Spis treści
Cerkiew św. Eliasza w Subotowie
![]() | |||||||||||||||||||
cerkiew | |||||||||||||||||||
![]() Widok ogólny cerkwi i dzwonnicy | |||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
20 lipca/2 sierpnia | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu czerkaskiego ![]() | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |||||||||||||||||||
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/%D0%86%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D1%81_I%D0%BB%D0%BB%D1%96%D0%BD%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%BE%D1%97_%D1%86%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B8_%D1%83_%D0%A1%D1%83%D0%B1%D0%BE%D1%82%D0%BE%D0%B2%D1%96.jpg/242px-%D0%86%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D1%81_I%D0%BB%D0%BB%D1%96%D0%BD%D1%81%D1%8C%D0%BA%D0%BE%D1%97_%D1%86%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B8_%D1%83_%D0%A1%D1%83%D0%B1%D0%BE%D1%82%D0%BE%D0%B2%D1%96.jpg)
Cerkiew św. Eliasza – prawosławna cerkiew w Subotowie, wzniesiona w 1653 lub 1656. Miejsce pochówku Bohdana Chmielnickiego, który ufundował świątynię z przeznaczeniem na grobowiec rodzinny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Cerkiew została wzniesiona z funduszy Bohdana Chmielnickiego, który pragnął umieścić w niej grobowiec rodzinny. Po swojej śmierci w 1657 fundator świątyni został w niej pochowany na prawo od ołtarza. W 1664 hetman Stefan Czarniecki podczas pobytu w Subotowie rozkazał otworzyć grób i wydobyć ciała Chmielnickiego i jego syna Timofieja. Według jednej z wersji ciała spalono, a prochy wystrzelono z armaty. Inna mówi o ukryciu zwłok na jednym ze wzgórz w okolicy Subotowa. Dzwonnica została wzniesiona w 1869. Świątynia była czynna do rewolucji październikowej, kiedy została zamieniona na klub, a następnie na magazyn. Po II wojnie światowej w obiekcie zlokalizowano muzeum Bohdana Chmielnickiego. Jego nagrobka, jak również pozostałości trumny hetmana nie udało się odnaleźć, toteż w 1954 I. Szmulson zaprojektował symboliczny granitowy pomnik nagrobny Chmielnickiego. W 1978 przeprowadzono renowację budynku i rozbiórkę galerii między dzwonnicą i cerkwią.
Po upadku ZSRR cerkiew została przywrócona do funkcji sakralnych.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Cerkiew reprezentuje styl wczesnego baroku ukraińskiego, posiada cechy sakralnej architektury obronnej. Jest budowlą orientowaną, jednonawową, z wyodrębnionym prezbiterium. Wejście do obiektu prowadzi przez drzwi z portalem, ponad którym znajduje się okrągłe okno. Fasada cerkwi wykończona ozdobnym szczytem. W bocznych ścianach budynku znajdują się pojedyncze półkoliste okna. Całość wieńczy pojedyncza sygnaturka w centralnym punkcie nawy, z cebulastą kopułą i krzyżem. Dzwonnica cerkwi znajduje się w odległości kilku metrów od fasady zachodniej. Jest to budowla czterokondygnacyjna, również zwieńczona cebulastą kopułą z krzyżem, pierwotnie połączona z główną bryłą cerkwi galerią.
W sztuce
[edytuj | edytuj kod]Cerkiew w Subotowie była malowana akwarelą przez Tarasa Szewczenkę. Ten sam autor wspomina o niej w poemacie Wielki Loch i w wierszu Stoi we wsi Subotowie, nawiązując do poszukiwania przez władze carskie skarbów, jakie miały znajdować się w grobowcu Bohdana Chmielnickiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Черкаський освітянський портал. oipopp.ed-sp.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-27)].