]. W Budach Rządowych jest kilka kapliczek, figur i krzyży przydrożnych[34][35]. Społeczność wsi gromadzi się przy wybranych krzyżach na nabożeństwo majowe. Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Floriana w Jednorożcu[9].
W 2017 przed budynkiem remizy strażackiej wystawiono figurę św. Floriana[36]. Przeprowadzono remont remizy i wystawiono wiatę piknikową[37][38].
We wsi działa Koło Gospodyń Wiejskich[12].
Lasy okalające wieś należą do Nadleśnictwa Parciaki i są częścią Obszaru Natura 2000 Zachodniokurpiowskie Bory Sasankowe[39].
-
Zabudowania wsi Budy Rządowe
-
Jeden z domów z okresu międzywojennego
-
Dom stylizowany na kurpiowski (widoczne m.in. śparogi)
-
Nieczynna szkoła podstawowa w Budach Rządowych
-
Natura 2000 Zachodniokurpiowskie Bory Sasankowe
-
Wydma charakterystyczna dla Puszczy Zielonej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 12696
- ↑ Wieś Budy Rządowe w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2025-01-19] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2025-01-19] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 103 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Strona gminy, sołectwa
- ↑ Adam Chętnik, Życie puszczańskie Kurpiów, Warszawa 1971 .
- ↑ a b c d e f g h i Maria Weronika Kmoch, Na skraju Kurpiowszczyzny. Parafia pw. św. Floriana w Jednorożcu, Jednorożec: Stowarzyszenie "Przyjaciele Ziemi Jednorożeckiej", 2020, ISBN 978-83-927409-7-1, OCLC 1225226389 [dostęp 2022-08-02] .
- ↑ a b Aleksander Kociszewski (red.), Obraz statystyczny powiatu przasnyskiego sporządzony w roku 1815 przez podprefekta tegoż powiatu F.S. Zielińskiego w Przasnyszu, Ciechanów 1991 .
- ↑ a b c d e Leszek Zugaj , Historia administracji w gminie Jednorożec, Jednorożec 2015 .
- ↑ a b c d Uchwała nr SOK.0007.10.2022 Rady Gminy Jednorożec z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie przyjęcia „Gminnego programu opieki nad zabytkami Gminy Jednorożec na lata 2022–2025” [online] .
- ↑ Adam Pszczółkowski, Lustracja starostwa przasnyskiego w 1789 roku, [w:] Wojciech Łukaszewski (red.), Źródła historyczne do dziejów Kurpiowszczyzny 1789–1956. Wybór materiałów źródłowych, Truskaw: Ochotnicza Straż Pożarna w Żelaznej Rządowej, 2020, s. 22, ISBN 978-83-955342-0-1, OCLC 1236076599 [dostęp 2022-07-27] .
- ↑ J. Haczewski , O bursztynie (Dokończenie), „Sylwan”, 14 (3–4), 1838, s. 398, ISSN 0039-7660 [dostęp 2022-08-05] .
- ↑ Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowey Spraw Wewnętrznych i Policji, t. 1: A–L, Warszawa 1827, s. 52 [dostęp 2022-07-27] .
- ↑ Topograficzna Karta Królestwa Polskiego [online], bg.uwb.edu.pl [dostęp 2022-07-28] .
- ↑ Topograficzna Karta Królestwa Polskiego [online], bg.uwb.edu.pl [dostęp 2022-07-28] .
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 3, dir.icm.edu.pl, 1882, s. 551 [dostęp 2022-07-26] .
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 1, dir.icm.edu.pl, 1880, s. 443 [dostęp 2022-07-26] .
- ↑ J. Kociszewska (red.), Obraz statystyczny powiatu przasnyskiego A.N. Leontiewa z 1889 r., Ciechanów 1992, tabl. 1, s. 196, 201 .
- ↑ Radosław Waleszczak, Jednorożec w powiecie przasnyskim na przełomie XIX i XX wieku, „Rocznik Mazowiecki”, 16, 2004, s. 48, OCLC 999011464 .
- ↑ Maria Weronika Kmoch, Insurekcja styczniowa w Przasnyskiem (1863–1864) [online] [dostęp 2022-08-02] .
- ↑ Tadeusz Świecki , Franciszek Wybult , Mazowsze Płockie w czasach wojny światowej i powstania państwa polskiego, Toruń: Czcionkami Drukarni Toruńskiej, 1933, s. 88 [dostęp 2022-07-28] .
- ↑ Maria Weronika Kmoch, Wielka Wojna we współczesnym krajobrazie gminy Jednorożec (pow. przasnyski), „Akademickie Zeszyty Naukowe PIAST”, 1, 2017, s. 11–36 [dostęp 2022-08-02] .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 1: M. st. Warszawa, województwo warszawskie, mbc.cyfrowemazowsze.pl, Warszawa 1925, s. 130 [dostęp 2022-07-26] .
- ↑ Henryk Maćkowiak , Szkolnictwo na Kurpiach 1905–1939, Ostrołęka 1980 .
- ↑ Maria Weronika Kmoch, MAŁA OJCZYZNA: historia Jednorożca cz. 5 (1939-1945). Ruch oporu w gminie Jednorożec [online] [dostęp 2022-07-26] .
- ↑ Aleksander Drwęcki, Dzieje ochotniczych straży pożarnych w powiecie przasnyskim, Przasnysz 2002 .
- ↑ Daniel Rzosiński , Z życia jednostek OSP, „Głos Gminy Jednorożec” (1 (65)), 2022, s. 5 .
- ↑ a b Maria Weronika Kmoch, MAŁA OJCZYZNA: Budy Przysieki i Nakieł [online] [dostęp 2022-07-28] .
- ↑ Józef Stolarczyk , Obozy gwaroznawcze jako forma edukacji regionalnej, „Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego”, 5, 1991, s. 53–54 .
- ↑ Stan ludności gminy Jednorożec na dzień 31.12.2014 r. [online], www.jednorozec.pl [dostęp 2022-07-17] .
- ↑ Sołectwa i sołtysi [online], www.jednorozec.pl [dostęp 2022-07-27] .
- ↑ Maria Weronika Kmoch, Kapliczki, figury i krzyże przydrożne w gminie Jednorożec, Jednorożec: Gminna Biblioteka Publiczna w Jednorożcu, 2015, ISBN 978-83-943674-0-4, OCLC 947212801 [dostęp 2022-07-26] .
- ↑ Maria Weronika Kmoch, Mała architektura sakralna w gminie Jednorożec [online], Google My Maps [dostęp 2022-08-08] .
- ↑ OSP Budy Rządowe - Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Przasnyszu - Portal Gov.pl [online], Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w Przasnyszu [dostęp 2022-08-02] (pol.).
- ↑ Krzysztof Iwulski , Podsumowanie połowy kadencji wójta i rady gminy, „Głos Gminy Jednorożec” (2 (62)), 2021, s. 3–7 .
- ↑ Krzysztof Iwulski , Konsekwentnie realizujemy obietnice. Podsumowanie 3 lat kadencji, „Głos Gminy Jednorożec” (2 (66)), 2022, s. 3, 5 .
- ↑ NATURA 2000 [online], parciaki.olsztyn.lasy.gov.pl [dostęp 2022-08-03] (niem.).